แต่ถึงอย่างไรก็อยากสืบให้แน่ใจก่อน เพราะสายตาที่หล่อนเห็นในวันนั้น ขิมมพัสตร์เดียดฉันท์คุณพสวีมากจะตาย จู่ๆจะมารักชอบ คุณพสวีอย่างหล่อนได้อย่างไร
แต่หล่อนก็คิดไม่ออก จนต้องกลับไปถามขิมมพัสตร์เพื่อนรัก เพื่อให้ได้คำตอบนั่นแหละ
ทำให้หล่อนจะหายเลิกสงสัยทั้งหมด
“งั้น ฉันขอบคุณนายมากเดช ที่นำข่าวคราวมาเล่าให้ฟัง”
แม้จะตอบไปด้วยความรู้สึกที่คั่งแค้นในใจที่ได้ยินญาติหนุ่มเอ่ย แสดงถึงความไม่พอใจที่ซุกซ่อนลึก
ทางด้านสองหนุ่มสาวขิมมพัสตร์ไม่รู้ว่ามีสายตาของขจรเดชลอบมองหล่อน ขณะที่พสวีนั่งทานอาหารไปเขามีความสุข ไม่อยากให้เวลาเหล่านี้ผ่านไปรวดเร็ว
เพราะในยามที่สีหน้าที่กระจ่างยิ้มและอารมณ์ดีอย่างนี้ ของขิมมพัสตร์ ไม่ได้มีบ่อย เขาคิดว่าหล่อนจะปฏิเสธด้วยซ้ำ จึงต้องเป็นฝ่ายรวบรัดคำพูดด้วยการขอเลี้ยงหล่อน
ในเวลาที่ขิมมพัสตร์ไม่ได้โกรธเคือง หรือแสดงอาการปั้นปึ่งอย่างเอาแต่ใจ นั้นหล่อนกลับน่าด
