ตอนที่
15
หลง(เธอ)ป่า
เมื่อพิธีมอบห้องสมุดสนามเด็กเล่นและร้านกาแฟเล็ก ๆที่มาจากความฝันของพาฝันเสร็จสิ้นนักศึกษาทุกคนต่างพักผ่อนกันตามอัธยาศัย
พาฝันเลือกที่จะเดินเล่นใกล้ ๆ โรงเรียนเพราะข้างหลังโรงเรียนมีลำธารเล็ก ๆ บรรยากาศร่มรื่นเย็นสบายแต่เธอพยายามหาเพื่อนไปเดินด้วยแต่เธอมองหากรชวัลยังไงเธอก็หาไม่เจอ
“ยัยกลอยไม่เห็น เราไปคนเดียวก็ได้ชางบ้านอยู่แถวนั้นก็มีไม่เห็นต้องกลัว” พาฝันเดินไปเรื่อย ๆ เกือบจะถึงริมธารเธอก็ได้ยินเสียงที่เธอคุ้นเคยเรียกชื่อของเธอ
“พาฝันจะไปไหนรอพี่ด้วยไปคนเดียวมันอันตรายนะ” จริง ๆ แล้วก็ไม่ได้อันตรายอะไรเพียงแต่ว่าภาวิดาอยากไปกับเธอเท่านั้นเอง
“พี่ด้ายเห็นฝันได้ยังไงคะ”
“พี่เห็นไกล ๆ พอรู้ว่าเป็นหนูพี่ก็รีบวิ่งมาเลย”
“แล้วนี่หนูจะไปไหนทำไมไม่ชวนเพื่อนไปด้วย”
“ฝันหายัยกลอยไม่เจออีกอย่างริมธารก็ไม่ไกลมากชาวบ้านอยู่แถวนั้นก็น่าจะมีเพราะฝันเห็นชาวบ้านเดินไป
