“ไม่ใช่ว่าไม่สะดวก แต่ถ้าพวกคุณอยากพักผ่อน รสจะแนะนำไกด์ที่ดีที่สุดให้ค่ะ พวกเขาเก่งกว่ารสด้วย อยากไปเที่ยวที่ไหนยังไงบอกเขาได้เลย ดีไหมคะคุณลุง เพื่อนรสที่เป็นไกด์เก่งๆ ก็มีหลายคน”
“ไม่เอาน่ารส ให้เกียรติมิสเตอร์เดนิมเขาหน่อยสิ เราก็แค่คอยอำนวยความสะดวกเล็กๆ น้อย อย่างมากก็คงกินข้าว ฟังเพลง ไม่ก็ไปสถานที่ที่คนต่างชาติชอบเดินเที่ยวนั่นแหละ คงไม่มีอะไรหรอก” ไพรัชหันไปพูดกับหลานสาวเป็นภาษาไทย และส่งสายตาปรามอยู่ในที กับอาการดื้อดึงของเธอ ก่อนหันไปบอกนักธุรกิจหนุ่ม
“ตกลงผมจะให้หนูรสคอยดูแลพวกคุณก็แล้วกันนะครับ”
รติรสตวัดสายตาขุ่นจัดมองหน้าสบตาอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงใจอีกต่อไป สีหน้าราบเรียบ นั่งนิ่งเป็นตอไม้ กวนอารมณ์โมโหของเธอเหลือเกิน นี่ชาตินี้เธอจะหนีผู้ชายคนนี้ไม่พ้นหรือไง
เดนิมยิ้มใส่ตาวาววับ ใจนึกครึ้ม ลองแบบนี้เธอจะปฏิเสธอีกได้ยังไงในเมื่อลุงของเธอเห็นดีเห็นงามแบบนั้น และเมื่อชายหนุ่ม
