ปมรักบ่วงพันธนาการ

บทที่ 15 ฟิวส์ขาด (น้ำทำให้พี่บ้าเอง)

หลังจากที่นลินธารา ชะเอมและกษิตได้ออกมาจากโรงหนังก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว นลินธาราจึงพูดคุยกับเพื่อนและกษิตว่า

“วันนี้ธาราขอบคุณพี่กษิตมากนะคะที่มาเลี้ยงตั๋วหนัง” นลินธาราพูดขอบคุณ

“ไม่เป็นไรเลย พี่ต่างหากที่ต้องขอบคุณธาราที่ยอมให้พี่มาดูหนังด้วย ตอนแรกคิดว่าจะไม่ให้มาด้วยเสียอีก” กษิตพูดเสียงนุ่มนวลน่าฟัง

“ตอนแรกก็คิดว่าพี่กษิตจะงานยุ่งนะคะ แต่ยายชะเอมน่ะสิเขาบอกธาราว่าพี่กษิตอยากมาดูหนังด้วยก็เลยให้เขาลองไปชวนดู” นลินธาราพูดน้ำเสียงเกรงใจ

“แกไม่รู้อะไรเสียแล้วธาราพี่กษิตน่ะเขาอยากมากินข้าวกับแกจะตาย ติดที่ว่าแกนั่นแหละไม่ยอมรับนัดเขา นี่เขาแอบบ่นกับฉันนะว่าแกไม่มีเวลาว่างเลยมัวแต่ทำงานงกๆ จนต้องบอกให้ฉันน่ะนัดแกออกมาให้ได้” ชะเอมพูดกับเพื่อน

“ก็ฉันเพิ่งเริ่มทำงาน นี่ก็ทำงานได้สองเดือนกว่าเองแต่ฉันอยากจะลาออกแล้วนะ อย่างที่เล่าให้แกฟังนั่นแหละ แกช่วยหางานให้ฉันหน่อยนะอย่าลืมล่ะ” นลินธาราบอกเพื่อน

“แต่แกก็ยังติดเงื่อนไขสัญญาเขาอยู่นะ อีกตั้งเกือบสี่เดือน ในระหว่างนี้นะอย่างที่ฉันแนะนำแกเลย แกก็ลองสมัครงานทิ้งใบสมัครไว้เยอะๆ เรียนเก่งเกียรตินิยมอันดับหนึ่งอย่างแกน่ะหางานไม่ยากหรอก แต่ฉันบอกเลยนะแก งานธนาคารน่ะเดี๋ยวนี้ไม่ดีหรอกดูอย่างฉันนี่สิเหนื่อยสายตัวแทบขาด ไหนจะต้องทำยอดในจะต้องหาลูกค้าใหม่ โดนเจ้านายด่าทุกวันลูกค้าก็เยอะ อีกอย่างนะระบบธนาคารก็ดันมาเปลี่ยนแปลงเยอะแยะ ทำไม่ดีนะแกก็โดนไล่ออก เดี๋ยวนี้นะแบงก์มีนโยบายไล่คนออกแล้วเปลี่ยนมาใช้AIแทน ยากหมดแหละแกเอ๊ย”ชะเอมพูดบ่นให้เพื่อนของตัวเองฟัง

“เป็นจริงอย่างที่ชะเอมพูดนะธารา อย่างพี่เองก็ลำบากใครบอกว่าเป็นผู้จัดการแล้วจะสบาย พี่เองนะก็ต้องรักษายอด หายอดเงินฝากไหนจะต้องหาลูกค้าเงินกู้อีก สินเชื่อก็ต้องขาย พี่เห็นด้วยกับชะเอมนะงานธนาคารน่ะอย่าทำเลย ยิ่งช่วงนี้นะเศรษฐกิจไม่ดีถ้างานที่ธาราทำอยู่มันไม่ได้แย่มากก็ทำต่อไปเถอะ กอดงานเอาไว้ก่อนเชื่อพี่” กษิตพูดบอกนลินธารา

