ตอนที่
20
นี่ใช่มั้ยคือเหตุผล
เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนของพาฝันในขณะที่เธอกำลังนั่งรอปาลิกามารับเธอกับกรชวัลอยู่ ๆ เธอก็มองเห็นภาวิดากำลังจะเดินผ่านมาทางนี้เธอจึงอยากทักทายภาวิดาเพราะตั้งแต่ที่ออกจากโรงพยาบาลวันนั้นทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
“พี่ด้าย ๆ ทางนี้ค่ะ” พาฝันกับกรชวัลร้องเรียกภาวิดาอย่างดีใจที่ได้เจอ
“อ้าว ! ยังไม่กลับบ้านกันอีกหรอเนี่ย พี่ไปส่งมั้ย” ภาวิดาอาสาไปส่งทั้งสองที่บ้านอย่างใจดี
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มีคนมารับแล้ว” กรชวัลพูดแทนพาฝัน
“ถ้าอย่างนั้นเรียกพี่มีอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะยัยฝันแค่คิดถึงพี่ค่ะ” กรชวัลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ทะเล้นปนแกล้ง ๆ เพื่อนสาวของเธอ
“จริงหรอเนี่ย พี่ก็คิดถึงนะ”
“คิดถึงใครหรอคะ” กรชวัลถามกรชวัลพร้อมกับทำหน้าตาตั้งอกตั้งใจฟัง
“ก็คิดถึงทั้งสองคนนั่นแหละ”
“กลอยใจ ๆ มาทางนี้หน่อยสิพอดีอาจารย์เพียงเพ็ญเรียกเธอไปพบ” เพื่อนร่วมห้อง
