สวาทรักพราวพรรณ 1

สวาทรักพราวพรรณ ตอน 2

            สมหวังเดินชีเปลือยเข้าไปในห้องน้ำสุดหรู เปิดน้ำอุ่นใส่อ่างจากุชชี่ทรงสวยเรียบร้อย ก็เดินออกมาช้อนอุ้มร่างงดงามราวนางฟ้าลงมาจุติของพราวพรรณที่อ่อนระทวย วางลงในอ่างจากุชชี่อย่างทะนุถนอม โดยเธอไม่ขัดขืน ผู้หญิงที่เขาไม่อาจเอื้อม หากแต่ฟ้าประทานให้ได้เสพสังวาสกับเธอ ซึ่งคนรถเฒ่ายังไม่อิ่มเอม รู้ด้วยว่านายสาวคนสวยก็ยังต้องการเซ็กซ์ต่อ เพราะยายังคงค้างอยู่ในตัวเธอ

            “ลุง ลุงสมหวังลงมาทำไม” พราวพรรณถามเสียงสั่น เผลอจ้องร่างกำยำ มีลอนหน้าท้องของคนรถวัยห้าสิบที่ลงมานั่งในอ่างเดียวกับเธอหน้าตาเฉย ด้วยสายตายั่วเยิ้ม 

            “ผมจะอาบน้ำให้คุณพราวครับ” สมหวังยิ้มพรายจนนายสาวคนสวยเสียววูบท้องน้อย

            “ไม่ พราวอาบเอง ลุงออกไปนะ” พราวพรรณดุสมหวัง

            แม้เพิ่งผ่านสังเวียนสวาทกับคนรถเฒ่ามาหลายยก ทว่าหญิงสาวไม่อยากทำผิดพลาดซ้ำอีก จึงยกมือเรียวสวยดันแผงอกหนาแน่นของสมหวัง   

            ด้านสมหวังไม่ฟังคำทัดทานของนายสาวคนสวย ตอนนี้เขาหน้ามืดตามัวในรสกาม จึงตรงเข้าบีบขยำทรวงอกใหญ่คัดแน่นรุนแรง หยาบโลน นิ้วกลางสะกิดเขี่ยดอกไม้หอมอย่างเร็วรี่ ปลุกปั่นอารมณ์พราวพรรณจนเตลิด

            ร่างงดงามเผลอบิดส่าย ฝืนดิ้นหนีความเสียวซ่านที่จู่โจมอย่างเฉียบพลันของคนรถเฒ่าที่เล้าโลมหนักขึ้น

            “พอ อย่า อย่าทำ พราวอีก อาๆๆ” เสียงหวานขาดห้วง อารมณ์ปรารถนาของพราวพรรณปะทุขึ้นด้วยมือปลาหมึกร้อนแรงของสมหวัง

            มือหยาบกร้านเร่งขยำขยี้เต้านมอวบใหญ่ บีบเค้นแทบแหลกเละคามือ พราวพรรณร้องครางคล้อยตามการกระทำคนรถตัวแสบ ที่ส่งนิ้วกลางผลุบเข้าผลุบออกร่องหลืบดอกไม้หอมคับฟืดที่ผลิตน้ำหวานไม่ขาดสาย  

            สะโพกงามส่ายวน แอ่นร่อนรับการเคลื่อนไหวของนิ้วร้ายอย่างรัญจวน

            “อู๊ยๆๆ ลุง อาๆๆ” พราวพรรณร้องเสียงหลงเมื่อถูกคนรถเฒ่าจู่โจมเนื้อนมตั้งเต้า ดูดดึงแรงๆ อย่างหื่นกระหาย พร้อมนิ้วกลางทำงานสอดประสาน สร้างความเสียวกระสันจนพราวพรรณแทบขาดใจ

            “อือ ลุง ช่วยด้วย พราวเสียว อาๆๆ” เสียงหวานเว้าวอน ลืมกระทั่งฐานะตัวเองด้วยยาชั่วบังตา

            “ผมจะทำให้คุณพราวสุข…สุดๆ” 

            สมหวังยืนยัน ก่อนโอบประคองร่างพราวพรรณขึ้นนั่งบนขอบอ่างจากุชชี่ ส่วนเขานั่งคุกเข่าตรงหว่างขาเธอ จับเรียวขาเพรียวของพราวพรรณกางอ้าออกมาพาดบนบ่าหนาของตนเอง ซบหน้าลงดอมดมกลีบดอกไม้หอมอย่างชื่นใจ หลงใหล

