Chapter 8
1384 คำ
หลังจากที่คุณน้าของเธอออกจากห้องไป ทับทิมก็นั่งจัดกระเป๋าเข้าตู้เสื้อผ้าก่อนจะเดินไปอาบน้ำในห้องน้ำให้สบายตัว สงสัยว่าพรุ่งนี้ต้องกลับไปเอารถที่บ้านแล้วจะได้เดินทางสะดวกไม่ต้องรบกวนคนอื่นด้วย หญิงสาวเช็ดตัวเปลี่ยนชุดนอนเรียบร้อยก็กลัวเข้ามาในห้องนอนก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจ นี่มาอีกแล้วเหรอคราวนี้จะทำอะไรกับเธออีก
“คุณมาทำไมเนี่ยหนูจะนอนแล้วนะคะ”
“ก็นอนไปสิฉันก็จะนอนด้วย”
เขาบิดตัวไปมาก่อนจะนอนลงบนเตียงนอนของเธอพร้อมกับหลับตาลงด้วยรอยยิ้มกว้าง เธอมองชายหนุ่มอย่างเซ็งๆในห้องนี้ก็มีเตียงเดียวซะด้วยสิเอายังไงดีเนี่ย
“งั้นคุณนอนไปก็แล้วกันนะคะ ฉันไปนอนห้องอื่นก็ได้”
“ออกไปสิเดี๋ยวฉันจะตะโกนเสียงดังลั่นบ้านให้เค้ารู้กันไปเลยว่าเราสองคนนอนด้วยกันในห้องนี้ แล้วแต่นะเพราะฉันก็ไม่ได้แคร์ใครซะด้วยสิ”
เขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะตบเตียงนอนเป็นเชิงเรียกเธอมานอนตรงนี้ หญิงสาวถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะจำใจไปนอนกับเขาอย่างช่วยไม่ได้
“อย่าทำอะไรหนูนะไม่อย่างนั้นแจ้งตำรวจมาจับคุณจริงด้วย”
“โทรให้มั้ยล่ะ เดี๋ยวเรียกตำรวจยศสูงๆมาให้เลย”
เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงติดตลก ทับทิมกำมือแน่นอย่างโกรธจัดแต่ทำอะไรเขาไม่ได้เพราะดูเหมือนว่าชายตรงหน้าจะไม่กลัวอะไรเลยแม้แต่พ่อแท้ๆก็เถอะ เธอนอนลงกอดหมอนข้างก่อนจะฝืนหลับตาลงให้ตัวเองหลับ จะได้ไม่ต้องรับรู้ว่าเขาอยู่ตรงนี้ด้วย
รวีขยับตัวไปปิดไฟก่อนจะสวมกอดหญิงสาวแล้วนอนหลับไป เขาจะมานอนค้างกับทับทิมทุกคืนแน่นอนแต่จะไม่ทำอะไรเธอทั้งนั้น เว้นเสียแต่ว่าเธอจะทำอะไรที่เขาไม่พอใจจนถึงที่สุด… หญิงสาวข่มตาหลับอยู่นานจนเผลอหลับไปในที่สุด
เช้าวันต่อมา…
ทั้งสองคนนอนกอดกันอยู่บนเตียงนอนโดยที่ยังไม่ตื่นทั้งคู่ เมื่อคืนกว่าทับทิมจะข่มตาหลับก็เล่นเอาแย่เหมือนกัน เธอสะดุ้งเล็กน้อยเพราะมือของเขาบีบหน้าอกของเธออย่างแรง หญิงสาวขยับตัวหนีออกมาหันไปมองเขาอย่างไม่พอใจแต่ดูเหมือนว่าจะหลับสนิท
“คนบ้าคนฉวยโอกาส!”
หญิงสาวขยับตัวลงเตียงนอนก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมจะอาบน้ำ เสียงประตูจากข้างนอกดังขึ้นและดูเหมือนว่าจะเป็นคุณน้าของเธอ
“ทับทิมหนูตื่นหรือยังจ้ะ”
“คุณน้ามา… คุณรวีตื่นเดี๋ยวนี้นะ”
ทับทิมวิ่งไปเขย่าให้ชายหนุ่มตื่นเพราะคุณน้ามาหาเธอถึงหน้าห้องนอนแล้ว รวีตื่นนอนอย่างสะลึมสะลือก่อนจะขยี้ตาแล้วมองสบตาหญิงสาว
“อะไรของเธอเนี่ยฉันง่วง”
“คุณน้ามาอยู่หน้าห้อง คุณไปหาที่หลบเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”
“ทับทิมตื่นหรือยังลูก”
หญิงสาวดึงตัวเขาให้ลุกออกไปจากเตียงนอน รวีถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆก่อนจะเดินตามหญิงสาวเข้าไปในห้องน้ำ
“อยู่ในนี้ก่อนนะคะห้ามออกมานะ”
เธอปิดประตูห้องน้ำก่อนจะรีบวิ่งออกไปเปิดประตูห้องนอนของตัวเอง คุณน้ามองหลานสาวอย่างสงสัยปกติเป็นคนตื่นนอนเช้ามากไม่คิดว่าวันนี้จะตื่นสาย
“ทำไมนานจังเพิ่งตื่นเหรอ”
“ตื่นสักพักแล้วค่ะคุณน้า พอดีว่าอยู่ในห้องน้ำก็เลยไม่ได้ยินเสียงค่ะ นี่กำลังจะอาบน้ำเลยคุณน้ามาปลุกหนูเหรอคะ”
ทับทิมปรับสีหน้าให้เป็นปกติคุยกับคุณน้าของเธอด้วยท่าทีไม่ร้อนรนจึงทำให้ท่านไม่สงสัยอะไร
