ทั้งสองคนเดินทางกลับมาถึงบ้านในเวลาต่อมา แม่พาและพ่อกำนันนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“สวัสดีจ้ะลุงกำนัน”
“เออไหว้พระเถอะไอ้ใบตอง เอ็งมาอยู่ที่นี่กับข้าดีแล้วอยู่ที่ร้านมันไม่ปลอดภัย ไอ้โตนี่ก็ช่างกระไรชอบนักนะยุ่งกับเค้าไปทั่วเนี่ย เค้าไม่เอาก็ไม่แปลกหรอกไม่เอาไหนแบบนั้น เฮ้อ!”
พ่อกำนันคงบ่นออกมาอย่างเสียอารมณ์เมื่อนึกถึงลูกชายคนโตของนายกตาล พ่อมีเงินทองมากมายมีลูกสองคนก็ใช้เงินอย่างเดียวไม่คิดหา และตัวพ่อก็ไม่รู้ว่าร่ำรวยมาจากไหนไม่อยากปักปำแต่ถ้าทำผิดจริงก็ต้องเอาตัวมาลงโทษให้ได้
“เอาเถอะน่าพี่ด่ามันไปก็เท่านั้นแหละ ป่ะใบตองป้าจะพาไปที่ห้องของเอ็ง อยู่ข้างห้องพี่แสนดีเลยมีอะไรก็เรียกได้”
“จ้ะป้า”
เธอเงยหน้ามองสบตากับชายหนุ่มก่อนจะหลบสายตาแล้วรีบเดินตามป้าพาไปทันที ผู้กองแสนรักมองตามไปก่อนจะหันไปมองพ่อที่ตอนนี้จ้องหน้าเขาอยู่
“มองไรพ่อ”
“เปล่า… เอ็งเป็นยังไงบ้างวะเมื่อคืนเห็นว่าไปจัดการพว
