30
“สวัสดีค่ะคุณย่า” แม้จะแปลกใจแต่เธอก็รับสายนี้
“สวัสดีจ้ะหวาน ไม่ได้คุยกันนานมากเลยนะ จำย่าได้ไหม” สกาวใจทักตอบ
“ค่ะ จำได้สิคะ ใครจะลืมคุณย่าของพี่ใหญ่ได้ หวานจำทุกคนในบ้านรุจิเวโรจน์ได้ดีไม่มีลืมค่ะ”
“ที่ย่าโทรมาวันนี้เพราะมีเรื่องจะพูดด้วย เป็นเรื่องของใหญ่น่ะจ้ะ”
“เรื่องของพี่ใหญ่เหรอค่ะ เรื่องอะไรคะคุณย่า”
“คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้นะ ย่าสงสารใหญ่มากเลย ตอนนี้ใหญ่เหมือนหุ่นยนต์เข้าไปทุกวัน หน้าอมทุกข์ ไม่มีความสุข วันๆ เอาแต่ทำงาน กลับบ้านก็ดึกดื่น ไม่ค่อยพูดค่อยจา หนำซ้ำไม่เคยยิ้มด้วยนะ ย่าไม่สบายใจที่เห็นใหญ่เป็นแบบนี้ จะถามถึงต้นเหตุหวานก็คงรู้ว่ามาจากเรื่องอะไร ย่าอยากให้ใหญ่มีความสุขบ้าง ที่ย่าโทรมาหาหวานวันนี้เพราะอยากให้หวานกลับมาเมืองไทย มาช่วยย่าทำให้ใหญ่คนเดิมกลับมา ย่ามองไม่เห็นใครนอกจากหวานนี่แหละจ้ะ”
สกาวใจบอกจุดประสงค์ให้ปลายทางรับฟัง ธนัสสรณ์ฟังไปยิ้มไป เพรา
