“พี่ดา ทำกับข้าวให้กิน นึกถึงแม่ รสมือแม่คล้ายพี่ดาเปี๊ยบ แต่ต้องยกเรื่องละเอียดลออรสเด็ดกลมกล่อมกว่าให้แม่”
พสวีเอ่ย นึกถึงมารดาขึ้นม เปรย
“ไม่รู้แม่ เป็นไงบ้าง พี่ดาโทร.หาแม่หรือเปล่า”
นึกถึงมารดาบังเกิดกล้า อาทิตย์ที่ผ่านมา สิวันดาโทร.ไปหาสามสี่ครั้ง
แต่พสวีติดหนักอยู่ที่งาน ทำให้ไม่มีเวลา และกลับไปถึงบ้านก็ค่ำแล้ว
รู้ว่าปกติมารดาจะเปิดสายทิ้งเฉพาะช่วงกลางวัน
เพราะเคยโทร.ไปทุกครั้งจะติด
แต่ในยามค่ำคืน สัญญาณมักขาดหาย หรือปิดเครื่อง
เขาจึงไม่ได้รบกวนมารดาช่วงค่ำ ซึ่งเป็นช่วงหลับนอนของเขาด้วย
เพราะทำงานเหนื่อย มาถึงแทบจะแผ่หลานอน
“แม่กับพ่อสบายดีจ้ะ ฝากข่าวคราวมาถึงพี่ ถึงพส ให้รักษาสุขภาพให้ดี ขยันเก็บเงินหน่อยแล้วกัน”
สิวันดาจำได้ว่าจะคุยอะไรกับน้องชาย
“เออ พรุ่งนี้พส อย่าลืมรีบลุกแต่เช้านะ จำได้หรือเปล่า เพื่อนพี่แต่งงาน พี่จะชวนพสไปเป็นเพื่อน อุ้มตาหนึ่งไปด้วย”
“จำไ