“ธาราไม่ได้มีปัญหากับงานหรอกค่ะ แต่กับเจ้านายนี่สิ ธาราว่าเรากลับบ้านกันดีกว่านะคะนี่ก็เย็นมากแล้ว” นลินธาราพูดออกมาอย่างเหนื่อยใจแล้วตัดบทพูดขอตัวกลับบ้าน

“แล้วนี่เราจะได้ออกมาดูหนังด้วยกันอีกหรือเปล่าเนี่ย ไว้ว่างๆธาราออกมากินข้าวกับพี่บ้างสิ วันนี้ถ้าเกิดชะเอมไม่มาพี่ก็คงไม่มีโอกาสได้มาเจอเราหรอกจริงไหม” กษิตพูดตัดพ้อนลินธารานิดๆ

“ก็ธาราต้องทำงาน วันหยุดก็ต้องกลับบ้านไปเยี่ยมคุณย่าด้วย แต่ก็ยังระลึกถึงพี่กษิตนะคะ พี่กษิตเป็นรุ่นพี่ที่น่ารักของธาราเสมอเลย” นลินธาราพูดกับกษิตแบบเว้นระยะห่าง เอาความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องวางเป็นหลัก

“ก็ยังดีนะที่ยังยกให้เป็นพี่ที่แสนดี พี่เองคงต้องทำใจแล้วสินะ” กษิตพูดยิ้มๆ แต่ในใจนั้นกลับไม่ได้ยิ้มเลย กลับรู้สึกว่าสิ่งที่นลินธาราพูดเป็นการบอกกลายๆ ว่าตนเองเป็นได้แค่พี่เท่านั้นไม่มีทางพัฒนาความสัมพันธ์เป็นอย่างอื่นไปได้

“โอ๊ย พี่กษิตก็ทำใจเถอะค่ะ ชะเอมบอกแล้วว่าเพื่อนชะเอมน่ะไม่ยอมตกลงมาจากคานทองหรอกค่ะ ธาราเขาจะแข่งกับจิ้งจกกอดคานไว้ให้แน่นไม่ยอมลงมาแล้วค่ะ” ชะเอมแกล้งพูดว่ากระทบเพื่อน

“ชะเอมก็พูดไปเปรียบเทียบว่าธารากับจิ้งจกเลยเหรอ ว่าแต่ชะเอมเถอะจะนั่งรถตู้กลับหาดใหญ่จริงๆเหรอ ธาราว่าคืนนี้ไปพักกับธาราก่อนก็ได้นะ” นลินธาราพูดกับเพื่อน

“ฉันนั่งรถตู้กลับเลยดีกว่าแก พึ่งจะหกโมงเย็นกว่าเองรถตู้ยังมีอยู่ กลับไปถึงหาดใหญ่ก็ยังไม่ดึกหรอกพรุ่งนี้แกเองก็ต้องทำงานด้วย” ชะเอมพูดกับเพื่อน

“ถ้าอย่างนั้นธาราว่าเราลากันตรงนี้เลยดีกว่านะคะพี่กษิต ธาราขอบคุณพี่อีกครั้งนะคะสำหรับตั๋วหนัง เดี๋ยวธาราจะขับรถไปส่งชะเอมที่คิวรถตู้เองค่ะ” นลินธาราพูดสรุปร่ำลากับกษิตเรียบร้อย

“ครับไว้เดี๋ยวนัดเจอกันใหม่นะครับ” กษิตพูดพร้อมกับยกมือขึ้นรับไหว้

หลังจากที่แยกกับกษิตแล้ว นลินธาราก็ได้ลงมาชั้นล่างซื้อ KFC ที่พี่กุลฝากซื้อเสร็จแล้วก็ไปส่งชะเอมที่คิวรถตู้ ส่งชะเอมเสร็จนลินธาราก็ได้ขับรถกลับไปยังสวนยางทันที

