พันธะรักสิบแสนร้าย (สิบแสน:น้ำฟ้า)

ตอนที่ 4 ในฐานะอะไร

@ค่ายมวยคันคาย

รถของสิบแสนเลี้ยวเข้ามาภายในบริเวณของบ้าน ค่ายมวยของสิบแสนตั้งอยู่ในตัวอำเภอคันคาย มีบริเวณพื้นที่มากถึงห้าไร่ ด้านซ้ายเป็นสถานที่ซ้อมมวยและออกกำลังกาย

นอกจากเป็นค่ายมวยเอาไว้ซ้อม สิบแสนยังเปิดโรงเรียนสอนมวยไทยด้วย ห้องเรียนเป็นกระจกใสติดเครื่องปรับอากาศอย่างดี

ส่วนคนที่มาเรียนหลักๆ จะเป็นชาวต่างชาติที่หลงใหลและชื่นชอบในวัฒนธรรมไทย และชาวต่างชาติค่อนข้างกระเป๋าหนักกันทั้งนั้น

ครูสอนมวยไทยก็นักมวยที่ได้แชมป์กลับมา จากที่ใช้แต่ภาษาไทยในแต่ละวันก็พลอยได้ภาษาอังกฤษไปกับชาวต่างชาติ ตอนนี้พูดได้คล่องแทบทุกคน

ขวามือเป็นที่ตั้งของบ้านหลังสีขาวขนาดสองชั้น หันหน้าไปทางค่ายมวย สิบแสนไม่ค่อยได้กลับไปนอนหมู่บ้านคันคายเพราะต้องดูแลและรับผิดชอบค่ายมวยเอง

ตั้งแต่พ่อป่วยทำให้เขาต้องอยู่ที่นี่แทนพ่อ ส่วนพ่อวางมือไปใช้ชีวิตอยู่กับแม่ที่คันคาย เขาก็จะกลับไปหาอาทิตย์ละครั้งสองครั้งแล้วแต่โอกาส

ลงจากประตูฝั่งคนขับแล้วเดินไปฝั่งของสองแม่ลูก เปิดประตูให้น้ำฟ้าลงมา

น้ำฟ้าเก็บเต้าเรียบร้อย อุ้มสิบหมื่นขึ้นแนบอกแล้วลงมาจากรถ และคนที่มาใหม่ตกเป็นเป้าสายตาของกลุ่มคนที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ทางครัวทันที

เกิดเสียงซุบซิบไปมา แต่ไม่มีใครกล้าทักขึ้น เนื่องด้วยรู้ว่าลูกพี่เป็นคนยังไง ถ้าคิดจะแซวต้องเตรียมหาทางหนีเอาไว้ไม่งั้นเจอตีน!

สิบแสนพยักพเยิดหน้าให้น้ำฟ้าเดินเข้าบ้าน และตัวเองก็เดินตามไป พอมาถึงข้างในบ้าน น้ำฟ้าที่คิดมาตลอดทาง ไตร่ตรองดีแล้วจึงหยุดเดินและหันกลับไปหาเขา

"ว่า"

"ฟ้าอยากคุยกับคุณค่ะ"

สิบแสนพยักพเยิดหน้าไปยังคนที่อยู่บนอก

"เอาไปวางก่อน" ดูเหมือนลูกชายเขาจะหลับอีกแล้ว สงสัยนอนที่บ้านนั้นไม่เต็มอิ่ม ร้อนขนาดนั้นคงหลับๆ ตื่นๆ

ส่วนบ้านเขา ขนาดยังไม่เปิดพัดลมยังเย็นสบายเพราะสร้างด้วยอิฐหนาสองชั้น แถมยังอยู่ติดทุ่งนามีลมเข้าทั้งวัน กระนั้นเขาก็เดินไปเปิดพัดลมให้ระบายอากาศอยู่ดี

น้ำฟ้าหยิบผ้าที่พาดอยู่บนโซฟาคล้ายว่าจะเป็นผ้าห่ม เอาไปปูบนพื้นก่อนจะค่อยๆ วางลูกน้อยลง สิบหมื่นพลิกตัวเบาๆ ก่อนจะหลับต่อ

เมื่อเห็นว่าลูกนิ่งจึงลุกเดินมาคุยกับพ่อของลูก สิบแสนยืนกอดอกรอฟัง

"ฟ้าขอบคุณคุณแสนนะคะที่มีน้ำใจกับเราสองแม่ลูก ฟ้าสัญญาว่าหากวันหนึ่งลูกโตฟ้าจะรีบย้ายออกทันทีค่ะ"

"หมายความว่าไง" สิบแสนขมวดคิ้ว ที่บอกว่าจะย้ายออก ย้ายไปไหน?

"ฟ้าจะอยู่ที่นี่จนกว่าลูกจะคุ้นชินกับสถานที่และคุณ จากนั้นฟ้าจะย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านค่ะ"

"นี่เธอจะทิ้งลูกทิ้งผัวเหรอ!"

".."

"ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ฉันหมายความว่าเธอจะทิ้งลูกไปอย่างนั้นเหรอ"

เขาจะไม่ยอมเป็นผัวของคนที่ปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นแตะต้องตัวได้ตามอำเภอใจหรอกนะ คนที่เขาจะยอมเป็นผัวให้คือคนที่เขาต้องได้แตะต้องเพียงคนเดียวเท่านั้น!

ส่วนน้ำฟ้า ไม่ตรงตามเกณฑ์ ไม่มีสิทธิ์ได้เขาไปเป็นผัวอย่างแน่นอน!

