หลังก้าวลงจากรถคันหรูเมื่อเดินทางมาถึงถนนหย่งคังแล้ว ขวัญชีวามองไปยังสองฟากถนนที่เต็มไปด้วยร้านขายของ ส่วนใหญ่จะเป็นเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ร้านเครื่องสำอาง ร้านขนม และสุดท้ายเป็นร้านกาแฟ ขวัญชีวากวาดตามองผู้คนที่แต่งกายสวยงามเดินกันขวักไขว่บนถนน สมกับที่ไกด์สาวบอกว่าเป็นย่านชอปปิง รวมทั้งแหล่งอาหารยอดนิยมในกรุงไทเป หญิงสาวมองแล้วก็เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ผู้คนหลากหลายวัยล้วนแล้วแต่แต่งกายในชุดทันสมัย
“คนเดินเยอะจังเลยนะคะคุณเจนนี่ ถนนหนทางก็ดูสะอาดสะอ้านดีจัง”
เจนนี่อมยิ้ม “ไทเปเป็นเมืองที่เดินแล้วรับว่าสนุกมีสีสัน ไม่เกิดอาการเมื่อยแน่นอน ทางเท้าก็กว้างขวางสะอาดสะอ้านอย่างที่คุณหนูวาว่าเหมาะสำหรับการเดินเท้าเป็นอย่างยิ่ง ลองสังเกตสิคะว่าที่นี่มีตรงไหนที่แตกต่างจากเมืองไทย”
“แตกต่างหรือคะ” กรวรรณพูดขึ้นพลางมองไปรอบๆ ตัว “ร้านกาแฟหรือเปล่าคะ ที่นี่มีร้านกาแฟเยอะจัง”
“อยู่ในข่ายที่ถูกค่ะ
