รถกระบะคันเล็กแยกทางจากรถเช่าบริษัทดังขับออกจากโรงเก็บส้มมาบนถนนเส้นกลางไร่ คนขับคือผู้จัดการไร่คนเก่งอย่างศิวา ศิวาเป็นเด็กละแวกนี้เติบโตมาพร้อมกับอาชวินทั้งสองจึงสนิทกันเหมือนรุ่นพี่รุ่นน้อง ย่าจันทร์เอ็นดูในความขยันและตั้งใจเรียนจึงควักเงินตัวเองส่งเสียศิวาเรียนจนจบชั้นปริญญาโท
หลังเรียนจบศิวาก็เข้ามาช่วยทำงานในไร่ทุกอย่างไม่มีเกี่ยงงานจนกระทั่งได้ก้าวขึ้นมาทำงานในตำแหน่งผู้จัดการไร่ มีเงินเดือนมั่นคง มีบ้าน มีรถ สามารถดูแลครอบครัวให้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นได้
ศิวาเพิ่งจะกลับจากกรุงเทพมาถึงเชียงใหม่เช้าวันนี้ เข้ามาพร้อมกับนักธุรกิจคนหนึ่งที่สนใจอยากร่วมทุนทำธุรกิจด้วยกันกับไร่ส้มสัตยา
“เจ้านายครับ อยากไปไหนต่อไหมครับจะเที่ยงแล้วนะ”
“ไปกินข้าวสิวะ หิวจะแย่อยู่แล้วเว้ย”
ตอบขรึมๆ มองศิวาตาขวาง ยังโกรธมันไม่หายที่ปล่อยเขาให้รับหน้าคนเดียว นักลงทุนคนนั้นไอเดียดีอยู่หรอกแต่ไม่ร
