รักร้ายซาตานลวง

สามีสุดโหด

รถหรูเลื่อนเข้ามาจอดภายในคฤหาสน์หลังงาม หญิงสาวมองออกไปนอกหน้าต่างรถเพื่อดูทิวทัศน์ภายนอก บ้านหลังนี้ขนาดเนื้อที่น่าจะหลายไร่ เพราะนอกจากคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งเด่นอยู่กลางเนื้อที่แล้ว ยังมีบ้านหลังเล็กๆ ถูกสร้างขึ้นมาโดยรอบคำนวนคร่าวๆ น่าจะหลายสิบหลัง

ผลั๊วะ!!

" มองอะไร " เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นหลังจากประตูรถเปิดออก เคทสะดุ้งตกใจ ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

" เปล่า "

" มองว่าเธอจะเข้ามาสูบอะไรในบ้านฉันไปได้บ้างน่ะหรอ อย่าฝันไปเลยดีกว่า "

เคทตวัดสายตาไปมองอย่างไม่พอใจ เขากำลังสบประมาทเธอ

" ฉันไม่เคยอยากได้อะไรที่เป็นของลูอิซสักอย่าง เพราะอะไรรู้ไหม "

เคทเลิกคิ้วขึ้นถาม

" เพราะว่าฉันรังเกียจ " พูดจบปากบางก็ยกขึ้นอย่างมีชัยที่ได้ยั่วโมโหคนตรงหน้าสำเร็จ

" รังเกียจก็ดี ยิ่งรังเกียจฉันมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี เพราะเธอก็จะได้คนที่เธอรังเกียจอย่างฉันไปเป็นผัวยังไงล่ะ " พูดจบมาคอสก็เอื้อมมือไปกระชากร่างบางให้ลงมาจากรถ พร้อมกับลากเข้าไปในบ้านอย่างไม่ปรานี

" ปล่อย!! ปล่อยฉัน!! " เคทดิ้นเพื่อหนีเอาตัวรอด สถานะการตอนนี้เลวร้ายกว่าที่เธอคิด แรกเริ่มเธอคิดว่าตระกูลลูอิซคงจะรังเกียจจนไม่กล้าแตะต้องเธอ มากสุดก็คงทำให้ทรมานร่างกายเพียงเท่านั้น ซึ่งเธอน่าจะรับไหว แต่จากคำพูดและการกระทำของมาคอส ลูอิซ เธอชักจะไม่มั่นใจเสียแล้วว่าจะรับไหวรึเปล่า

" อย่าพยศให้มากนัก เพราะยิ่งพยศชั้นก็ยิ่งชอบ รู้ไว้ซะด้วย " มาคอสลากเธอเข้าไปในคฤหาสน์ต่อหน้าบรรดาสาวใช้และบอดีการ์ด ซึ่งทุกคนจ้องมองเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีทีท่าว่าจะมีใครเข้ามาช่วยเธอสักคน

ดี...ดีจริงๆ เจ้านายบ้านนี้สั่งสอนลูกน้องได้เยี่ยมมาก

ปัง!!

มาคอสเปิดประตูห้องที่ใกล้ที่สุด เหวี่ยงร่างบางเข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตูเสียงดังปัง

ร่างบางถลันเข้าไปหาเตียงใหญ่กลางห้อง ก่อนจะพยุงตัวเองขึ้นมาอย่างลำบาก แต่ยังไม่ทันได้ลุกออกจากเตียงร่างหนาก็ตามมาทับร่างเธอจนลุกออกไปไหนไม่ได้

" มาคอส เดี๋ยวก่อน " หญิงสาวเห็นท่าไม่ดีจึงรีบร้องห้าม

" ใครอนุญาตให้เธอเรียกชื่อฉัน...ฮะ แคร์ คอทลิน " มือหนาบีบเข้าที่คอของเธออย่างไม่เบามือนึก เคทยกมือขึ้นทุบชายหนุ่มอย่างเเรง เพราะแรงบีบของเขากำลังทำให้เธอขาดอากาศหายใจ

" แค่กๆ คุณคงไม่คิดจะ...แค่ก..ฆ่าเจ้าสาวในวันแต่งงานใช่ไหม " เสียงกระท่อนกระแท่นถามออกไปอย่างยากลำบาก ใบหน้างดงามเริ่มซีดเซียวจากอาการขาดออกซิเจน

" ไม่หรอกแคร์ เธอยังตายไม่ได้ "

มาคอสปล่อยมือออกจากคอระหง หญิงสาวรีบหายใจเอาอากาศเข้าปอดพร้อมกับไอจนหน้าแดง

แค่กๆๆๆ

เคทนอนหมดแรงอยู่บนเตียง ช่วงหน้าอกยกขึ้นเนื่องจากอาการพยายามหายใจเอาอากาศเข้าปวด มาคอสลุกขึ้นออกจากร่างบางเดินไปที่โต๊ะข้างเตียง ก่อนจะโยนยาเม็ดสีขาวใส่ตัวเธอ

" อะ อะไร "

ร่างบางมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่ไว้ใจ

" ฉันสงสารก็เลยคิดว่าควรให้เธอกินจะดีกว่าจะได้ไม่กัดลิ้นตายไปซะก่อน หรือว่าจริงๆ แล้วเธอไม่จำเป็นต้องใช้ของพรรค์นี้ คงจะเคยบ่อยอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องใช้หรอกมั้ง "

เพี๊ยะ!!