“ก็น้าคิดว่าหนูจะต้องตื่นไปทำงานซะอีก”
“วันนี้มีถ่ายละครบ่ายค่ะ อีกอย่างไม่กี่วันก็ปิดกล้องแล้วด้วยหนูจะได้ถ่ายละครเรื่องใหม่แล้วค่ะได้แสดงคู่กับคุณตัววายแล้วก็คุณซีเจด้วย”
เธอพูดไปยิ้มไปอย่างมีความสุข ความใฝ่ฝันในการจะได้เป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงก็ใกล้จะเป็นความจริงแล้วด้วย อีกไม่นานเธอจะต้องประสบความสำเร็จแล้วก็มีทุกอย่างในอนาคต คุณน้าเห็นหลานสาวดูมีความสุขกับงานก็อดยิ้มตามไม่ได้ เพราะคุณทวีแล้วก็ลูกชายของเขาหลานสาวของเธอถึงได้ไปได้เร็วขนาดนี้
“น้าดีใจด้วยนะจ้ะหลาน ถ้างั้นรีบอาบน้ำอาบท่าแล้วลงไปทานข้าวข้างล่าง แวะเรียกคุณรวีเค้าลงไปด้วยนะคุณลุงทวีสั่งไว้”
“ได้ค่ะหนูจะเรียกให้นะคะ”
“อย่าไปใกล้เขามากนะน้าเป็นห่วง”
คุณน้าดึงหลานสาวมาสวมกอดแน่นก่อนจะผละออกแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น ทับทิมรีบปิดประตูก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เธอรีบวิ่งไปเปิดประตูห้องน้ำก่อนจะมองสบตาคุณรวีที่มีสีหน้าบึ้งบูด
“คุยกันโคตรนานเหมือนกลัวว่าชาตินี้จะไม่ได้คุยกันอีก โคตรร้อนรู้ป่ะ”
เขาทำหน้าเสียอารมณ์ก่อนจะเดินออกมาจากในห้องน้ำ ทับทิมวิ่งตามมาก่อนจะยืนอยู่ตรงหน้าของเขา
“คุณอย่ามานอนค้างกับหนูอีกนะคะ ถ้ามีใครเห็นเราจะซวยด้วยกันทั้งคู่”
“ฉันจะมานอนกับเธอทุกคืนฉันสัญญา”
เขายิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์กวนประสาทหญิงสาวอย่างไม่ยอมเช่นกัน ทับทิมกระทืบเท้าปึงปังอย่างขัดใจดูเหมือนว่ายิ่งเธอห้ามเขายิ่งทำซึ่งมันไม่เป็นผลดีต่อเธอเลย
“คุณนี่มัน…”
“ไปนะสุดสวย อ่อ วันนี้ไปทำงานด้วยกันนะ”
“ไม่ไปค่ะหนูมีถ่ายละครตอนบ่าย คุณไปทำงานเถอะค่ะไม่รบกวนดีกว่า”
ทับทิมเอ่ยออกมาก่อนจะดันตัวเขาให้รีบออกไปจากห้องนอนของเธอ ถ้าใครมาเห็นจะแย่กันหมดรีบออกไปสักทีเถอะ เขายืนนิ่งอย่างคิดสักพักก่อนจะเอ่ยออกมา
“ถ้างั้นกลับเย็นด้วยกันก็ได้ เจอกัน”
เขาหันไปบอกเธอก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ทับทิมมองซ้ายมองขวาเพราะเขาออกไปข้างนอกโดยที่ไม่มองทางเลย ไม่ดูซ้ายขวาว่ามีใครโผล่มารึเปล่าโคตรประมาทเลยให้ตายสิ หลังจากที่เขากลับเข้าห้องไปเธอก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก สงสัยต้องทำอะไรสักอย่างจริงๆไม่อย่างนั้นเธอก็ต้องนอนกับเขาแบบนี้ทุกคืนซึ่งมันอึดอัดยังไงไม่รู้ เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันด้วยนอนด้วยกันแบบนี้มันไม่ดีหรอก
“โอ๊ยยยยย เครียดอ่ะจะแก้ปัญหายังไงดี”
ทางด้านของซีเจเขาส่งข้อความทักทายทับทิมแต่เช้า เมื่อเธอได้รับข้อความจากชายหนุ่มก็ทำให้หญิงสาวยิ้มออกมาได้บ้าง
“อร๊ายยยย คุณซีเจส่งข้อความมาด้วย แถมยังบอกว่ายินดีที่ได้ร่วมงานกันแสดงว่าเขาต้องรู้แล้วสิว่าเธอได้แสดงละครกับเขา”
เธอยิ้มออกมาแก้มปริกดส่งข้อความไปหาชายหนุ่มเช่นกัน ทักมาแบบนี้ไม่ให้เธอคิดเข้าข้างตัวเองก็ยังไงๆอยู่
‘เช่นกันนะคะ’
‘เจอกันตอนประชุมวันมะรืนนี้ เดี๋ยวผมเลี้ยงกาแฟคุณนะ’
‘ได้สิคะ เจอกันค่ะ’
ทับทิมส่งข้อความไปดีดดิ้นไปอย่างเขินอาย ชายในฝันทักมาคุยด้วยแถมยังพาไปเลี้ยงกาแฟอีก ทำไมเขาถึงใจดีและน่ารักแบบนี้น้า….
“คุณซีเจน่ารักที่สุด ไม่เหมือนอีกคนซาตานชัดๆ ชิ”
- ผู้เขียน