            จากนั้นห่อลิ้นสากตวัดเลียติ่งเนื้ออ่อนนุ่มรัวเร็ว ทำเอาหญิงสาวนั่งไม่ติด หลับตาแน่น เสียววูบจนยกสะโพกตอบสนองอย่างเร่าร้อน

            “อ๊าย ลุง พราว ใจจะขาด…” พราวพรรณดิ้นพล่านร้องลั่น ร่างกายสาวแทบปริแตกเจอลีลาลิ้นเด็ดของคนรถเฒ่าผู้ช่ำชอง

            เสียงร้องของพราวพรรณกระตุ้นสมหวังทำให้ทนต่อไปไม่ไหว เขาลุกขึ้น พร้อมรั้งร่างพราวพรรณลุกตาม แผ่นหลังเนียนแนบกับผนังห้องน้ำชื้นเย็น ทว่าพราวพรรณไม่รู้สึกหนาวเหน็บ แต่กลับร้อนรุ่ม

            สมหวังยกขาข้างหนึ่งของพราวพรรณวางบนขอบอ่าง ก่อนสอดท่อนกายแข็งขึงเข้าร่องหลืบของดอกไม้หอมฉ่ำหวาน ความคับแน่น ทำให้ต้องกระทุ้งเต็มแรงจนท่อนกายฝังมิด 

            พราวพรรณสะดุ้งเฮือก อึดอัดกับความใหญ่โต บีบตอดตามสัญชาตญาณ

            “อูว คุณพราว อย่า ตอดแรง เดี๋ยว ผมเสร็จ” สมหวังเสียงแหบพร่า หน้าเบี้ยวบิดเมื่อท่อนกายถูกเนื้อสาวบีบรัดจนขยับเขยื้อนไม่ได้ อ้าปากดูดอมยอดถันที่แดงจ้ำแรงๆ ให้นายสาวคนสวยคลายตอดรัดท่อนกายลง

            “อาๆๆ” พราวพรรณครางระงม สมหวังเล่นจุดอ่อน จึงหยุดตอด ชายสูงวัยเร่งระรัวลิ้นเข้าใส่ยอดอกไม่ยอมหยุด

            “ดูด ดูดแรงๆ ลุง พราวชอบ แรง อ่าๆๆ” พราวพรรณร้องขออย่างไม่อาย สติสตังเตลิดลืมวศินแฟนหนุ่มไปหมดสิ้น เธอกดศีรษะสมหวังแนบชิดทรวงอกเต่งตึง นัยน์ตาคู่สวยหลับปรือเสียวซ่านทรวง

            เมื่ออิ่มเอมกับเต้านมอวบใหญ่ สมหวังก็เริ่มขยับโยกเข้าใส่พราวพรรณเต็มที่เต็มแรง ทุกจังหวะดุเด็ดเผ็ดร้อน ถึงอกถึงใจ

            พราวพรรณที่ไม่เคยได้รับความสุขเสียวแบบนี้จากวศินมาก่อนเลย

            ห้องน้ำที่เย็นฉ่ำระอุด้วยไฟสวาทของคนทั้งสองอยู่นานหลายนาทีในท่ายืน สมหวังกระแทกกระทั้นหนักขึ้นทุกทีๆ และทุกครั้งพราวพรรณก็ส่งเสียงครวญรับอย่างต่อเนื่อง ร่างงดงามตอบสนองอย่างร้อนร่าน รุนแรงนานเกือบครึ่งชั่วโมง เสียงกรีดร้องของพราวพรรณดังสนั่น

            “พะ พราว อ๊าย” พราวพรรณเกร็ง กระตุกสุดเสียว สมหวังเร่งซอยถี่ๆ กระหน่ำใส่พราวพรรณอีกไม่กี่ทีก็กดแช่ น้ำคาวสวาทพวยพุ่งเข้าหลืบสาวเต็มๆ

            “คุณพราว สุดยอด โอววว” สมหวังหายใจแรง เหนื่อยกับเกมกามที่เพิ่งจบลง

            พราวพรรณอ่อนระทวยหมดเรี่ยวแรงในอ้อมแขนของสมหวังจึงประคองนายสาวคนสวยลงนั่งในอ่างจากุชชี่ตามเดิม แล้วบรรจงอาบน้ำให้เธอจนสะอาดหมดจดหอมฟุ้งด้วยสบู่ราคาแพง จากนั้นสมหวังจัดการตัวเองจนสะอาดเช่นเดียวกัน

            ร่างพราวพรรณถูกสมหวังอุ้มมาวางบนเตียงนอนนุ่ม ที่มีคราบคาวเปื้อนเป็นดวง โดยพราวพรรณไม่สนใจ เธอหลับไปด้วยความเหนื่อยเพลีย เพราะสมหวังตักตวงเอากับเรือนร่างงดงามหลายครั้งหลายคราติดๆ กัน

