ทัณฑ์ทะเลทราย

Chapter 5

ไพรัชหัวเราะร่วน เช่นเดียวกับบัณฑูร

“หนูพราวกับหนูรสเห็นหินที่ประดับอยู่ข้างบนนั้นไหม นั่นน่ะ อัญมณีแท้ๆ เลยนะ ที่บันดัรนี่น่ะเขาเป็นเจ้าแห่งการส่งออกอัญมณีน้ำงามเลยล่ะ” บัณฑูรบอก

“โห สวยมากเลยนะคะ แบบนี้ประเทศนี้ไม่รวยแย่หรือ”

“ใครว่ารวยแล้วแย่ มีแต่รวยแล้วดีกันทั้งนั้น” ไพรัชแก้คำบุตรสาวด้วยรอยยิ้มขำ

“นั่นสิ หาแฟนชาวบันดัรหรือไม่ก็ชาวอาหรับสักคนสิหนูพราว รับรองรวยไม่รู้เรื่อง”

บัณฑูรกระเซ้ายิ้มๆ จากการจัดอันดับผู้ที่ร่ำรวยของโลก มีมหาเศรษฐีชาวตะวันออกกลางติดอันดับอยู่ไม่น้อยเท่าที่เขารู้มา

พราวพิลาสทำหน้าสยดสยอง สั่นศีรษะพัลวัน

“รายนี้เขาไม่ชอบหนุ่มอาหรับหรอกบัณฑูร บอกว่าไม่ชอบหนวดชอบเครา ไม่รู้จะไปติดใจอะไร หนวดเคราโกนได้ แต่เงินทองนี่สิ ทำงานสายตัวแทบขาดกว่าจะได้มาว่าไหมเพื่อน” ไพรัชตอบกลั้วหัวเราะแทนบุตรสาว

“แหม ก็พราวไม่ชอบนี่คะพ่อ แค่คิดก็ อึ๋ย... ไม่คิดดีกว่าค่ะ”

“หึหึ หนูพราวต้องลองเปลี่ยนมุมมองนะลุงว่า แล้วรสล่ะไม่สนใจใครบ้างเหรอ” บัณฑูรหันมาถามอีกหนึ่งสาวสวยที่ตนขอถือโอกาสควงคู่มางาน

รติรสส่ายหน้ายิ้มๆ ตามสไตล์ของคนที่ไม่ค่อยช่างพูด แต่ในใจเธอนั้นกระหวัดไปถึงหนุ่มอาหรับบางคนที่เธอให้คำจำกัดความเอาไว้แค่คนเคยเจอ

“ว้า... น่าเสียดาย โอกาสแบบนี้มีไม่มากหรอกนะครับสาวๆ ที่จะมีมหาเศรษฐีชาวอาหรับมารวมตัวกันน่ะ ยกตัวอย่าง นั่นก็ไม่เบาหรอกนะ”

บัณฑูรบุ้ยใบ้ไปด้านหลังของรติรส ถึงหนุ่มร่างสูงสง่าที่เดินมาพร้อมกับองค์ชีครัชทายาทแห่งบันดัร

“แถมยังใกล้ชิดราชวงศ์อีกด้วย” ไพรัชเอ่ยเบาๆ ตาจับจ้องไปยังเจ้าบ้านที่กำลังทักทายผู้มาร่วมงานอย่างให้ความเป็นกันเอง

สองหนุ่มสูงวัยเหลือบมองสบตากัน ราวกับจะยืนยันต่อกันและกันว่า ที่พวกตนรู้มานั้นไม่ผิดเพี้ยนแน่นอน เดนิม อิสมาอิล คือผู้ที่ทรงอิทธิพลคนสำคัญของบันดัร เพราะไม่เช่นนั้นคงไม่ได้รับใช้ใกล้ชิดชีครัชทายาท เบนจามิน อิลยาส มูฮัมดาน ซาอิด

รติรสหันกลับไปมองแล้วต้องรีบหลบ เพราะเจ้าของร่างสูงสง่าของบุคคลทั้งสอง เดินตรงมาจนเกือบจะถึงกลุ่มของพวกเธออยู่แล้ว

ไพรัชกับบัณฑูรโค้งคำนับอย่างนอบน้อมเช่นเดียวกับสองสาวที่แสดงความเคารพอย่างสง่างาม ชีคหนุ่มงดงามอยู่ในชุดประจำชาติตัวยาวสีน้ำตาล ตัวเสื้อมีลวดลายการสอดสลับเส้นใยด้ายอย่างมีเอกลักษณ์เกิดเป็นลายอันวิจิตรงดงาม ตรงไหล่ลงมายังแขนมีแถบดิ้นทองงดงามสีเดียวกับรอบข้อมือและสาบเสื้อด้านหน้า ผ้าคลุมผมสีเดียวกันม้วนเป็นขดอยู่บนศีรษะ คาดทับด้วยวงไหม

เยื้องไปด้านข้างขององค์รัชทายาท นักธุรกิจหนุ่มอย่างเดนิม อิสมาอิล สวมใส่ชุดลักษณะเดียวกัน หากชุดของเขานั้นเป็นสีขาวล้วน ไม่เว้นแม้แต่ผ้าคลุมศีรษะ แล้วคาดทับด้วยวงไหมสีดำมีดิ้นเงินสอดสลับเป็นเกลียว

“นี่เป็นคณะจากประเทศไทยกระหม่อม มิสเตอร์บัณฑูรกับมิสเตอร์ไพรัช” เดนิมเอ่ยแนะนำอย่างง่ายๆ

