26
ไพลินมองศตวรรษทานก๋วยเตี๋ยวชามที่สองอย่างสุดทึ่ง เพราะเขาทานโดยไม่ดื่มน้ำเลยสักอึก ต่างจากชามแรกที่ทานสองคำน้ำตามตลอด เธอคงวางใจเรื่องที่กลัวว่าเขาจะทานอาหารมื้อดีได้หรือไม่ เนื่องจากตอนนี้เธอรู้คำตอบนั้นแล้ว กว่าที่ท้องศตวรรษจะอยู่ท้องก๋วยเตี๋ยวก็หมดไปสี่ชาม
“เดี๋ยวเราไปกินอาหารญี่ปุ่นที่พารากอนต่อนะ” เขาพูดหลงจากฟาดก๋วยเตี๋ยวชามสุดท้ายซะเกลี้ยง
“หา! คุณจิมยังไม่อิ่มเหรอคะ” ไพลินอุทานตกใจ เธอนึกว่าเขาอิ่มแล้วเสียอีก เพราะเธอแค่ชามก็ล้นท้องจะแย่
“ก็แค่รองท้องเท่านั้นเอง เอาเป็นว่าไปกินอาหารญี่ปุ่นต่อก็แล้วกัน ฉันอยากกิน”
“สงสัยคุณจิมจะออกกำลังกายหนักเกินไปแน่ๆ เผาผลาญซะกินล้างผลาญเลย” เธอแซว
“ฉันก็ออกของฉันปกตินั่นแหละ แต่วันนี้มันหิวกว่าทุกวัน อีกอย่างกินก๋วยเตี๋ยวแค่สี่ชาม เดินไปขึ้นรถ ขับรถไปถึงพารากอน มันก็ย่อยแล้ว” เขาสาธยาย “เอาเป็นว่าเราไปกินต่อที่พารากอนก็แล้วกัน หรือว่าเ