            ด้านสมหวังมองพราวพรรณที่ไร้อาภรณ์ห่อกายด้วยความเสน่หา ลุ่มหลง แล้วก้มลงดูดกลืนยอดอกของนายสาวคนสวยเนิ่นนาน ก่อนผละออก ตลบผ้าห่มคลุมกายพราวพรรณอย่างหักห้ามพยายามไม่ล่วงเกินเธออีก จากนั้นสมหวังล้มตัวนอนดึงพราวพรรณมากอด โดยนายสาวคนสวยไม่ขัดขืน กระทั่งคนรถเฒ่าเข้าสู่นิทราด้วยใบหน้าเปี่ยมสุขสมหวัง

            ตอนสายของวันใหม่ พราวพรรณลืมตาตื่นขึ้น ร่างกายปวดเมื่อย หนักอึ้ง มึนศีรษะ พอจะขยับตัวรู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆ พาดบนเอวคอด จึงก้มมองเห็นมือหนาของใครบางคน จึงอุทานเบาๆ

            “วศิน” พราวพรรณค่อยๆ พลิกตัวหันกลับไปมองพร้อมรอยยิ้ม ทว่าดวงตากลมโตเบิกกว้าง ใบหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นคนที่นอนบนเตียงกับเธอชัดเจน

            “ลุงสมหวัง!” มือเรียวสวยรีบยกปิดปากตัวเอง ด้วยความตกใจ และกลัวคนกำลังหลับจะตื่นขึ้น เธอเปิดผ้าห่มก้มมองตัวเองเห็นร่างกายเธอและคนรถเฒ่าเปลือยเปล่า ก็ตกใจเป็นรอบที่สอง

            พราวพรรณสะบัดศีรษะ เรียกความทรงจำ เธอจำได้ว่า ทนงค์ส่งแก้วไวน์ให้ดื่ม พราวพรรณตาเบิกกว้าง เข้าใจทันทีว่าอะไรเป็นต้นเหตุให้เธอพลาดพลั้งมีอะไรกับคนรถของตัวเอง

            “ในแก้วไวน์มียาปลุกเซ็กซ์! ไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์!” ริมฝีปากบางกัดแน่น ระงับความโกรธกรุ่น น้ำตาไหลพรากราวสายน้ำเปื้อนแก้มนวล เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ทนงค์ทำให้เธอมีอะไรกับคนแก่คราวพ่อ!

            ‘ไอ้ทนงค์! ไอ้บ้า! ไอ้เลว!’ พราวพรรณก่นด่าทนงค์ในใจ แล้วความคิดต้องหยุดชะงัก เมื่อความวาบหวามที่ได้รับจากคนรถเฒ่าตลอดค่ำคืน ทำให้พราวพรรณหวนนึกถึงลีลาดุเด็ดเผ็ดซ่านของคนรถเฒ่า ที่ทำเธอสุขแล้วสุขอีก ไม่รู้เพราะฤทธิ์ยาหรือลึกๆ เธอต้องการเรื่องพรรค์นี้

            พราวพรรณสังเกตว่าพักหลังมานี้ วศินไม่ค่อยทำการบ้านเท่าไร หรือวศินจะเหนื่อยกับงาน แต่เขาจะไม่คิดถึงเธอเลยเหรอ ทั้งที่เดือนหนึ่งจะเจอกันแค่ครั้งเดียว และเขาก็อยู่กับเธอเพียงสองสัปดาห์ ทว่าช่วงหลังวศินจะอยู่เมืองไทยแค่อาทิตย์เดียว อ้างว่าโรงแรมที่มิลานกำลังขยายกิจการไปโรม จึงต้องกลับไปดูงานบ่อยหน่อย แรกๆ เธอก็น้อยใจวศินที่รีบมารีบกลับ แต่ตอนนี้ชินแล้ว เพราะวศินยังโทรหาเธออยู่ แล้วเธอล่ะ! เผลอนึกถึงเรื่องแบบนั้นกับชายอื่นได้อย่างไร

            ‘อย่าบอกนะ เธอติดใจลีลาของลุงสมหวัง บ้าน่า!’      

