บทที่ 17 โกรธ เกลียด จนไม่อยากมองหน้า

2013 คำ

ธงชัยคะยั้นคะยอให้นลินธารากินข้าวอีกหน่อยจะได้กินยา แต่นลินธาราก็ปฏิเสธบอกว่าอิ่มแล้วกินไม่ลง “น้ำ กินอีกนิดเถอะ เพิ่งจะกินไม่กี่คำนี่มันจะเที่ยงอยู่แล้วนะครับคนดี กินอีกหน่อยนะ” “ฉันอิ่มแล้ว กินไม่ลง คุณกลับไปเถอะฉันอยากนอน” นลินธาราไม่ยอมกินข้าวเพิ่มและพูดไล่ธงชัยให้กลับไป “แต่น้ำป่วยอยู่นะ พี่อยากอยู่ดูแลน้ำ พี่ขอโทษที่ทำน้ำเจ็บ" ธงชัยพูดด้วยความรู้สึกผิด “ฉันดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องมาดูแลฉัน ออกไปได้แล้ว ไม่ไปทำงานหรือไง” “จะให้ไปทำงานได้ไง เมียไม่สบายก็ต้องอยู่ดูแลเมียสิ” ธงชัยพูดน้ำเสียงดูมีความสุขแล้วก็เป็นห่วงเมียเอามากๆ “ฉันไม่ใช่เมียคุณ ฉันบอกว่าอย่าเรียกว่าเมียไม่ได้ยินหรือยังไง ออกไป ฉันบอกให้ออกไป......” นลินธาราไล่ธงชัยด้วยความโมโหและหยิบหนังสือเล่มโปรดที่วางอยู่หัวเตียงขึ้นมาปาใส่ธงชัย ดีที่ธงชัยหลบทันหนังสือที่ปามาจึงตกลงที่พื้นห้อง แต่นอกจากหนังสือที่กองอยู่ที่พื้นแล้ว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม