ลักนาราสะพายกระเป๋า เดินลงบันไดมาจนถึงด้านล่าง พิชัยเชษฐมองหลานสาวแล้วยิ้มกว้าง ก่อนตรงมาหา
“วันนี้ปู่จะพาหลานไปแนะนำกับหุ้นส่วนใหญ่ของเรา”
“จะดีเหรอคะ” เธอยังรู้สึกประหม่า เพราะตนเองยังไม่รู้งานเท่าที่ควร
“ดีสิ ถ้าหากหนูทำงานกับเขาได้ ปู่คงเบาใจ”
คนตัวเล็กระบายยิ้ม “แล้วแต่คุณปู่เลยค่ะ ลักยังไงก็ได้”
ปู่ลูบศีรษะหลานแผ่วเบา ลัดดาทอดสายตามองสีหน้าเครียด เพราะเกรงปัญหาในภายหลังจนถึงตอนนี้เธอยังไม่เจอหน้าอดีตสามีเลย ลูกสาวคงต้องพบพานอะไรอีกมาก หวังเพียงพ่อสามีจะช่วยเหลือให้ลักนาราได้รอดพ้นจากเงื้อมมือของผู้หญิงร้ายกาจคนนั้น
สองปู่หลานนั่งเบาะหลัง รถเคลื่อนออกจากตัวบ้าน ลักนาราตื่นเต้นอีกครั้ง เพราะไม่รู้ว่าคนที่คุณปู่แนะนำนั้นเป็นใคร แต่คงสำคัญกับบริษัทมาก ปู่ถึงได้ให้เธอพบหน้าเพื่อทำงานร่วมกับเขาต่อไปในภายภาคหน้า รถจอดหน้าบริษัทเธอก้าวลงแล้วพยุงชายชรา พนักงานยกมือไหว้เช่นเคย พิชัยเชษฐ