ขับรถไปถึงสวนยางนลินก็ได้แวะที่บ้านพักของพิกุลก่อนเพื่อเอาไก่ที่ฝากซื้อไปให้พิกุลเอาไปให้สินธุอีกที

“พิกุลของที่ฝากซื้อ พี่ซื้อมาให้แล้ว” นลินธาราบอกพิกุลพร้อมกับส่งถุงไก่ KFC ให้พิกุล

“ขอบคุณมากค่ะพี่ธารา เดี๋ยวรอสักครู่นะคะเดี๋ยวหนูหยิบเงินให้”

“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะพิกุลพี่ซื้อฝาก ยังไงพี่ขอตัวก่อนนะ จะรีบกลับไปอาบน้ำเหนียวตัวจะแย่แล้ว วันนี้จะรีบเข้านอนเลยเพราะพรุ่งนี้ต้องรีบมาทำงานแต่เช้า วันนี้หนีงานไปครึ่งวันพรุ่งนี้งานเยอะแน่ ๆ” นลินธาราพูดบอกพิกุล

“ขอบคุณมากนะจ๊ะพี่ธารา”

เมื่อขับรถมาถึงบ้านพักนลินธาราก็ไขกุญแจเปิดประตูเข้าบ้าน ขึ้นไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน จนถึงเวลาดึกสงัดนลินธาราได้ยินเสียงเหมือนมีคนเดินขึ้นบันไดมาและเปิดประตูห้องนอนของตัวเอง นลินธาราลืมตาขึ้นและรีบลุกขึ้นจากเตียงนอน

ในความมืดสลัวๆ มีแสงจากเงาจันทร์ผ่านลอดหน้าต่างห้องนอนเข้ามา นลินธาราเห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินใกล้เข้ามาที่เตียงนอนของตัวเองจึงได้ส่งเสียงร้อง

“ช่วยด้วย! แกเป็นใครเข้ามาในบ้านพักของฉันได้ยังไง ช่วยด้วย.......” นลินธาราพูดและร้องขอความช่วยเหลือเสียงดัง

“แค่นี้ก็จำว่าที่ผัวของตัวเองไม่ได้แล้วเหรอ” ธงชัยพูดน้ำเสียงดูคล้ายเหมือนคนเมา

“ผู้จัดการ! ผู้จัดการเข้ามาในบ้านพักของฉันได้ยังไง ฉันจำได้ว่าปิดประตูลงกลอนแล้ว” นลินธาราถามน้ำเสียงดูตกใจมาก

“ก็ในเมื่อประตูมันปิดก็เข้ามาทางหน้าต่างสิ” ธงชัยพูดน้ำเสียงดูเยาะเย้ยนลินธาราอยู่ในที

“หน้าต่างฉันก็ไม่ได้เปิดทิ้งไว้แน่ ๆ” นลินธาราพูดน้ำเสียงดูมั่นใจ

“คุณไม่ได้เปิดก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะเปิดไม่ได้นิ แต่มันไม่ใช่ประเด็นหรอกนะ ว่าใครจะเป็นคนเปิดหน้าต่างไว้ให้ผม ประเด็นมันอยู่ที่ว่าวันนี้คุณไปเจอไอ้กษิตมา” ธงชัยพูดน้ำเสียงไม่พอใจอย่างรุนแรง

“ฉันออกไปฉันก็ลางานแล้ว แล้วมันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน ฉันจะไปเจอใครไปทำอะไรมันก็เป็นเรื่องของฉันมันไม่ใช่เรื่องของคุณ คุณออกไปจากห้องนอนฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ มีอะไรไว้เราค่อยคุยกันพรุ่งนี้เช้า นี่มันดึกมากแล้วนะคุณ คุณจะมาวุ่นวายอะไรกับฉันตอนนี้ พรุ่งนี้ฉันต้องทำงานอีกนะ” นลินธาราพูดตอบกลับไปน้ำเสียงก็ไม่พอใจด้วยเช่นกัน

“เออมันเรื่องของคุณ แต่ทำไมคุณต้องออกไปเจอกับไอ้กษิตมันด้วย ทำทีเหมือนไม่อยากจะมีผัวแต่ก็แล่นออกไปหาผัวอย่างนี้น่ะเหรอ” ธงชัยพูดต่อว่านลินธาราด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะรุนแรง เพราะเมาเหล้าเมารักจนควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่

“จะพูดจะจาอะไรช่วยระวังคำพูดของคุณไว้บ้างนะ ฉันไม่ได้ออกไปหาผัวแต่ฉันนัดกับเพื่อนของฉันเอาไว้” นลินธาราพูดเถียงธงชัยออกไปด้วยความไม่พอใจเช่นกัน

“ยังจะมาโกหกอีก นัดกับเพื่อนเอาไว้แต่ก็แอบไปดูหนังกับมันมาด้วยหรือว่าไม่จริง” ธงชัยพูดสวนนลินธาราออกไปทันที

“นี่คุณสะกดรอยตามฉันไปเหรอ ใช่ฉันไปเจอพี่กษิตมาด้วย แต่ฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะเสียหายตรงไหน เขาก็แค่ตามมาขอมาดูหนังด้วยคนก็เท่านั้นและอีกอย่างมันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน หมดธุระของคุณแล้วใช่ไหมออกไปได้แล้ว” นลินธาราพูดไล่ธงชัยให้ออกไป

“ทีกับมันพี่กษิตอย่างนั้นพี่กษิตอย่างนี้นัดมันมาเจอ แล้วทำไมทีกับผมผู้จัดการอย่างนั้นผู้จัดการอย่างนี้ ทำเป็นไว้เนื้อไว้ตัวหลบหน้าหลบตา แล้วยังจะมาขอลาออกอีก คุณรังเกียจผมมากนักหรือไง” ธงชัยถามน้ำเสียงไม่พอใจ

“ใช่ฉันรังเกียจคุณเพราะคุณไม่เคยให้เกียรติฉัน อย่างน้อยพี่กษิตเขาก็ไม่เคยล่วงเกินฉันอย่างที่คุณเคยทำกับฉัน แล้วถ้าฉันจะให้โอกาสใครสักคนมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉัน มาสร้างครอบครัวกับฉัน ผู้ชายคนนั้นเขาต้องให้เกียรติฉัน ไม่ใช่ทำกับฉันเหมือนที่คุณทำ” นลินธาราพูดต่อว่าออกไปอย่างเหลืออด

“นี่กำลังพูดยอมรับเหรอว่าอยากได้มันเป็นผัวมากกว่าผม” ธงชัยถามน้ำเสียงค่อนข้างจะเกรี้ยวกราดใส่นลินธาราอย่างมาก

“ใช่! ถ้าให้เปรียบเทียบกันอย่างน้อยเขาก็ดีกับฉันมากกว่าคุณ ออกไปจากห้องนอนของฉันได้แล้ว” นลินธาราพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธมากเช่นกัน

“น้ำพูดเองนะ ว่าน้ำอยากได้มันเป็นผัวมากกว่าพี่ เมื่อก่อนนี้น้ำบอกพี่มาตลอดว่า ที่ไม่รับรักพี่เพราะน้ำไม่อยากแต่งงานไม่อยากมีผัว ไม่อยากมีใครทั้งนั้น แต่ในเมื่อวันนี้น้ำบอกพี่เองว่าน้ำอยากได้กษิตมันเป็นผัว พี่จะไม่มีวันยอมให้ใครได้มาเป็นผัวน้ำหรอกนอกจากพี่ น้ำเป็นคนทำพี่บ้าเองนะ มานี่เลย” ธงชัยพูดและกระชากร่างบางเข้ามาหาตัวเอง ปล้ำกอดจูบนลินธาราอย่างบ้าคลั่ง เมื่อปล้ำจูบนลินธาราจนพอใจแล้ว ธงชัยก็ผลักให้นลินธาราล้มลงไปบนเตียงขนาดเล็ก ตัวเองก็รีบจัดการกับเสื้อเชิ้ตของตัวเอง ถอดมันออกแล้วเหวี่ยงทิ้งลงกับพื้น จากนั้นก็เข้าไปกระชากเสื้อชุดนอนตัวสวยของนลินธาราออกและก้มลงไปปล้ำจูบนลินธาราอีกรอบ จนนลินธาราที่พยายามปกป้องตัวเองแต่สู้แรงของธงชัยไม่ได้ร้องขอความเห็นใจ ว่าอย่าทำอะไรตัวเองเลย

“ปล่อยฉันนะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันยังไม่พร้อม ไหนคุณเคยบอกว่ารักฉันไง รักฉันแล้วทำไมคุณถึงทำอย่างนี้กับฉันล่ะ คุณกำลังทำให้ฉันกลัวมากนะ ปล่อยฉันไปเถอะนะแล้วเรามาคุยกันดีๆก็ได้” นลินธาราพูดขอร้องธงชัย

“ไม่! เราไม่มีอะไรต้องมาตกลงกันอีกแล้วน้ำ ยังไงเสียคืนนี้น้ำต้องเป็นเมียของพี่” ธงชัยพูดและจูบปิดปากนลินธาราอีกครั้ง และใช้ชั้นเชิงความเป็นชายเอาเปรียบรังแกนลินธาราจนสำเร็จ

“โอ๊ย! ฉันเจ็บปล่อยฉันนะ” นลินธาราพูดและทุบหลังของธงชัยเมื่อธงชัยดูดดึงหน้าอกคู่สวยของนลินธาราอย่างแรงตามแรงอารมณ์รักและอารมณ์โกรธที่ผสมปนเปกันไปหมด

"ถ้าไม่อยากเจ็บตัวไม่อยากให้ทำแรงๆ ก็สงบปากสงบคำแล้วทำตามใจผัวของน้ำเสียดีๆ" ธงชัยพูดขึ้นน้ำเสียงไร้ความปรานี

“ไอ้คนบ้า ไอ้คนเลว นี่คุณกินเหล้าเมามาใช่ไหม คุณไม่มีสติแล้วคุณรู้ตัวหรือเปล่า ฉันบอกให้คุณหยุดเดี๋ยวนี้” นลินธาราพูดให้สติ เมื่อรับรู้ได้ว่ามีกลิ่นเหล้าออกมาจากลมหายใจธงชัย แต่ธงชัยก็หาฟังไม่กลับพูดกับนลินธาราขึ้นว่า

“เออ! เมา ก็น้ำนั่นแหละ พี่เพียรพยายามจีบน้ำดีๆ แต่เป็นน้ำเองที่บังคับให้พี่ต้องทำ หยุดแหกปากโวยวายได้แล้ว เตรียมตัวทำหน้าที่ของเมียที่ดี ดีกว่านะเมียจ๋า" ธงชัยพูดบอกนลินธาราแล้วก้มลงหอมแก้มเนียนแรงๆอีกครั้ง

"ไม่! ฉันจะไม่ยอมเป็นเมียคุณ" นลินธาราพูดและข่วนคอธงชัยและออกแรงผลักจนธงชัยเซไปด้านหลังเล็กน้อย