เคทลุกขึ้นยืนอย่างโกรธจัด เธอเดินเข้าไปหาชายหนุ่มก่อนจะตวัดฝ่ามือตบใบหน้าหล่อเหลาอย่างแรง

" ต่ำ "

หญิงสาวเอ่ยเสียงรอดไรฟัน จ้องมองร่างสูงอย่างแค้นเคือง

" ฮ่าฮ่าฮ่า " มาคอสหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งทำเอาหญิงสาวมองด้วยอาการหน้าเสีย ขนทั่วตัวลุกเกรียวเมื่อสายตาดุจพญาเหยี่ยวกำลังจ้องมองมาที่เธอ

" ฉันต่ำได้มากกว่านี้อีก ถ้าเธอต้องการฉันจะทำให้เธอดู "

มือหนาผลักร่างบางให้นอนแผ่อยู่บนเตียงก่อนจะตามขึ้นไปคร่อมทับร่างเธอไว้ เคทหวีดร้องออกมาพร้อมกับสัญชาตญาณของการเอาตัวรอดบอกให้เธอต่อสู้

ร่างบางทั้งผลักทั้งดัน ก่อนจะยกเท้าขึ้นถีบร่างสูงอย่างยากลำบากเนื่องจากชุดที่ใส่เป็นเดรสยาว แรงที่ใช้ส่งผลให้กระโปรงฉีกเป็นทางยาวตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงขาอ่อน เคทพยายามกระเสือกกระสนตัวเองออกมาจากเตียง แต่ก็ยังไม่ทันพ้นมือร้ายซาตานก็เข้ามาจับตรงที่ข้อเท้าก่อนจะกระชากร่างบางปลิวเข้ามาใต้ร่างของเขาเหมือนเดิม

" กรี๊ดดดด " เคทหวีดร้องออกมา

" ฤทธิ์มากนักใช่ไหม ได้...ยาเนี้ยไม่ต้องกินมันแล้ว ฉันจะเอากับเธอแบบสดๆ ให้เธอมีสติครบร้อยเปอร์เซ็นแบบนี้แหละดี ให้เธอแค้นจนแทบจะฆ่าฉันให้ตายไปเลย ดีไหม ฮ่าฮ่าฮ่า "

" มาคอส คุณบ้าไปแล้วรึไง!! "

" อะไรล่ะที่เรียกว่าบ้า "

" ฉะ..ฉันว่าคุณใจเย็นๆ ก่อนนะ คุณจะเอายังไงบอกฉันก็ได้ ไม่เห็นต้องทำกับฉันแบบนี้เลย " เคทพูดเสียงสั่น พยายามยืดเวลาออกไปให้มากที่สุด เผื่อมาคอสจะได้ใจเย็นลง ถ้าขืนมีอะไรตอนที่ยังโกรธแบบนี้มีหวังเธอได้สลบคาเตียงแน่

" เธอกลัวรึไงสาวน้อย ทีตอนอยู่ในงานไม่เห็นกลัวแบบนี้เลย ฮึ.. " มือหนาบีบคางหญิงสาวเบาๆ แล้วเชิดคางมนขึ้น เผยให้เห็นรอยจางๆ ที่ลำคอระหง ดวงตาคมกระตุกวูบนึงก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว สงสัยเขาจะทำรุนแรงกับเธอมากไปหน่อย สาวน้อยตรงหน้าเลยเกิดความกลัวขึ้นมา

เคทเม้มริมฝีปากแน่นไม่อยากยอมรับว่าตัวเองกลัวจริงๆ

" ไม่กลัวก็ดี เวลาอยู่บนเตียงจะได้ไม่น่าเบื่อ " มาคอสยืดตัวขึ้นก่อนจะค่อยๆปลดเสื้อเชิ้ตสีขาวออก เคทเผลอยกมือขยุ้มเสื้อที่อกอย่างไม่รู้ตัวสายตาเริ่มล่อกแล่กเพื่อหาทางเอาตัวรอด แต่สถานะการตรงหน้าก็ไม่เอื้ออำนวยเธอนัก ตอนนี้สมองเธอไม่แล่นคิดอะไรไม่ออกทั้งนั้น ยิ่งเมื่อเห็นชายหนุ่มถอดเสื้อเชิ้ตออกจากตัวจนหมด มัดกล้ามเนื้อสมบูรณ์แบบและลอนคลื่นบริเวณหน้าท้องของเขาก็ยิ่งทำให้เธอสติแตกซ่าน

" เอามือออก " มาคอสสั่ง