ตอนที่ 2 ไม่แต่งกับผู้ชาย
1050 คำ
ตอนที่
2
ไม่แต่งกับผู้ชาย
ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ปาลิกา ‘น้ำขิง’ ถูกบังคับให้มาดูตัวผู้ชายที่เธอต้องแต่งงานด้วยเป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้เพราะตั้งแต่เรียนจบเธอก็โดนบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายที่แม่ของเธอหามา แต่ปาลิกาก็ปฏิเสธทุกครั้งและหลีกเลี่ยงที่จะมาดูตัวผู้ชายพวกนั้น ไม่ใช่ว่าผู้ชายพวกนั้นไม่หล่อหรือไม่ดีหรอกนะเพียงแต่ว่าเธอไม่ชอบผู้ชายก็เท่านั้นเอง
“ขิงนี่พี่ กีรติ หรือพี่ ‘อาร์ต’ ผู้ชายที่แม่หามาให้ดูแลหนู สวัสดีพี่เขาสิลูก” พิมพา ‘พิมพ์’ บอกกับลูกสาวของเธอให้ทักทายชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งที่ปาลิกาไม่เคยรู้จักมาก่อน
“สวัสดีค่ะ แม่ค่ะหนูเคยบอกแม่แล้วไงคะว่าหนูชอบผู้หญิง หนูจะแต่งงานกับผู้หญิงหนูไม่แต่งงานกับผู้ชายแม่จำไม่ได้หรือไงคะ” ปาลิกาพูดพร้อมกับทำท่าจะลุกเดินหนีไป
“นั่งลงเดี๋ยวนี้เลยนะน้ำขิงแกจะมาทำนิสัยเสียต่อหน้าแขกของแม่อย่างนี้ไม่ได้นะ แกนั่งเดี๋ยวนี้ได้ยินที่ฉันบอกมั้ย” พิมพาสั่งปาลิกาให้นั่งลงแต่มีหรือคนอย่างเธอจะฟัง ปาลิกาเดินออกไปจากตรงนั้นโดยไม่ฟังเสียงที่แม่เรียก
“นี่แกกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ น้ำขิง แกนี่มันไม่รักดีจริง ๆ เลยนะ” พิมพาได้แต่กุมขมับเมื่อลูกสาวของเธอไม่ได้ดั่งใจที่เธอหวัง
ปาลิกาเดินออกจากร้านด้วยอารมณ์ที่ไม่ดีเท่าไร เธอรู้สึกเบื่อหน่ายที่ต้องมาเจอเหตุการณ์อย่างนี้ตั้งแต่เธอเรียนจบ เธอไม่เคยอยากแต่งงานกับผู้ชายแม้แต่ครั้งเดียว เธออยากแต่งงานกับผู้หญิงแต่ผู้หญิงที่ปาลิกาอยากแต่งงานตอนนี้เธอไปเรียนต่อที่ต่างประเทศอีกสามปีเธอถึงจะเรียนจบทำให้เธอยังไม่สามารถแต่งงานกันได้
ปาลิกามีแฟนสาวชื่อว่า อติมา ‘โอลีฟ’ ทั้งสองคบหาดูใจกันตั้งแต่อติมาเรียนอยู่ปี 2 จนตอนนี้อติมากำลังเรียนปริญญาโทที่ต่างประเทศ ปาลิกาตั้งใจที่จะแต่งงานกับอติมาแต่ด้วยสถานการณ์ตอนนี้มันยังไม่สามารถที่จะทำอย่างนั้นได้ แต่เธอก้รำคาญแม่ที่ชอบหาผู้ชายมาให้เธออยู่ไม่เว้น
“พี่ขิงทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะคะ ใครทำอะไรให้ท่านประธานน้ำขิงไม่พอใจอีกล่ะเนี่ย” กรชวัลที่กลับจากมหาวิทยาลัยแล้วเห็นพี่สาวกำลังนั่งทำหน้าหงิกหน้างอเป็นปลาทูแม่กลองอยู่คนเดียว
“ก็จะใครล่ะ ก็แม่ของแกไง ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะเลิกยุ่งเรื่องหาผู้ชายมาให้พี่แต่งงานด้วยสักที” ปาลิกาพูดพร้อมกับใช้มือกุมศีรษะไว้ราวกับว่าเธอปวดหัวอย่างรุนแรง