"โอ๊ย! เจ็บนะน้ำ แรงเยอะ ฤทธิ์เยอะใช่ไหม มานี่เลย" ธงชัยพูดและออกแรงกดนลินธาราลงกับเตียง ใช้ต้นขาแกร่งของตัวเองทับขาเรียวของนลินธาราไว้เป็นการล็อกตัวไม่ให้นลินธาราหนีไปไหน รวบมือทั้งสองข้างของนลินธาราไว้ไม่ให้สามารถทุบตีทำร้ายร่างกายของตัวเองได้อีก จากนั้นธงชัยก็เริ่มจูบปลุกเร้าอารมณ์ให้นลินธาราคล้อยตามจนอาการขัดขืนเขาเริ่มมีน้อยลง

"น้ำ น้ำสวยมาก เป็นของพี่เถอะนะ พี่ไม่ไหวแล้ว" ธงชัยพูดจบก็นำพาตัวตนของตัวเองแทรกเข้าไปในกายสวยที่แสนจะคับแคบนั้นได้สำเร็จ และดำเนินกิจกรรมรักตามท่วงทำนองแห่งอารมณ์รักที่เก็บกดไว้มาเป็นเวลานาน เกมรักดำเนินไปอย่างอ่อนหวาน เร่าร้อน ปลุกเร้าและลงทัณฑ์คนสวยแสนดื้ออยู่ในที

"โอ๊ย! เจ็บ ฉันเจ็บได้ยินไหม ปล่อย......" นลินธาราร้องขึ้น ทำให้ธงชัยยอมผ่อนแรงลงและยอมปล่อยมือที่เขารวบพันธนาการเอาไว้เพราะต้องการให้นลินธาราผ่อนคลายความเจ็บลง อาการมึนเมาจากเหล้าต้มที่กินย้อมใจให้มีความกล้าหายไปหมดจนปลิดทิ้ง เมื่อรับรู้ได้ว่าตนเองเป็นคนแรกที่ได้ครอบครองกายสวยนี้สำเร็จจนได้

"พี่รู้ว่าน้ำเจ็บ กอดพี่ไว้แล้วมองหน้าพี่ พี่สัญญาจะทำน้ำเบาๆ" ธงชัยพูดน้ำเสียงอ่อนโยนลงเมื่อรับรู้ได้ถึงความคับแน่นที่ไม่เคยมีชายใดได้ลิ้มลองมาก่อน รู้และเข้าใจว่าเมียคงเจ็บมากและไม่อยากทำให้นลินธาราเจ็บและจดจำภาพครั้งแรกของกันและกันไม่ดีมากไปกว่านี้

"รู้ว่าฉันเจ็บก็เอามันออกไปจากตัวฉันสิ" นลินธาราพูดและออกแรงผลักธงชัยแต่ก็ไม่มีแรงมากพอจะผลักช้างตกมันที่คร่อมอยู่เหนือร่างสวยของตัวเองให้ออกไปได้

"พี่หยุดไม่ได้แล้วน้ำ น้ำเป็นเมียพี่แล้วนะอย่าต่อต้านพี่เลย" ธงชัยพูดบอกทั้งที่แก่นกายยังผลึกหลอมรวมอยู่กับกายสวยของเมีย พูดเสร็จธงชัยก็จูบปิดปากบางและเริ่มปลุกเร้านลินธาราให้คล้อยตามตนเองไป และด้วยชั้นเชิงความเป็นชายที่มีเหนือกว่านลินธารา จึงสามารถชักนำนลินธาราไปจนสุดทางรักได้สำเร็จ

เมื่อกิจกรรมรักที่ทั้งรุนแรง ลงทัณฑ์ และอ่อนหวานจบลง สองร่างเปลือยที่นอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียงนอนขนาดกะทัดรัด และด้วยความที่เตียงเล็กแต่ธงชัยนั้นตัวใหญ่จึงทำให้นลินธาราต้องนอนเกยหน้าอกของธงชัยอยู่ ลมที่เริ่มพัดแรงผ่านหน้าต่างห้องนอนเข้ามาทำให้นลินธารารู้สึกหนาวจึงใช้มือควานหาผ้าห่มดึงขึ้นมาคลุมร่างของตัวเองไว้

