บทที่3.คาสโนว่าพ่อลูกอ่อน.....
1539 คำ
“บ้านเอวาไม่มีสวนดอกไม้เหรอจ๊ะ”
บรรยากาศแห้งแร้ง แม้จะร่มครึ้มไปด้วยไม้ยืนต้นใหญ่ๆ แต่พรรณไม้ที่มีสีสันกลับไม่มีให้เห็นในสายตา ชะเอมจึงอดไม่ได้ที่จะถาม
“นั่นสิค่า... ทำไมไม่มี”
เด็กหญิงรีบสนับสนุน มีบริเวณกว้างขวางแต่ไม้ดอกไม้ประดับกลับไม่มีให้เห็น
“คุณท่านให้คนแต่งสวนให้น่ะค่ะ ผลออกมาแบบนี้ ท่านก็ไม่เห็นว่าอะไร”
ชะเอมกวาดตามองไปรอบตัว สวนสวยก็จริงแต่มันดูโล้นๆ พิกล มีแต่สีเขียวขจี สีอื่นแทบไม่มีให้เห็น มันเป็นบรรยากาศทำให้ไม่สดชื่นเท่าที่ควร
“มีคนสวนไหมจ๊ะ ขอเอมคุยกับเขาหน่อย”
บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ คนสวน คนขับรถ คนรับใช้น่าจะมี ชะเอมแค่อยากถามหากสามารถปรับภูมิทัศน์ได้ มันก็จะเป็นผลดีกับคนที่อยู่อาศัย...
“สักครูค่ะอิฉันจะไปตามให้”
ความจริงชะเอมไม่อยากยุ่ง แต่หากมีสีสันเพิ่มเติมเข้ามาบ้างมันน่าจะสดชื่นกว่า
ชายสูงวัยค่อนข้างมีอายุสักนิด เขาเดินเข้ามานอบตัวใกล้ๆ ชะเอม
“ลุงเป็นคนสวนบ้านนี้ใช่ไหมจ๊ะ ทำไมสวนมีแต่ไม้ประดับไม่มีไม้ดอกบ้างเลยล่ะ”
คุยไปคุยมา ชะเอมจึงได้รู้ หลังจากแต่งสวนเสร็จ คนดูแลไม่กล้าเพิ่มเติมต้นไม้ต้นอื่นลงไปเพราะกลัวว่าสวนที่ถูกเซตไว้อย่างสวยงามจะไม่เหมือนเดิม ได้แต่ดูแลตามหน้าที่ หญิงสาวจึงแนะนำ ชายสูงวัยยิ้มแป้น เมื่อชะเอมรับรองแข็งขันหากอเล็กไซบ่นหรือดุ เธอจะรับไว้คนเดียว ขอแค่เพียงมีต้นไม้ที่เธออยากได้มาเสริม เมื่อชายหนุ่มมีงบส่วนนั้นไว้ให้อยู่แล้ว
“เอาเหมือนที่บ้านหม่ามี้นะคะ ขอดอกไม้สวยๆ ที่มีกลิ่นหอมๆ ด้วย”
คุณหนูจอมแสบที่พวกเขาเคยได้ยินแต่เสียงร้องกรี๊ดๆ กับใบหน้าบึ้ง วันนี้ยิ้มแย้มแจ่มใส แถมยังลงมาให้บริวารได้ชื่นชม อาจจะเป็นเพราะมีคนคุมที่เอาอยู่อย่างคุณชะเอม จนหลายๆ คนลงความเห็น ชะเอมเหมาะที่จะมาเป็นนายหญิงของบ้าน เพราะหากมีคนใจดีอย่างคุณชะเอมเป็นนายผู้หญิง บ้านจะได้เป็นบ้านเสียที
“ได้เลยจ้ะ หม่ามี้สั่งลุงชมแล้ว พรุ่งนี้กลับจากโรงเรียนเอวาจะได้เห็นดอกไม้สวยตรงนี้แน่ๆ”
อิรินาทำปากจู๋ “แล้วพรุ่งนี้หม่ามี้มาอีกไหมคะ?”