            พราวพรรณไล่ความคิดพิเรนทร์ น่าอับอายทิ้ง ค่อยๆ ลุกจากเตียงหายเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำล้างคราบคาวของเธอกับคนรถเฒ่า แม้ไม่อาจลบลืมได้ พราวพรรณพยายามไม่คิดถึงมัน แล้วออกมาจัดการแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีครีมแขนกุดผ้าเนื้อเบาแบรนด์ H&M จากนั้นก็ลงไปข้างล่าง โดยไม่หันมองบนเตียงที่มีคนรถตัวแสบ สามีหมาดๆ นอนอยู่ เธอยังไม่พร้อมเผชิญหน้ากับเรื่องนี้

            หลังพราวพรรณทานอาหารเสร็จก็เข้ามาเก็บตัวในห้องทำงาน โดยเด็กรับใช้ในบ้านไม่มีใครระแคะระคายเรื่องระหว่างเธอกับสมหวัง เธอนั่งทำงานด้วยจิตใจไม่สงบเหมือนทุกครั้ง ซึ่งปกติวันหยุดพราวพรรณมักเอาเวลากับการอ่านหนังสือ ฟังเพลงหรือไม่ก็ว่ายน้ำ แต่เธอไม่สามารถทำกิจกรรมเหล่านั้นได้ เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอเกินกว่าจะควบคุมไม่ให้ฟุ้งซ่าน พลันเสียงเคาะประตูดังขึ้น เรียกสติของหญิงสาวละจากความคิดเรื่องพรรค์นั้น

            “เข้ามาได้” พราวพรรณก้มหน้ามองบัญชีของโรงแรม หากสมาธิไม่ได้จดจ่ออยู่ตรงนี้ และเมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้น ทำเธอสะดุ้งนิดๆ

            “คุณพราวครับ ผม เอ่อ ผม…” สมหวังยืนเอามือประสานอยู่ด้านหน้าอย่างเจียมตัว

            เขาตื่นขึ้นมาไม่พบร่างหอมกรุ่นของนายสาวคนสวยก็พรวดพราดออกจากห้องกลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องพักของตนเอง ก่อนมายืนสงบเสงี่ยมตรงหน้าพราวพรรณที่ไม่ชายตาแลเขา ทั้งที่เมื่อคืนเธอกับเขาโรมรันใส่กันอย่างดุเด็ดเผ็ดร้อน พอนึกถึงเรื่องนั้นน้องชายสมหวังก็ตื่นเพริด มือหยาบกร้านรีบกุมปิดเป้ากางเกง ทำหน้านิ่งดูเจี๋ยมเจี้ยม

            ภายในห้องเงียบอยู่หนึ่งนาที ก่อนพราวพรรณจะเอ่ยถาม

            “ลุงสมหวังมีอะไร” พราวพรรณไม่เงยหน้ามองคนรถเฒ่า ยังอายกับเรื่องที่เกิดขึ้น

            “เอ่อ ผม…ผมขอโทษครับคุณพราว” สมหวังเอ่ยสิ่งที่ตั้งใจ แม้เขาไม่ได้เป็นคนเริ่ม หากถูกนายสาวคนสวยยั่วยวนจนเกิดตัณหา ทั้งที่รู้ดีว่าพราวพรรณโดนยาปลุกเซ็กซ์ แต่ก็ห้ามตัวเองไม่ได้ เพราะพราวพรรณยามไร้อาภรณ์ ช่างงดงามราวนางในวรรณคดี จึงพลาดพลั้งทำผิด

            พราวพรรณพ่นลมหายใจหนักๆ ออกมา ใบหน้าสวยแดงฝาด รู้ว่าสมหวังขอโทษเธอเรื่องอะไร แล้วถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนช้อนตาขึ้นสบนัยน์ตาซื่อสัตย์ของคนรถเฒ่า

            “ไม่ใช่ความผิดของลุงหรอก พราวขอให้ลุงลืมมันไปซะ ลุงเข้าใจใช่ไหม” พราวพรรณสั่งแกมบังคับ ทว่าสมหวังไม่คิดว่าจะลืมได้ง่าย แต่ก็ยอมรับปาก เพื่อให้นายสาวคนสวยสบายใจ และไม่ไล่เขาออก

            “ครับ แล้วคุณพราวจะจัดการไอ้ทนงค์ยังไง ให้ผมไปฆ่ามันไหมครับ” สมหวังอาสา ยิ่งพอได้ลิ้มรสหอมหวานจากเรือนร่างงดงาม สมหวังยินดีตายแทนพราวพรรณได้

            “พราวไม่มีหลักฐาน คงต้องปล่อยมันไป แต่พราวคงไม่คบค้าสมาคมกับคนเลวๆ อย่างทนงค์อีก” พราวพรรณโกรธ เกลียดทนงค์ที่เป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องเสื่อมเสีย