"ฟ้าไม่ได้จะทิ้งลูกค่ะ แต่ฟ้าจะเทียวมาหาแกเป็นประจำ"

"ทำไมต้องทำแบบนั้น" ทำไมต้องทำอะไรให้มันยุ่งยาก การที่เขายอมให้น้ำฟ้ามาอยู่ที่นี่ด้วยกันมันยังไม่ชัดเจนเหรอว่าเขาสามารถดูแลได้

"แล้วคุณจะให้ฟ้าอยู่ที่นี่ในฐานะอะไรคะ"

'เมีย'

ไม่

ตราบใดที่ภาพไอ้ยอดกอดน้ำฟ้ายังไม่จางหายไปเขาจะไม่ยอมให้น้ำฟ้าเป็นเมีย

"แม่ของลูกฉัน"

น้ำฟ้าพยักหน้าเบาๆ เธอคิดเอาไว้แต่แรกแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ตอนแรกเขาแสดงออกว่าไม่เอาเธอยังไง ตอนนี้เขายังยืนยันคำเดิม

เขาต้องการเพียงแค่สิบหมื่นที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา

"แล้วหากวันหนึ่งคุณแต่งงาน ฟ้าจะได้ไปอยู่ที่ไหนคะ"

"ก็อยู่ที่เดิม อยู่บ้านหลังนี้ ทำหน้าที่แม่ของสิบหมื่นต่อไป"

"แต่คุณก็จะพาเมียของคุณเข้ามาอยู่ที่นี่ด้วยใช่ไหมคะ"

"ใช่ เมียและลูกของฉันต้องอยู่ที่นี่"

"แต่ฟ้าไม่โอเค"

"ทำไมถึงไม่โอเค" สิบแสนเลิกคิ้ว หึงหรือไง ถ้าหึงก็พูดออกมา จะลองพิจารณาดูอีกที

"หากเมียของคุณเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ คุณจะบอกกับสิบหมื่นว่ายังไงดีคะ"

"นี่ก็แม่ของเขาอีกคน"

"คุณแสน.."

"ทำไม ไม่ดีหรือไง จะได้มีคนช่วยเลี้ยงลูก"

"ไม่มีแม่คนไหนอยากให้ลูกที่ตัวเองอุ้มท้องและคลอดออกมาเองมีคนอื่นเป็นแม่ด้วยหรอกค่ะ"

"เดี๋ยวฉันจะทำให้ดู"

@เวลาต่อมา

น้ำฟ้านอนปาดน้ำตาเงียบๆ ข้างลูก กับคำที่เขาบอกยังดังก้องในหัวไม่หาย หากเขาแต่งงานเขาจะพาผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอยู่ในบ้าน ทำหน้าที่แม่ของสิบหมื่นร่วมกันกับเธอ สิบหมื่นจะมีแม่สองคน

ใจร้ายเกินไปแล้วผู้ชายคนนี้ ในอดีตทำเธอเจ็บขนาดไหน วันนี้เขายังมาซ้ำแผลเก่าให้มันเจ็บลึกลงไปกว่าเก่า

ถ้าเป็นไปได้ เธอขออยู่ด้วยกันสองแม่ลูกเหมือนเดิมดีกว่า ส่วนเขาจะมีใครเธอขอไม่รับรู้ เพราะทุกวันนี้ของเธอคือลูก เธอมีแค่ลูกจริงๆ

ครืด..ครืด..

น้ำฟ้าละสายตาออกจากใบหน้าของเด็กน้อยแล้วล้วงมือถือออกจากกระเป๋ากางเกงขาสั้นขึ้นมาดู ก่อนจะลุกเดินออกไปคุยห่างๆ เพราะกลัวลูกตื่น

"ค่ะพี่ยอด"

(ฟ้าอยู่ไหน)

"อยู่บ้านคุณแสนค่ะ"

(มันพาเราไปแล้ว)

"ค่ะ"

(เดี๋ยวพี่ไปหาบ่อยๆ)

"พี่ยอด.." น้ำฟ้าเอ่ยเสียงสั่นๆ กลั้นไม่ไหวจนน้ำตาพรั่งพรูออกมา "ฮึก"

(เกิดอะไรขึ้นฟ้า เล่าให้พี่ฟังที)

"เขาบอกว่าหากเขาแต่งงานจะพาเมียย้ายมาอยู่ที่นี่ ให้ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าที่แม่ของสิบหมื่นร่วมกันกับฟ้าค่ะ"

ตอนรู้ว่าตัวเองต้องเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวก็ว่าเสียใจมากแล้วนะ แต่พอต้องมีใครคนอื่นมาทำหน้าที่แม่ของสิบหมื่นร่วมกันเธอรู้สึกเสียใจมากกว่า

(ไอ้แสนมันบอกเราแบบนั้นเหรอ)

"ค่ะ ฟ้าไม่อยากอยู่ที่นี่เลยค่ะพี่ยอด แต่เขาไม่ให้ฟ้ากลับ พี่ยอดช่วยฟ้าที"

(เดี๋ยวพี่ไปคุยกับมันเอง ถ้ามันคิดจะทำแบบนั้นจริงๆ พี่จะพาฟ้ากับลูกกลับมาอยู่ที่บ้าน)

"ค่ะ"

ทั้งสองคนวางสายกันไป น้ำฟ้าหันกลับมา ทว่าเจอพ่อของลูกยืนเอามือกอดอกมองมานิ่งๆ ไม่รู้ว่าเขาได้ยินหรือเปล่าที่เธอคุยกับพี่ยอด

สองมือรีบปาดน้ำตาออก ว่าจะเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำเขากลับเขยิบมาขวางทางเอาไว้