เหตุการณ์นั้นสิวันดาที่อุ้มลูกชายมองเห็นจึงเดินเข้าไปสะกิดบ่า ปลอบ
“นึกว่าเรื่องอะไร นิดหน่อย ไม่ถึงกับต้องทะเลาะกัน นี่ถ้าตาหนึ่งรู้ประสา เห็นเข้าน้ากับอามายืนทะเลาะกัน เด็กจะรู้สึกอย่างไร” สิวันดางัดเรื่องนี้มาอ้าง เพื่อให้น้องชายที่ยืนจ้องตาเขม็งใส่ท้ายรถคันงามที่เพิ่งแล่นไป ได้คิด
“โธ่ พี่ดา ดูสิครับ ยัยนั่นแสบแค่ไหน เห็นอยู่ ” เขาโอดใส่พี่สาวไม่ยอมแพ้
“พี่ก็เห็น แต่สุภาพบุรุษนะจ้ะ ต้องหัดยอมแพ้ ลงให้เสียบ้างกับเพศที่อ่อนแอกว่า”
“คนอื่นนะได้ แต่ยัยนางแบบมหาภัยนี่ ไม่ได้หรอก” พสวีเถียง
จนสิวันดาต้องยอมแพ้ ยกมือ
“งั้นพอเถอะ กลับบ้าน พี่อยากจะกลับจะแย่แล้ว จะได้ซักผ้ารีดผ้าที่เหลือให้เสร็จ”
หันมาถามน้องชายต่อ
“แล้วเธอล่ะ”
“แวะมาส่งพี่ดาเสร็จ ผมคงกลับบ้านเลย เพราะต้องตื่นแต่เช้าทำงาน”
ถึงบ้านพี่สาวในครึ่งชั่วโมง
พสวีเก็บกระเป๋าใส่รถมีไม่กี่อย่าง เสื้อผ้ากับเครื่องใช้ส่วนตั