            “ผมจะไม่ยอมให้ไอ้ทนงค์ทำร้ายคุณพราวได้อีกครับ” สมหวังยืนยันหนักแน่น นัยน์ตาแข็งกร้าวเมื่อนึกถึงทนงค์ แต่ใจหนึ่งก็ต้องขอบใจมัน ที่ทำให้เขาได้เสพสมกับพราวพรรณ ผู้หญิงที่ผู้ชายทั้งโลกใฝ่ฝัน

            “ไม่มีอะไรแล้ว พราวขอทำงานต่อ” พราวพรรณตัดบท ไม่ได้ซาบซึ้งคำพูดของสมหวังที่คิดปกป้องเธอ จากเรื่องเมื่อคืนทำให้เธอได้เห็นสันดารผู้ชาย ไม่รู้เป็นกันทุกคนหรือเปล่า ที่ไม่อาจห้ามใจเมื่อเห็นผู้หญิงสวยนอนเปลือยกายต่อหน้าแล้วไม่คิดล่วงเกิน  

            พราวพรรณคิดว่าถ้าสมหวังไม่ช่วยให้เธอหลุดพ้นความทรมานจากยาปลุกเซ็กซ์ เธอจะเป็นอย่างไร เพราะเธอไม่ได้ศึกษาวิธีแก้ไข ไม่เคยคิดว่าจะถูกใครทำร้ายแบบนี้ พราวพรรณหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ จึงหยุดคิด แล้วหันมาสนใจเอกสารบนโต๊ะต่อ

            “ครับคุณพราว” สมหวังค้อมศีรษะเล็กน้อย แล้วหมุนตัวออกจากห้องไปด้วยท่าทางนอบน้อม     

            พอคล้อยหลังสมหวัง พราวพรรณเอนกายอ่อนล้ากับพนักเก้าอี้ ร่างกายร้อนรุ่ม เผลอนึกถึงบทรักที่ทำร่วมกับคนรถเฒ่า แก้มสาวแดงปลั่ง กลีบสาวเริ่มผลิตน้ำหวานออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทั้งที่เธออยู่ในภาวะปกติ แต่โหยหารสสวาทของสมหวังอย่างหน้าไม่อาย 

            พราวพรรณสะบัดศีรษะไล่ความคิดน่ารังเกียจจากสมอง หันมาจดจ่อบัญชีรายรับรายจ่ายของโรงแรม แต่ไม่เป็นผล จึงปิดแฟ้มเอกสารอย่างหงุดหงิด ก่อนกดมือถือหาคนขับรถเฒ่า

            “ลุงสมหวังเตรียมรถพราวจะไปหัวหิน” ในเมื่อไม่มีสมาธิจะทำงานจึงเก็บเอกสารใส่กระเป๋า แล้วโทรศัพท์สั่งเด็กรับใช้จัดเสื้อผ้าในการไปพักผ่อนที่ หัวหิน หวังให้บรรยากาศสดชื่นช่วยลบลืมความผิดที่เกาะกุมจิตใจออกไปซะ

            ระหว่างการเดินทางไม่มีใครพูดอะไร พราวพรรณนั่งหลับตา เพราะไม่อยากเห็นสายตาของสมหวังที่ชำเลืองมองเธอผ่านกระจกมองหลังเป็นระยะ รถยุโรปคันหรูจอดสนิทหน้าบ้านพักหลังงามติดริมทะเล แม่บ้านร่างท้วมที่มีหน้าที่ดูแลบ้านกุลีกุจอมาต้อนรับพราวพรรณด้วยรอยยิ้ม

            “สวัสดีค่ะคุณพราว มาไม่บอกล่วงหน้า ป้าเลยไม่ได้จัดเตรียมอาหารไว้ให้ค่ะ” แม่บ้านร่างท้วมบอกอย่างนอบน้อม “คุณพราวอยากทานอะไร เดี๋ยวป้าจัดการให้ค่ะ”

            “มื้อเย็นพราวขอสเต็กปลากับสลัดผลไม้ค่ะ”   

            “ได้ค่ะ แล้วคุณพราวจะพักกี่วันคะ” ป้าแม่บ้านถามอย่างใคร่รู้กำหนดการของนายสาวคนสวย จะได้เตรียมอาหารไม่ให้ขาดตกบกพร่อง

            “สัปดาห์นึงค่ะ” พราวพรรณตอบด้วยรอยยิ้มบางๆ เธอไม่ถือตัว ไม่แบ่งชนชั้น ไม่เช่นนั้นสมหวังทำแบบนั้น คงโดนไล่ตะเพิดไปแล้วล่ะ

            “งั้นป้าขอไปตลาด จะได้ซื้อของมาทำอาหารให้คุณพราวนะคะ”

