12
1126 คำ
12
“อา...อา...คุณใหญ่...อืม”
ศรัญญาครางไม่หยุดปาก จอมทัพก็ไม่ได้หยุดเคลื่อนไหวกายแกร่งที่พุ่งทะยานเข้าสู่รวงผึ้งหวานฉ่ำ ประสานงานกับปากใหญ่ดูดดึงปทุมถันไปด้วย เพิ่มความกระสันให้สาวใต้ร่าง
“โอ้...รัดพี่ดีมากหวานจ๋า...อา...อืม”
ภายในกายสาวรัดรึงความเป็นชายจนเขากัดฟันกรอด แต่ก็ไม่หยุดการถาโถม กลับเพิ่มแรงรักมากขึ้นและมากขึ้น ให้สมกับความหฤหรรษ์ที่ตนได้รับ
“อา...คุณใหญ่ / อูว์...น้ำหวานของพี่...อืม”
เสียงครางกระเส่าของสองสามีภรรยาดังประสานไปพร้อมกับเพลงสวาทเร่าร้อน ที่เพิ่มพลังอานุภาพขึ้นทุกขณะตามอารมณ์ปรารถนาที่ไม่รู้ว่าจะดับมอดเมื่อไหร่ หรือจนกว่าฤทธิ์ยาที่ได้ดื่มเข้าไปจะหมดสิ้น
จอมทัพยังคงกระโจนจ้วงตัวตนดำดิ่งสู่กุหลาบช่องาม ส่งศรัญญาไปย่ำเยือนความสุขบนสวรรค์ชั้นฟ้า สถานที่ที่เธอไม่เคยนำพาตนเองไปถึงครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนที่เขาจะไล่ตามเธอไปติดๆ
บทเพลงแห่งความปรารถนายังคงดำเนินต่อไป ร่างสองร่างกอดก่าย สานต่อเพลิงเสน่หาที่ลุกโชติช่วงไม่ต่างกับไฟที่กำลังโหมไหม้กองฟาง ทุกการกระทำทั้งคู่แทบจะไม่รู้ตัว ทำทุกอย่างไปตามการชักนำของฤทธิ์ยา ตามแผนการของลิขิตที่วางไว้อย่างแยบยล
ลิขิตรู้นิสัยจอมทัพดีว่าเป็นอย่างไร และแน่ใจว่าความสัมพันธ์ทางกายระหว่างหลานชายกับหลานสะใภ้คงไม่เกิดขึ้นแน่นอน เขาจำเป็นต้องทำให้การแต่งงานครั้งนี้สมบูรณ์ที่สุด ให้จอมทัพและศรัญญาเป็นสามีภรรยาทั้งทางพฤตินัยและนิตินัย สุดท้ายชายสูงวัยก็ทำได้สำเร็จ
สายวันต่อมา
ความรู้สึกแรกที่ศรัญญาได้รับ เมื่อตื่นจากนิทราคือ ปวดเนื้อเมื่อยตัวราวกับว่า ค่ำคืนที่ผ่านมาเธอใช้ร่างกายทำกิจกรรมบางอย่างอย่างหนัก ถึงขั้นร้องครางออกมาเบาๆ ขณะที่พลิกตัว อีกทั้งยังรู้สึกปวดหน่วงบริเวณใจกลางร่างกาย คนที่ไม่เข้าใจว่าตนเองเกิดความเมื่อยขบได้อย่างไร ค่อยๆ เปิดเปลือกตาอย่างเกียจคร้านต้องการหลับต่อมากกว่า ซึ่งผิดกับนิสัยของศรัญญาที่ตื่นแต่เช้า ขยันขันแข็งทำกิจวัตรประจำวันในความรับผิดชอบของตน
“ทำไมปวดเมื่อยตัวจัง” ศรัญญาพูดกับตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นนั่ง “ว้าย!”
