เธอส่ายหน้า “ไปเลยค่ะคุณลุง หนูรีบ”
สมัยเลยต้องออกรถอย่างเสียไม่ได้ เพราะไม่อยากให้เจ้านายคนใหม่ต้องโกรธเพราะไปส่งไม่ทันเวลา ทว่าตลอดเส้นทางลักนารากลับชวนคนขับรถคุยอย่างสนิทสนม เธอชอบสนทนากับผู้อาวุโสมากกว่าคนหนุ่มสาวเสียอีก
รถจอดเทียบหน้าตึก ลักนาราเปิดประตูลงแล้วเดินเข้าด้านใน สมัยรีบนำรถไปจอดไว้ตรงลานกว้างแล้วรอให้เจ้านายโทรเรียก ลักนารามาถึงห้องทำงานประธานบริษัท เลขาหน้าห้องสบตาเธอด้วยความสงสัย
“มาติดต่ออะไรคะ” ลักนาราหันมอง หลังจากตนไปทำหน้าที่เลขาให้ไคล์ ดูท่าแล้วเจ้านายเก่าคงรับเลขาใหม่เข้ามาเลยไม่รู้จักเธอ
“ฉันมาติดต่อท่านประธานน่ะค่ะ”
“นัดไว้หรือเปล่าคะ”
“ไม่ได้นัดค่ะ”
เลขาหน้าห้องเลยเช็กข้อมูลท่านประธานเห็นว่าว่าง เลยติดต่อผ่านโทรศัพท์เข้าด้านในทันที เมื่อวางสาย เลขามาเปิดประตูให้เธอเข้าด้านใน หญิงสาวยกมือไหว้วิทวัฒน์แล้วนั่งลงตรงข้าม
“ว่าไงคุณลัก ทำไมถึงมาหาผมที่นี่ล่ะ”