            พราวพรรณพยักหน้าอนุญาต แม่บ้านร่างท้วมจึงไปตลาด ส่วนสมหวังนำกระเป๋าเสื้อผ้าของพราวพรรณไปเก็บในห้องนอนเรียบร้อยก็ลงมาบอกนายสาวคนสวย

            “ผมเอากระเป๋าไปเก็บในห้องคุณพราวแล้วครับ”

            “งั้นลุงก็ไปพักเถอะ ถ้ามีอะไรพราวจะเรียก” สั่งเสร็จก็ขึ้นบันไดไปยังห้องนอนของเธอ โดยมีสายตาของสมหวังมองเรือนร่างงดงามจนลับหายเข้าไปในห้องนอน    

            เมื่อพราวพรรณเข้ามาในห้องนอนสุดหรู ก็ถอดชุดเดรสตัวสวยออก รวมทั้งบราเซียร์และกางเกงในลูกไม้ราคาแพง เหลือร่างเปล่าเปลือย ก้าวยาวๆ เข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำใส่อ่างจากุชชี่ก่อนก้าวลงไปนอนแช่ เอนศีรษะพิงขอบอ่าง หลับตาพริ้มผ่อนคลาย ทั้งที่ไม่ได้เป็นคนขับรถ ทว่าร่างกายของเธอเหนื่อยล้าหรือเพราะการร่วมรักอย่างหักโหมกับสมหวังที่ทำให้เธออ่อนเปลี้ยเพลียแรง   

            ขณะที่พราวพรรณนอนหลับตาระงับจิตใจไม่ให้ฟุ้งซ่านนึกถึงสัมผัสของสมหวัง เธอไม่รู้เลยว่ามีร่างของใครบางคน เข้ามาในห้องน้ำอย่างเงียบกริบ

            สมหวังค่อยๆ ลงนั่งคุกเข่าตรงหน้านายสาวคนสวย สำรวจเรือนร่างงดงามที่นอนหลับตานิ่ง สองเต้างามอะร้าอร่าม อวดเม็ดทับทิมสีสวยกระเพื่อมไหวตามแรงหายใจ ลอยเหนือน้ำใสไร้ฟองสบู่

            สมหวังเลียปากอย่างหิวกระหาย ก้มหน้าลงฉกดูดยอดถันรวดเร็ว รุนแรง ทำเอาพราวพรรณสะดุ้งเยือก ตกใจลืมตาโพลงกับการรุกรานอย่างไม่ทันตั้งตัว

            “ลุงสมหวัง! ลุงทำอะไร ออกไปนะ ออก อ๊าย” พราวพรรณร้องเสียงหลง ดิ้นขัดขืน ตอนนี้เธอมีสติครบถ้วนจะไม่ยอมให้เหตุการณ์ซ้ำรอยอีก

            “ผมคิดถึงคุณพราว เป็นของผมนะครับคนสวย ผมจะยอมถวายหัวรับใช้คุณพราว อืม” สมหวังผละจากเต้าอวบใหญ่พรรณนาความรักภักดีที่มีต่อนายสาวคนสวย ก่อนอ้างับดูดดึงยอดอกอย่างตะกรุมตะกราม

            มือหนาบีบขยำเต้างามอย่างลงน้ำหนัก ไม่สนคำห้ามปรามของนายสาวคนสวยและอาการดิ้นขัดขืน อย่างสุภาษิตที่ว่า‘คนเคยค้า ม้าเคยขี่’ สมหวังไม่อาจห้ามใจจากพราวพรรณได้ตามที่รับปาก

            “ลุงรับปาก แล้วว่า จะลืม อ๊ะๆๆ” มือเรียวสวยยกขึ้นผลักดันหน้าสมหวังออกจากเต้านมของเธอ แต่ไม่เป็นผล ด้วยแรงของคนขับรถเฒ่ามากล้น

            พราวพรรณเปลี่ยนเป็นทุบหลังสมหวังที่ก้มหน้าดูดงับยอดถันเอาเป็นเอาตาย มือหยาบสะกิดเขี่ยกลีบสาวที่เริ่มเคลิ้มผลิตน้ำหวานออกมาเรื่อยๆ  

            “ยะ หยุด ลุง พราว บอก ยะ หยุด อ่าๆๆ” เสียงหวานขาดห้วง เสียวซ่านจากลิ้นร้อนชื้น และมือหยาบกร้านของคนรถเฒ่า มือที่ทุบตีหันมากดหัวสมหวังให้แนบติดทรวงอกอวบใหญ่มากขึ้น ลิ้นร้อนกวาดเลียเต้าซ้ายตวัดเต้าขวาอย่างย่ามใจ

