“ฝน ไปพักผ่อนเต๊อะ ป้าจะดูแลคุณกานต์ฮื่อเอง บ่ต้องห่วง” ป้าเพ็ญเมื่อเห็นว่าหยาดฝนก็เจ็บตัวมาเหมือนกัน นางก็เลยบอกให้เด็กสาวไปพักผ่อน
“ไปก่อนเน่อเจ้า ฝนฝากดูแลคุณกานต์ตวยเน่อ”
“เออ บ่ต้องห่วง ไปเต๊อะ” หญิงวัยค่อนคนโบกมือไล่
หยาดฝนยังอดห่วงร่างที่นอนสลบไสลอยู่บนเตียงไม่ได้ เด็กสาวลังเลนิดหนึ่งก่อนจะเดินเลี่ยงออกไป
“ป้าเพ็ญไปทำข้าวต้มให้หน่อยสิ เดี๋ยวคุณกานต์เขาฟื้นขึ้นมาจะได้กินข้าวเลย นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว” พ่อเลี้ยงหนุ่มสั่งแม่บ้านเสียงนุ่ม
“ได้เจ้าป้อเลี้ยง” แม่บ้านรับคำเบาๆ ก็รีบเดินเข้าไปในครัว
ทัพเทวินทร์บิดผ้าชุบน้ำอุ่นหมาดๆ มาเช็ดที่มุมปากให้คนเจ็บที่นอนไม่ได้สติอีกครั้งอย่างเบามือ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาเมื่อครู่ ชายหนุ่มไม่อยากจะคิดเลยว่า ถ้าหากเขาไปช่วยหญิงสาวเอาไว้ไม่ทัน อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง ไอ้โจรระยำนั่นคงจะไม่ปล่อยเธอเอาไว้แน่
และในขณะที่เขาเห็นไอ
