หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
กานต์วิภาเดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกับถือกระเป๋าเดินทางแบบล้อลาก หญิงสาวก้าวเดินไปยังแผนกต้อนรับลูกค้าเพื่อเช็คเอ้าท์ เมื่อบอกความต้องการกับพนักงานต้อนรับเรียบร้อย เธอจึงเดินมานั่งอยู่ตรงลอบบี้แล้วเป็นจังหวะเดียวกันกับที่อูโก้เดินเข้ามาในโรงแรมพอดี
“เชอรี่” อูโก้เรียกสาวสวยที่ยังคงมีเธออยู่เต็มดวงใจ“ดอกไม้สำหรับคุณ”
“ขอบคุณค่ะ” กานต์วิภากล่าวคำขอบคุณก่อนจะยื่นมือมารับช่อดอกไม้ช่อโต “ไม่เห็นต้องลำบากซื้อดอกไม้มาให้เชอรี่เลยนะคะ แค่ที่คุณจะจัดการให้เชอรี่ก็รบกวนมากพอแล้ว”
เธอเอ่ยอย่างเกรงใจ ทรุดกายลงนั่งบนโซฟา อูโก้จึงหย่อนกายนั่งลงบนโซฟาอีกตัว
“มากกว่านี้ผมก็ทำให้คุณได้”
“อย่าเลยค่ะ แค่นี้ก็มากพอแล้ว เชอรี่ไม่อยากรู้สึกผิดไปมากกว่านี้ค่ะ”เธอกล่าวจากความรู้สึกที่แท้จริง“ยิ่งคุณทำดีกับเชอร