เป็นคำถามที่ทำให้ชะเอมสะท้อนในอก...ดวงตาหงอยเหงากับความหวังที่กลิ้งไปมาในดวงตาของอิรินา ทำให้เธอปฏิเสธไม่ลง แม้ว่าจะขัดกับความตั้งใจของตัวเอง...เอาน่า เขาไม่ได้ว่างบ่อยๆ หรอก เป็นไปไม่ได้ที่คนงานเยอะอย่างอเล็กไซจะอยู่บ้านให้เธอเห็นหน้าทุกวัน
“มาสิ พรุ่งนี้หม่ามี้จะทำแบบห้องมาให้เอวาเลือก ถูกใจแบบไหนจะได้ลงมือทำห้องนอนเอวาไงจ๊ะ”
“จริงๆ นะคะ เย้ๆ”
เด็กหญิงไม่ได้ดีใจที่ได้ห้องนอนใหม่ เธอดีใจที่ชะเอมจะมาหาต่างหาก
“ดีใจอะไรคะ? เสียงดังไปยันห้องทำงานคุณป๊าเลย”
คนที่ไม่ได้อยากเจอหน้า คนที่ชะเอมต้องกันตัวเองออกห่างๆ ที่สุด ดันโผล่มาให้เห็นบ่อยๆ จนค่อนไปทางรำคาญ เธอเบื่อตัวเองที่คอยจะแอบมองเขา ชะเอมเองก็เป็นผู้หญิง แล้วอเล็กไซก็หล่อวายร้ายขนาดนี้ ไม่แปลกหรอกที่สายตาเธอจะแวะเวียนไปชำเลืองมองเขาบ่อยครั้ง...
“เปล่าค่า แค่หม่ามี้รับปากจะมาหาเอวาบ่อยๆ”
เด็กหญิงตอบ เธอยัดชิ้นขนมใส่ปาก มีความสุขกับการกินเมื่ออารมณ์ดีสุดๆ
“อย่าลืมนะคุณ...ห้องทำงานผมด้วย...”
ชายหนุ่มท้วง เขาทรุดนั่งข้างบุตรสาวฉวยแก้วน้ำหวานเย็นเฉียบขึ้นมาดูดหน้าตาเฉย โดยที่ชะเอมได้แต่อ้าปากค้าง เมื่อแก้วน้ำแก้วนั้น เป็นของเธอ...
อเล็กไซกดยิ้มมุมปาก เขามองริ้วสีแดงๆ ข้างแก้มผู้หญิงตรงหน้ายิ้มๆ หล่อนก็ไม่ได้ใจแข็งอะไรนัก...ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งมีความรู้สึกรู้สาเหมือนคนอื่นๆ หาได้เฉยชาอย่างที่พยายามแสดงออกให้เห็น...
“คราวหน้าหม่ามี้เอาไอ้สองตัวนั่นมาด้วยก็ได้นะคะ...บ้านเอวามีที่กว้างๆ น้ำตาลกับเฉาก๊วยจะได้มีที่วิ่งเล่น”
อิรินาเปรยถึงลูกสุนัขสองตัวที่เจ้าตัวชมชอบ...เธอคิดถึงมันแต่ยังไม่มีเวลาไปหา
“คุณป๊าไม่ว่านะคะ เอวาอยากมีเพื่อนเล่น” เจ้าจอมซนหันไปถามบิดา
“ตามสบายค่ะ คุณป๊าไม่ว่า...แต่อย่าเล่นจนสวนพังล่ะ สงสารคนดูแล”
ชายหนุ่มไหวไหล่ เขาวางแก้วทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้...
เอ่ยปากอนุญาตแถมยังใจป้ำ...
“คุณ!!” ไหนๆ เจ้าของบ้านตัวเป็นๆ ก็มานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ตรงนี้ “เอมให้คนสวนเพิ่มดอกไม้ตรงนี้นะคะ เอวาจะได้มานั่งเล่นดีกว่าขลุกอยู่แต่ในห้องนอน”
เธอเปรยเหมือนตำหนิอเล็กไซกลายๆ เขาเลี้ยงลูกแบบไหน ไม่สนใจสภาพแวดล้อมรอบตัวอิรินาเลย...
ชายหนุ่มเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง เขาไหวไหล่ “ตามสบาย คิดว่าเป็นบ้านคุณก็ได้นะเอม”
น่าน...ชะเอมก้มหน้าแอบเบ้ปาก คิดว่าเธอเป็นปลาหรือไงจะได้รีบตะครุบเหยื่อที่เขาโปรยล่อ เธอไม่เห็นอยากได้ใคร่ดีที่จะครอบครองบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ หากเจ้าของบ้านเป็นคนมากปัญหา...เจ้าเล่ห์และหื่น!!
“แก้วตา...ขอน้ำแบบนี้แก้วสิ!!” เขาดูดน้ำหวานในแก้วจนหมด แต่ยังไม่หายกระหายน้ำ จึงกวักมือเรียกพี่เลี้ยงสาวของ อิรินามาสั่ง...