"หนาวเหรอน้ำ มาเดี๋ยวพี่กอดนะ" ธงชัยพูดพร้อมกับจุ๊บศีรษะของนลินธาราเบาๆอย่างแสนรักแสนห่วง แต่นลินธาราไม่พูดด้วยกลับนอนตะแคงหันหลังหนีธงชัย น้ำตาที่พยายามกักเก็บไม่ให้ไหลก็พลันไหลออกมาเสียดื้อๆ

"น้ำ! ร้องไห้เหรอคนดี เจ็บมากเลยเหรอ คือพี่......" ธงชัยถามเมียด้วยความรู้สึกผิดกับเรื่องที่ได้ทำลงไป

"กลับไปได้แล้ว ฉันอยากอยู่คนเดียว" นลินธาราพูดไล่ธงชัยด้วยน้ำเสียงเย็นๆ ดูช่างน่ากลัว

"ไม่กลับ ก็เมียพี่อยู่นี่ พี่ก็จะนอนที่นี่ด้วย ถึงเตียงจะแคบไม่หน่อยก็เถอะ ไม่เป็นไร นอนขี่กัน เฮ้ย! ไม่ใช่พี่หมายถึงนอนเบียดๆกันหน่อยก็อุ่นดี" ธงชัยพูดน้ำเสียงอารมณ์ดี หลังจากได้ปลดปล่อยสิ่งที่อัดแน่นในร่างกายออกมาหมดสิ้นแล้ว

"ไอ้บ้า ไอ้คนเลว ฉันไม่ใช่เมียคุณ ออกไปได้แล้ว คุณได้ในสิ่งที่ต้องการไปแล้วพอใจแล้วยัง ฉันไม่มีอะไรเหลือให้ภูมิใจอีกแล้ว ช่วยปล่อยฉันไปด้วย ฉันขอลาออกวันนี้เลย...."

"ออกเลย ไม่ต้องทำงานแล้ว แต่ออกมาทำหน้าที่เมียอย่างเดียวนะ แล้วไอ้ที่บอกไม่ใช่เมีย งั้นไอ้กิจกรรมเข้าจังหวะที่ทำกันเสร็จเมื่อกี้ เขาเรียกว่าอะไร นี่พี่ยังปวดเอวอยู่เลยนะ ถ้าไม่ใช่เมียเรียกว่าอะไรวะ" ธงชัยลอยหน้าลอยตาถามนลินธาราออกไป

"ไอ้......." นลินธาราหันมาจะด่าอีกแต่ธงชัยพูดสวนขึ้นว่า

"ไอ้อะไร!.......ด่าผัวแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ ดุขนาดนี้แสดงว่าไม่เจ็บแล้ว ยังมีแรงเหลือ งั้นผัวว่าเรามาทบทวนบทเรียนของการทำกิจกรรมผัวเมียกันอีกสักสองสามรอบดีไหม"

"ไม่!......พอแล้ว ปล่อยฉันนะ ไอ้คนบ้ากาม" นลินธาราร้องด่าด้วยความตกใจ เมื่อธงชัยพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างบางของนลินธาราอีกครั้งจนเตียงหลังเล็กถึงกับลั่นเอี๊ยด

"ปากเก่งนักนี่เดี๋ยวผัวจะจัดให้ จะได้จำได้แม่นๆว่า ไอ้กิจกรรมต่อไปนี้เขาเรียกว่ากิจกรรมของผัวเมีย น้ำจะได้ไม่ลืมว่าตัวเองน่ะมีผัวแล้ว" ธงชัยพูดและลงมือกอดปล้ำนลินธาราอีกครั้งและอีกครั้ง จนนลินธาราหมดแรงหลับคาอกของธงชัยไป ธงชัยเองก็ถึงกับหมดแรงนอนหลับตามไปทันทีหลังจากเสร็จสิ้นกิจกรรมรักเช่นกัน