ฉันพยายามคิดทบทวนดูอีกครั้งระหว่างที่กำลังแต่งตัวในช่วงเช้าก่อนจะออกไปเรียน ครุ่นคิดถึงความรู้สึกที่กำลังเกิดขึ้นในใจ สัมผัสจากโลกันต์ทำให้ฉันร้อนแทบจะมอดไหม้ รสจูบที่แสนจะวาบหวาบยังคงตราตรึงอยู่จนอดที่จะเอานิ้วขึ้นมาแตะริมฝีปากไม่ได้ ความรู้สึกอุ่น ๆ ยังไม่ได้จางหายไปไหน ถ้าจูบแรกของฉันไม่ใช่โลกันต์…..ฉันจะรู้สึกอย่างนี้มั้ยนะ?!
ป่านนี้นายนั่นจะตื่นรึยังนะ?!
ฉันคิดพร้อมกับปิดประตูห้องลงเพราะได้เวลาที่จะต้องไปเรียนแล้ว แม้ว่าเมื่อคืนจะมีเหตุการณ์ไม่ปกติแต่เช้าวันนี้ฉันก็ต้องปลุกเขาเหมือนเดิม ในเมื่อเขายังทำตัวปกติได้ทำไมคนอย่างฉันจะทำไม่ได้ล่ะ แต่ในขณะที่กำลังเดินไปที่ห้องของโลกันต์ฉันมองลงไปด้านล่างเห็นว่าเขากำลังนั่งรออยู่……ก็ดีเหมือนกันไม่ต้องเสียเวลาปลุก
“วันนี้ไปรถฉันแล้วกัน” เขาพูดพร้อมกับวางหนังสือพิมพ์ที่อ่านอยู่ลงบนโต๊ะ
ไม่รู้ว่าเพราะฉันนอนไม่พอหรือเป็นเพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อ