พี่เลี้ยงสุดสวยยิ้มหวานเยิ้ม เธอปรารถนาจะเป็นมากกว่าแค่คนดูแลบุตรสาวนายจ้างหากเจ้านายหนุ่มสนใจ แต่ที่ผ่านมา อเล็กไซไม่เคยเหลียวมอง เขามีสาวๆ ในสต๊อกไม่น้อย เธอจึงได้แต่ชะเง้อชะแง้คอย วันนี้เป็นวันแรกที่เจ้านายหนุ่มยอมพูดจากับเธอ แก้วตาจึงไม่รอรี เธอพร้อมจะปรนนิบัติหากเขาต้องการ
“ได้ค่ะ คุณหนูรับของว่างอีกไหมคะพี่แก้วจะได้เอามาเพิ่มเลยทีเดียว”
เธอหันไปถามเจ้านายตัวน้อย ทำเหมือนสนใจเด็กหญิงเสียเต็มประดา เพื่อประจบเอาใจคนเป็นพ่อ
“ไม่อ่ะ เอวาอิ่มแย้ว”
เด็กจอมรู้มากตอบเสียงตวัด ใครก็ตามที่ทำเสียงอ่อนเสียงหวานแบบนี้กับบิดา อิรินารู้สึกขัดหูและไม่พอใจทุกครั้ง เธอหวงบิดา ไม่อนุญาตให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้ หากตนเองอยู่ด้วย อย่าได้หมายจะมาใกล้บิดาของเธอเลย
“เย็นแล้ว...หม่ามี้กลับก่อนดีกว่าค่ะ เผื่อเอวาอยากจะพักตา”
ชะเอมรีบชิ่ง!! ขืนเธอนั่งนานกว่านี้เนื้อตัวคงสึกกร่อน เมื่อสายตาคมๆ ตวัดผ่านไปมาหลายครั้ง เขาทำเหมือนอยากจะกินเธอ ทั้งๆ ที่อยู่ในสภาพเนื้อตัวมอมแมม
“เดี๋ยวสิ ไม่คุยรายละเอียดเรื่องห้องทำงานผมก่อนเหรอ เธอจะรู้ได้ไง ผมต้องการแบบไหน?”
อเล็กไซท้วง เขาเสียเวลางานมาครึ่งวัน ที่ได้มาแค่การนั่งมอง กับ ‘จูบ’ หล่อนทางอ้อม มันไม่คุ้มกับเวลาที่เสียไปเลย เขาต้องได้มากกว่านี้
“วันหลังไม่ดีกว่าเหรอคะ”
ชะเอมบอกปัด เธอยังไม่พร้อมที่จะตั้งรับหากต้องอยู่สองต่อสองกับผู้ชายเสน่ห์แรง
“ผมไม่ได้ว่างทุกวันนะครับคุณ!! ไหนๆ วันนี้ก็ว่างแล้ว คุยกันเลยไม่ได้เหรอ? หรือว่าคุณไม่พร้อม...”
ชายหนุ่มถามเสียงเรียบ มุมปากของเขากระตุกเหมือนจะดูแคลน มันเหมือนกับว่าเขากำลังสบประมาทความไม่ใช่มืออาชีพของชะเอมแบบสุภาพ เลือดนักสู้ในตัวชะเอมเลยลุกพรึ่บ!! เธอเม้มปากแน่น กะพริบเปลือกตาปรับความรู้สึกตึงๆ สูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะพยักหน้ารับ
“เอวาคะ ขอคุณป๊าพาหม่ามี้ไปคุยธุระแป๊บนะคะ...หนูอยู่ได้ใช่ไหมเอ่ย”
เขาขยิบตาให้การ์ดที่คอยดูแลอิรินาอยู่ และถามบุตรสาวเสียงนุ่ม
หากเป็นผู้หญิงคนอื่นๆ อิรินาคงไม่ยอม แต่นี่คือชะเอม เด็กหญิงวางใจ หม่ามี้คนสวยไม่เคยอ่อยบิดา...ชะเอมไม่มีทีท่าที่จะสนใจอเล็กไซ และหากหม่ามี้สนใจคุณป๊าจริงๆ หากเป็นชะเอม อรินายอมเปิดทางให้ได้ เธอเด็กหญิงรู้สึกถึงความจริงใจที่ชะเอมมอบให้ ไม่มีสิ่งใดเคลือบแฝงเหมือนคนอื่นๆ
“ค่า...”
อเล็กไซเลิกคิ้วขึ้นเหมือนไม่อยากเชื่อ แค่ชะเอมอยู่ใกล้ บุตรสาวแสนดื้อของเขาว่าง่ายและพูดรู้เรื่องขึ้นเยอะ
“ห้ามหนีออกไปนอกรั้วบ้านนะคะ...ไม่สบายใจเรื่องอะไรบอกหม่ามี้ก่อน...รู้ไหมคะคนดี”
- ผู้เขียน
