คนถูกถามก้มลงมองกาแฟในถ้วยของตัวเองแล้วรีบยกขึ้นดื่มจนหมด ทำให้สมองที่กำลังสับสนไปด้วยความคิดต่างๆ ค่อยๆ ปลอดโปร่งขึ้น
“อร่อยมากค่ะ แล้วเมื่อไหร่คุณเจนนี่จะพาไปเที่ยวทะเลสาบสุริยันจันทราล่ะคะ”
“พรุ่งนี้ค่ะ บอกได้เลยนะคะอยากไปเที่ยวที่ไหน ยินดีบริการเต็มที่ค่ะ” ไกด์สาวบอกยิ้มๆ แล้วหันไปถามหลี่คังที่นั่งนิ่งอยู่ “ใช่ไหมคะคุณหลี่คัง”
“ครับ” ฌอนในคราบหลี่คังมองคนดื่มกาแฟกว่าครึ่งถ้วยแถมยังบอกว่าอร่อยอย่างขบขัน กาแฟเย็นชืดอย่างนั้นจะอร่อยไปได้อย่างไร ผู้หญิงคนนี้ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งน่าค้นหา ทำให้ช่วงเวลาหลายวันที่เขาจำต้องหลบไปจากบริษัทของตัวเองไม่น่าเบื่อหน่ายอย่างที่คิด
“โอย...อิ่มชะมัดเลยนังหนูวา” กรวรรณพูดพลางก็เอามือตบพุงตัวเองไปมาเพราะความอิ่มแล้วล้มตัวลงนอนเขลงบนเตียงทันที “ไม่นึกมาก่อนว่าไอติมเกล็ดหิมะที่เคยได้ยินแต่ชื่อจะอร่อยอย่างนี้ ทั้งยังไม่แพงอย่างที่คิดด้วยนะ ถ้วยเบ้อเริ่ม คิดเ