ผ้าห่มที่ร่นมากองอยู่ตรงเอว ทำให้เธอรู้ว่า ร่างกายไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่เลยสักชิ้น บริเวณทรวงอกมีรอยจ้ำแดงสองสามจุด ใจกลางร่างตึงขยับขารู้สึกปวดระบม สภาพที่นอนก็ยับย่น มีรอยครบสีชมพูอ่อนๆ หยดอยู่หลายหยด
ศรัญญานั่งนิ่งพยายามคิดทบทวนว่าเกิดอะไรขึ้นกับตน แล้วมาอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้อย่างไร แต่เธอก็คิดไม่ออก คิดทวนหลายรอบทว่าก็หาคำตอบไม่ได้ ความทรงจำครั้งล่าสุดที่จำได้คือ เธอยืนมองจอมทัพเดินเข้าไปในห้องน้ำ ต่อจากนั้นร่างสาวก็รู้สึกแปลกๆ แต่หลังจากนั้นศรัญญาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ในความคิดที่ผุดขึ้นในสมองส่งผลให้ศรัญญาหน้าแดงระเรื่อ เธออยู่ในสภาพเช่นนี้จะคิดไปในทางอื่นไม่ได้เลย นอกจากเธอมีความสัมพันธ์ทางเพศกับจอมทัพ แต่ที่ไม่เข้าใจคือ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร ในเมื่อเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่า ไม่ปรารถนาเธอเป็นเมีย การร่วมหลับนอนก็ไม่น่าเกิดขึ้น แล้วเธอมาอยู่ในสภาพนี้ได้อย่างไร ศรัญญาจนด้วยคำตอบ
“ตายแล้ว สิบโมงแล้วเหรอเนี่ย”
ระหว่างที่ศรัญญากำลังนั่งคิดทบทวน สายตาเธอไปสะดุดกับนาฬิกาหัวเตียง พอรู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาเท่าไหร่ เธออุทานตกใจเพราะไม่คิดว่าตนเองจะตื่นสาย สาวร่างเปลือยรีบก้าวลงจากเตียงโดยคว้าผ้าห่มปิดกายมาด้วย จากนั้นก็เดินไปยังห้องน้ำอย่างยากลำบากพอสมควร เนื่องจากปวดเมื่อยไปทั่วตัว โดยเฉพาะกลีบกุหลาบงามที่ตึงเสียจนก้าวเท้าเดินไม่ได้
ดูเหมือนว่าศรัญญาจะใช้เวลาในห้องน้ำนานกว่าทุกวัน เพราะเธอยืนอยู่ใต้สายน้ำ ให้ความเย็นเฉียบของน้ำชะล้างความปวดเมื่อยล้าร่างกายถึงแม้ว่าจะไม่หมดไปในคราวเดียว แต่ก็ทำให้เธอรู้สึกดีไม่น้อย
สกาวใจตวัดสายตามองหลานสะใภ้ที่เดินลงมาจากบันไดด้วยสายตาเกลียดชัง วันนี้นางตั้งใจจะดำเนินการแผนแรก บีบบังคับให้ศรัญญาอยู่ที่นี่ไม่ได้ นำความคับแค้นใจที่นางมีต่อนภาพรมาลงที่ศรัญญา แก้แค้นนภาพรตรงๆ ไม่ได้ สกาวใจก็จะใช้ทางอ้อมแทน
“ตื่นซะสายโด่งเลยนะ พ่อแม่หล่อนไม่ได้สอนให้ตื่นแต่เช้าหรือไง หรือว่าเจอเตียงนุ่มๆ เข้าหน่อย ความขี้เกียจมันเลยโรยตัว” สกาวใจเปิดศึกกับศรัญญาที่กำลังเดินผ่านห้องรับแขก
“เปล่าค่ะคุณย่า แก้วรู้สึกไม่ค่อยสบายค่ะเลยนอนตื่นสาย”
“หล่อนไม่ต้องมาเรียกฉันว่าย่า ฉันไม่หลานอย่างหล่อน” นางบอกเสียงเชิด “เรียกฉันว่าคุณท่านเหมือนกับคนรับใช้ที่นี่ เข้าใจไหม”
“เข้าใจค่ะคุณท่าน” ศรัญญาไม่อยากมีปากเสียงหรือทำให้นางชิงชังมากกว่านี้ เพราะรู้ดีว่าที่สากวใจเกลียดชังตนมาจากสาเหตุใด ซึ่งนภาพรก็ได้บอกเล่าเรื่องราวให้เธอฟังแล้ว พร้อมทั้งกล่าวเตือนให้ระวังตัว “แก้วขอตัวก่อนนะคะ วันนี้ที่ร้านมีออเดอร์เยอะ แก้วกลัวว่าเด็กจะทำไม่ทัน”
ศรัยญาหลบเลี่ยงการปะทะ อีกทั้งต้องรีบไปทำเบเกอรี่ตามออเดอร์ที่วันนี้มีเกือบสิบราย เธอพนมมือไหว้ ตั้งท่าจะก้าวเดินต่อ ทว่าเสียงของสกาวใจยับยั้งเท้าที่จะก้าวเดินเสียก่อน
“เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป”
“คุณท่านมีอะไรคะ”
“หล่อนรู้หน้าที่ของหลานสะใภ้บ้านนี้หรือยัง หล่อนจะมาอยู่แบบสุขสบายเหมือนย่าของหล่อนไม่ได้นะ ย่าหล่อนงอมืองอเท้า ดีแต่เอาอกเอาใจผัวคนอื่น ถ้าอยากอยู่บ้านหลังนี้ไปตลอดเหมือนที่ย่าของหล่อนหมายใจไว้ละก็ หล่อนต้องทำตามที่ฉันสั่ง”
ศรัญญาทำใจไว้ล่วงหน้าแล้วว่า อาจจะไม่สุขสบายเหมือนกับที่ใครๆ คิดว่า เป็นหลานสะใภ้ตระกูลรุจิเวโรจน์จะนั่งกินนอนกิน มีเงินใช้ไม่ขาดมือ แต่จริงๆ แล้วอาจจะเหมือนตกอยู่ในนรกก็เป็นได้
- ผู้เขียน