            นิ้วกลางระรัวใส่กลีบกายสาว พราวพรรณสั่นสะท้าน แอ่นบดสู้จังหวะนิ้วอย่างเร่าร้อน ร่อนร่าน

            “อ๊าๆๆๆ” เสียงครวญซาบซ่านหลุดจากปากพราวพรรณ 

            สมหวังหยุดการกระทำ ช้อนอุ้มพราวพรรณมายืนบนพื้นห้องน้ำ ดันร่างงดงามที่หลับตาแน่น ชิดผนังห้อง ยกเรียวขาข้างหนึ่งโอบรัดสะโพกหนาของตน แทรกแก่นกายใหญ่เข้าสุดแรง พราวพรรณสะท้านทรวง ยกมือโอบกอดสมหวังเหมือนหาที่ยึดเหนียว ความเสียวซ่านก่อตัวเป็นริ้วๆ จนขนกายพราวพรรณลุกทั่วทั้งตัว 

            สมหวังขยับสะโพกรัวแรง สลับช้าบ้างเร็วบ้าง บางครั้งส่ายวนจนพราวพรรณร้องไม่เป็นภาษา จากนั้นยกขาอีกข้างของพราวพรรณขึ้นเกาะเกี่ยวเอวหนา กระเตงกระเด้งซอยหนักๆ ถี่ๆ อวดพละกำลังมหาศาลจากการออกกำลังกาย พาร่างนายสาวคนสวยเดินกระแทกไปรอบๆ ห้องน้ำอย่างคึกคะนอง นางฟ้าตกมาอยู่ในอ้อมกอดแล้ว เขาทำอะไรกับเธอก็ได้ จึงกระแทกไม่ยั้ง พราวพรรณร้องลั่น เสียวสุดทน โดดคว้าความสุขด้วยใบหน้าเหนื่อยหอบ

            เมื่อเห็นนายสาวคนสวยเสร็จสมก็เร่งสปีด ตามเธอไปติดๆ โหมกระแทกถี่ๆ หนักขึ้นอีกไม่กี่ครั้งก็คำรามดังก้องห้อง กดแช่ท่อนกายนิ่งในกลีบสาว ปล่อยน้ำรักพุ่งเข้ากายสาวอ่อนนุ่มหมดลำโคน

            พราวพรรณซวนซบไหล่หนาของคนขับรถเฒ่าอย่างหมดเรี่ยวแรง สมหวังค่อยๆ วางนายสาวคนสวยลงในอ่างจากุชชี่ จัดการอาบน้ำฟอกสบู่จนเรือนร่างหอมฟุ้ง แล้วหันมาจัดการตัวเอง ก่อนช้อนอุ้มพราวพรรณออกไปนอนบนเตียงกว้างหนานุ่ม

            “พอ แล้วลุง พราว พราวไม่ไหว” พราวพรรณร้องห้าม ไม่ยอมลืมตาดูชีเปลือยที่กำลังนวดเฟ้นเต้านม และบีบคลึงเนื้อตัวเธอจนตื่นเพริด เสียววาบช่องท้องการสัมผัสปลุกเร้าของคนรถเฒ่า

            ปากหนาดูดดื่มยอดอกแดงจ้ำจนเกิดเสียงดังจ๊วบๆ พราวพรรณสะท้านทรวง แอ่นอกสู้ลิ้นอุ่นอย่างตื่นตัว

            “ละ ลุง พอ อาๆ” เสียงหวานครางหนัก ถูกลิ้นชื้นตวัดเลียเต้านมอย่างเมามัน กายสาวสั่นเกร็งทั้งตัว

            ร่างหนามากวัย ไร้พุงของคนขับรถเฒ่า คล่อมตัวทาบทับร่างพราวพรรณ ใช้ขาดันขาเรียวสวยให้กางกว้างออก จับท่อนกายถูไถกลีบสาวฉ่ำแฉะยอกเย้าอยู่สักพัก ก่อนชำแรกแทรกเข้ากลีบสวาทสาว ความคับแน่นจึงกระแทกกระทุ้งส่งท่อนกายเข้าฝังมิดติดโคน

            “โอ๊ย” พราวพรรณร้องด้วยความเสียวสยิว สะโพกแกร่งโยกใส่ไม่รั้งรอ ผลัดเปลี่ยนช้าเร็วตามอารมณ์ปรารถนานานหลายนาที

            สมองพราวพรรณพร่าเบลอ มัวเมารสสวาทของสมหวังที่กระหน่ำอย่างต่อเนื่องเนิ่นนาน จวบจนสองเสียงประสานดังก้องห้องนอน สมหวังกดนิ่งท่อนกาย ก่อนปล่อยน้ำรักเข้าใส่จนล้นเอ่อออกมาตามเรียวขาของพราวพรรณ