“แล้วทำไมพี่ไม่แต่งงานกับแฟนพี่ล่ะคะ” กรชวัลช่วยพี่สาวของเธอคิดหาทางออก
“ถ้าพี่แต่งวันนี้พี่แต่งแล้ว ก็เพราะแต่งไม่ได้นี่ไง พี่โอลีฟอยากเรียนให้จบโทก่อนค่อยแต่งซึ่งพี่ก็เห็นด้วยนะ แต่แม่สิไม่รู้อะไรนักหนาพี่เบื่อจนจะทนไม่ไหวแล้วเนี่ย” ปาลิกาพูดพร้อมกับเอนตัวพิงโซฟาอย่างหมดเรี่ยวแรงที่จะคิดต่อไป
“ถ้าเป็นอย่างนั้น พี่ก็หาคนมาแต่งงานด้วยสิคะ พี่ก็แค่จ้างใครก็ได้มาแต่งงานด้วยไปก่อนเพื่อที่แม่จะได้เลิกยุ่งกับชีวิตพี่ไงคะ” กรชวัลเสนอความคิดให้แก่พี่สาวของเธอซึ่งปาลิกาฟัง ๆ ดูแล้วเธอก็เห็นเข้าท่าดีเหมือนกัน
“แล้วใครละจะมาแต่งงานกับพี่” ปาลิกาพยายามนึกแต่นึกเท่าไรเธอก็นึกไม่ออกว่าใครที่จะมาแต่งงานกับเธอ
“ถ้าหนูมีคนมานำเสนอให้ล่ะ พี่จะว่ายังไง” กรชวัลยิ้มอย่างพอใจเมื่อเธอนึกออกว่าจะเสนอให้ใครมาแต่งงานกับปาลิกา
“ใคร ค่าตัวเท่าไรพี่ไม่เกี่ยงขอแค่ช่วยให้พี่หลุดพ้นจากผู้ชายที่แม่สรรหามาให้”
“เพื่อนกลอยเอง เดี๋ยวกลอยจัดการให้พรุ่งนี้รู้เรื่องแต่ตอนนี้กลอยของตัวก่อนนะจะไปดูซีรีย์ล่ะ” กรชวัลพูดพร้อมกับเดินขึ้นห้องไปปล่อยให้ปาลิกาสงสัยว่าเพื่อนของน้องสาวของเธอคือใครแล้วจะยอมมาแต่งงานกับเธอจริง ๆ หรอ
พิมพากลับมาถึงบ้านก็เดินมาต่อว่าปาลิกาชุดใหญ่ที่ทำตัวไร้มารยาทเมื่อตอนกลางวัน
“น้ำขิงทำไมแกเป็นคนอย่างนี้แกรู้มั้ยว่าแกทำอะไรลงไปแกทำฉันเสียหน้า ดีนะที่พี่เขาไม่ว่าอะไร แกนี่มันไม่รักดีจริง ๆ” พิมพาพูดก่อนจะตีไปที่แขนปาลิกาไปหนึ่งที
“แม่มาตีหนูทำไมหนูทำผิดอะไรหนูแค่ไม่อยากแต่งงานกับผู้ชาย” ปาลิกาบอกกับแม่ของเธอด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์
“แกมันคนไม่รักดี ผู้ชายดี ๆ ที่จะดูแลแกได้แกกลับไม่ชอบแล้วใครจะดูแลแกในวันที่ไม่มีแม่” พิมพาพูดไปตามที่เธอคิดซึ่งก็มาจากความห่วงใยของเธอที่มีต่อลูกสาวคนโตของเธอ
“หนูดูแลตัวเองได้แม่ ไม่ต้องเป็นห่วงหนูหรอก ตอนนี้หนูก็เป็นถึงประธานบริษัทที่ดูแลลูกน้องไม่รู้กี่ชีวิตแล้วหนูก็สามารถดูแลแม่ดูแลน้องได้เป็นอย่างดี แม่ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก” ปาลิกาพูดพร้อมกับกอดแม่ของเธอ
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะแม่ก็อยากให้แกเป็นฝั่งเป็นฝาสักที” พิมพาพูดพร้อมกับมือของปาลิกาไว้
“แม่คะ การที่เราจะเป็นฝั่งเป็นฝาหรือเป็นครอบครัวมันไม่จำเป็นว่าหนูต้องแต่งงานกับผู้ชายนะคะ” ปาลิกาพูดแค่นั้นก่อนจะเดินขึ้นห้องไปปล่อยให้พิมพานั่งคิดทบทวนคำพูดของปาลิกาอยึคนเดียว
- ผู้เขียน