“ยินดีที่ได้พบกันและขอบอกว่าบันดัรรู้สึกเป็นเกียรติมากที่พวกท่านได้ให้ความสำคัญกับประเทศเล็กๆ ของเรา หวังว่าคงพอใจกับการงานเลี้ยงต้อนรับในคืนนี้”

“โอ... ทรงตรัสอะไรอย่างนั้น พวกกระหม่อมพอใจมากกระหม่อม อ้อ กระหม่อมขอประธานอนุญาตแนะนำหลานสาวทั้งสอง คนนี้พราวพิลาสเป็นบุตรสาวของไพรัช นักธุรกิจส่งออกคนสำคัญของไทย ส่วนคนนี้รติรส เธอเป็นหลานสาวของเขากระหม่อม” บัณฑูรผายมือไปยังสองสาวสวย

ชีคเบนจามินยิ้มบางๆ พยักหน้าให้หญิงสาวต่างชาติผู้โสภาที่ทำความเคารพเขาอีกครั้ง พราวพิลาสงดงามในชุดเดรสสีเทาเงิน รอยยิ้มหวานหากเต็มไปด้วยจริตจะกร้านทำให้เขาต้องลอบยิ้ม ผินหน้าไปยังอีกหนึ่งสาวที่สงบ สง่า อ่อนหวานหากดูเข้มแข็งในชุดเดรสสีเบจ เธอยกมือขึ้นทำความเคารพเขาด้วยวัฒนธรรมของไทยอย่างอ่อนช้อยและงดงาม

ชีคเบนจามินยิ้มอ่อนโยนส่งให้ พระองค์พอจะรู้วัฒนธรรมของหลากหลายประเทศจากการเรียนรู้ทางโลกโซเชียลเน็ตเวิร์กและจากการเดินทางไปสัมผัสด้วยตัวเอง การไหว้กับรอยยิ้มที่เขาเรียกกันว่ายิ้มสยามก็ช่างประทับใจไม่รู้ลืม

“ยินดีที่ได้รู้จัก ขอให้สนุกกับงานเลี้ยง”

“เป็นพระกรุณา กระหม่อม”

ชีคหนุ่มอยากยืนอยู่ตรงนั้นมากกว่านี้ แต่ไม่อาจทำได้ ผู้เข้าร่วมงานกำลังทยอยกันเข้ามาในห้องโถง และพระองค์ตั้งใจแล้วว่าจะทักทายถามไถ่ให้ถ้วนทั่ว เพื่อแสดงถึงความเป็นมิตรและน้ำใจไมตรี จำต้องกล่าวตัดบท หากไม่วายส่งสายตาคมกวาดมองนวลหน้าเนียนใสอีกครั้ง

ทั้งหมดถวายคำนับอย่างนอบน้อม พร้อมกับความรู้สึกประทับใจในความสง่างามขององค์รัชทายาทแห่งบันดัร

เดนิมค้อมศีรษะให้ผู้สูงวัยทั้งสอง และเขาไม่ลืมส่งสายตาและรอยยิ้มมายังหญิงสาวที่ทำหน้าเข้มใส่เขาทันทีเมื่อคล้อยหลังชีคเบนจามิน

“ทรงสง่างามจริงๆ” บัณฑูรชื่นชม

“นั่นสิ ได้ข่าวว่าทรงเก่งการบริหารด้วยใช่ไหม” ไพรัชถามอย่างสนใจ อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับเรื่องที่ทำให้ฐานะทางการเงินของเขาดีขึ้น เขาจะให้ความสนใจมากเป็นพิเศษ

“ใช่ ยังหนุ่มแน่น แต่ก็ได้รับความไว้วางใจจนได้เป็นรัชทายาทอันดับหนึ่ง คาดว่าอีกไม่นานคงจะมีพิธีสถาปนาราชาภิเษก” เพื่อนรักกระซิบบอก

พราวพิลาสนั้นหันไปสนใจเครื่องดื่ม ความสง่างามของชีคเบนจามินนั้นฝังอยู่ในความทรงจำ ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มติดตา เสียแต่ว่าหนวดดกเฟิ้มนั้นที่เธอไม่ชอบ และพราวพิลาสรู้ตัวดีว่า บุคคลผู้นั้นสูงเกินเอื้อมสอย ต่อให้หล่อรวย งามสง่าเพียงใดก็ตาม

ส่วนรติรส ยังคงยืนนิ่งสงบเสงี่ยมเรียบร้อย เธอไม่อยากมางานนี้เลย ตอนแรกตั้งใจว่าจะปฏิเสธ แต่ผู้เป็นลุงไม่ยอม เธอไม่ได้แอนตี้งานเลี้ยง แต่ถ้าเลี่ยงได้ก็อยากจะเลี่ยง อย่างเช่นงานนี้ที่มองไปรอบๆ แล้ว มีผู้หลักผู้ใหญ่บุคคลสำคัญของบันดัร และบุคคลสำคัญอีกหลายประเทศ เธอกลัวว่าจะมีอะไรที่ทำให้ผู้เป็นลุงกับพราวพิลาสต้องเสียหน้า

รติรสไม่รู้หรอกว่า การมาร่วมงานของเธอในครั้งนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต

“สวัสดีครับมิส...รติรส”

“คุณ”

“ครับผม เจอกันครั้งนี้เราคงไม่ใช่แค่คนเคยพบแล้วนะครับ” เดนิมเอ่ยล้อ ตาพราวขำ เรียวปากยกยิ้มเล็กน้อยเมื่อมองตาเขียวๆ ของหญิงสาว