            สมหวังทิ้งตัวนอนแผ่หลาข้างนายสาวคนสวย ด้วยเหนื่อยหอบทั้งคู่ จากนั้นพากันหลับลึก อ่อนล้ากับกีฬาในร่มผ้า

            พราวพรรณตื่นขึ้นมาตอนพลบค่ำ ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง เมื่อยขบตามเนื้อตัว ผ้าห่มล่วงหล่นลงมากองเอวคอด เปิดเปลือยทรวงอกอวบใหญ่มีรอยจ้ำแดงรอบเต้านมทั้งสองข้าง จากปากและมือของคนรถเฒ่าตัวแสบ

            พราวพรรณก้มมองทรวงอกด้วยสีหน้านิ่ง นึกถึงสังเวียนสวาทที่ทำกับคนขับรถเฒ่า สมหวังลอบเข้ามาในห้องนอนและปล้ำเธอ แถมเธอดันตอบสนองอย่างถึงพริกถึงขิง ไม่ต่อต้านขัดขืนให้เต็มที่ คิดถึงตรงนี้พราวพรรณน้ำตาคลอ เสียใจกับความผิดพลาดซ้ำซาก เธอเหลือบมองบนเตียงเต็มไปด้วยเชื้อพันธุ์ของเขา ที่ไม่สวมถุงยางอนามัยป้องกัน ตอนนี้สมหวังตัวแสบหายวับออกจากห้องไปแล้ว 

            หญิงสาวเมินหน้าหนี หันมองกระจกติดระเบียงห้องที่ผ้าม่านเปิดกว้างออก เห็นพระจันทร์ขึ้นมาแทนพระอาทิตย์ พราวพรรณถอนใจหนัก เหนื่อยล้า เหนื่อยใจ นี่เธอกลายเป็นคนติดเซ็กซ์ไปแล้วเหรอ ทำไมเธอไม่ขัดขืนคนรถเฒ่าให้มากกว่านี้ 

            พราวพรรณสับสนในจิตใจจนฟุ้งซ่าน บอกไม่ถูกว่าชอบหรือเฉยกับเซ็กซ์กันแน่ พักหลังวศินไม่ค่อยร่วมรักกับเธอ ทว่าพราวพรรณไม่รู้สึกหงุดหงิดหรือต้องการ แต่พอมาตอนนี้ ดันพลาดมีอะไรกับคนขับรถของตัวเองนี่สิ น่าอายที่สุด!

            พราวพรรณถอนใจหนัก ไล่ความคิดน่าละอายทิ้ง บอกตัวเองว่าแค่เผลอไผลกับคนขับรถเฒ่ามากประสบการณ์ จะไม่มีครั้งต่อไป เธอจะไม่ยอมให้สมหวังล่วงเกินอีก เธอต้องเข็มแข็ง ใจแข็ง ไม่หวั่นไหว เคลิบเคลิ้มกับเรื่องอย่างว่า…

            ความมั่นใจของพราวพรรณกลับมา เมื่อคิดจะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น ก่อนวศินจะรู้เรื่องเธอ วศินไว้ใจและเชื่อใจเธอมาตลอด เธอจะไม่ทำให้วศินผิดหวังและเสียใจ กำลังใจของพราวพรรณก็คือ วศิน ผู้ชายคนเดียวที่พราวพรรณรัก 

            เท้าเรียวยาวก้าวลงจากเตียงด้วยความมั่นคง เหมือนจิตใจที่แน่วแน่จะแก้ปัญหาให้กลับไปอยู่ ณ จุดเดิม สมหวังต้องรู้ฐานะตัวเอง ไม่ควรมายุ่งเกี่ยวกับเธอ หรือแบล็คเมล์

            แบล็คเมล์เหรอ! สมหวังจะกล้าทำแบบนั้นเหรอ ไม่หรอก! สมหวังซื่อสัตย์และภักดีกับเธอ ขนาดอาสาไปฆ่าทนงค์ที่วางยาเธอ ฉะนั้นสมหวังคงไม่เอาเรื่องความสัมพันธ์มาข่มขู่เธอหรอก พราวพรรณคิดด้านบวกเหมือนรู้นิสัยของคนรถเฒ่าดี 

            พราวพรรณคว้าผ้าขนหนูเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ นอนแช่ในอ่างจากุชชี่ทรงหรู เปิดเพลงโปรดขับกล่อมเบาๆ นัยน์ตาหลับพริ้ม ทอดอารมณ์ผ่อนคลายความตึงเครียด โดยไม่เอาเรื่องของสมหวังมาคิดให้รกสมองอีก