“ค่ะ” หลังจัดการเสิร์ฟกาแฟจนครบคนขวัญชีวาก็เข็นรถออกจากห้องไปทันที
“ผมต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ ผมอาจเรื่องมากไปหน่อย แต่เรื่องกาแฟสำหรับผมเป็นเรื่องสำคัญ” ฌอนพูดออกตัว แต่ถ้าคนใกล้ชิดจะรู้ว่าน้ำเสียงที่พูดนั้นเจือความรื่นรมย์ไว้อย่างเต็มเปี่ยม
“อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกครับ” ปกรณ์บอกน้ำเสียงเจื่อนๆ
เดฟมองไปทางเจ้านายแล้วก็อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ นัก นายเขาเป็นคนเรื่องมากอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน กาแฟแม็กซิมอะไรนั่นอีก เค้กมะพร้าวอ่อนโรยหน้าด้วยโกโก้นั่นเขาก็เพิ่งจะได้ยิน แล้วเขาชอบกินเค้กชาเขียวนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
เขาเกลียดทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นชาเขียวที่สุด
ขวัญชีวาเข็นรถกลับมายังห้องแพนทรีด้วยความโมโห เมื่อเห็นกาแฟของตัวเองที่ชงไว้ยังไม่ได้ดื่มสักอึกก็ยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมดถ้วยเพื่อดับอารมณ์
แหม...ผมชอบดื่มกาแฟดำสองช้อน และน้ำก็ต้องร้อนกว่านี้ น้ำตาลซองแบบนี้ผมไม่กินต้องเป็นน้ำตาลกรวด
