หลังจากที่ทานข้าวเรียบร้อยทับทิมก็รีบวิ่งกลับเข้าไปนอนในห้องของตัวเอง จะบอกว่าหลับเป็นตายก็ได้เพราะเธอง่วงมากจริงๆ รวีเดินวนไปมาอยู่ในห้องนอนกำลังคิดว่าจะเข้าไปหาหญิงสาวดีรึเปล่าแต่ก็ไม่อยากเข้าไปตอนนี้เพราะคนเดินพลุกพล่านทั่วบ้าน ไหนจะแม่บ้านเดินทำความสะอาดอีกเดี๋ยวความแตกหมด
“เอาวะปล่อยไปก่อนแล้วกัน”
เขาตัดสินใจเดินทางไปทำงานที่บริษัท เพราะยังไงเดี๋ยวเธอก็ต้องไปถ่ายละครอยู่ดียังไงเดี๋ยวก็ได้เจอกัน ดูจากสภาพเมื่อเช้าก็คงไม่เป็นอะไรมากหรอกน่าจะเหนื่อยล้ามากกว่าให้พักผ่อนดีแล้ว
ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มามากดรับสายก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
“เดียร์มารับฉันที่บ้านหน่อย”
(ได้ครับนาย อีกยี่สิบนาทีถึงนะครับ)
“โอเคฉันจะรอ”
รวีกดวางสายก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ในระหว่างที่รอผู้ช่วยมารับ เขาเดินลงมาชั้นล่างก็เจอคุณพ่อกับแม่เลี้ยงยืนอยู่
“รวีเย็นนี้งานวันเกิดของคุณป้าเราจะไปมั้ย”
“ขี้เกีย
