“อื๊อม์”
เวลาเดินไปนานแค่ไหนกันกับจุมพิตครั้งแรกของเด็กสาวอย่างเธอ สติที่กระเจิดกระเจิงของขวัญข้าวกลับคืนมาในที่สุดเมื่อมืออุ่นจัดคลานคลึงขึ้นมาเกือบถึงก้อนเนื้อนุ่มแน่นไม่ใหญ่ไม่เล็กจนเกินไปนั่น ฮึดออกแรงผลักอกแข็งแกร่งของชายตรงหน้าออกด้วยเนื้อตัวอันสั่นเทา ที่สั่นแบบนี้เพราะอะไร หวาดกลัวหรือหวามหวิว
ที่แน่ๆไม่ใช่คำตอบแรกนั่นหรอก
ขวัญข้าวเม้มปากแน่น ก่อนถามด้วยเสียงสั่นๆเล็กน้อย
“จูบข้าวทำไม ชอบข้าวหรือไงคะ”
“ใช่” ธนากรใช้สายตาคู่คมมองตอบเธอ ก่อนยอมรับออกไปตามความรู้สึกแท้จริงในใจ แล้วทำท่าก้มลงจะทำแบบเมื่อครู่นี้กับเธออีกครั้ง แต่แล้วกลับถูกเด็กสาวสวนคืนเข้าให้
“ไม่ใช่ว่าอยากนอนด้วยแล้วเลยพูดว่ารักว่าชอบหรอกหรือคะ”
ได้ยินเสียงหวานต่อว่ามาแบบนั้น ธนากรถึงกับงันไป ราวกับถูกสวนด้วยหมัดหนักจากคู่ที่สูสีกันกับเขา
สติหวนคืนมา หลังจากที่เมื่อครู่ถูกความปรารถนาครอบงำจนเกือบเสียคน ชายหนุ่
