“ไม่ใช่ซะหน่อย ช่วงนี้ซอนกินเยอะขึ้นต่างหาก ไม่งั้นพุงจะยืนขนาดนี้เหรอ ซอนยังไม่ได้ลดอะไรเลยด้วยซ้ำ” ฉันตอบพี่ชายตัวเองไป มือก็นวดขมับตัวเองไป มันมึนอย่างไงบอกไม่ถูก
“ถ้างั้นพี่ว่าไปหาหมอตามที่แม่ทิพย์บอกดีกว่า เดี๋ยวพี่พาไปเอง” มาโครเอ่ยตัดบทขึ้นมาด้วยความห่วงใย
“พี่มาโครไม่รีบไปทำงานเหรอคะ เห็นบอกว่ามีประชุมไม่ใช่เหรอ ไปทำงานเถอะค่ะ เดี๋ยวซอนไปเองได้ ตอนนี้ก็รู้สึกดีขึ้นแล้ว” ฉันบอกพี่มาโครออกไป เพราะไม่อยากให้พี่เขาต้องมาเสียงานเสียการกับฉัน เพราะนอกจากอาการมึนหัวแล้ว ฉันก็ไม่ได้มีอาการอะไรอื่นเลยปกติแทบทุกอย่าง
“จะบ้าเหรอ จะไปคนเดียวได้ไง เมื่อกี้เราแทบล้มหัวฟาดพื้นอยู่เลย เกิดไปล้มระหว่างทางขึ้นมาจะทำอย่างไง ไม่ต้องห่วงเรื่องงานเดี๋ยวพี่โทรบอกให้เลขาพี่เลื่อนประชุมออกไปก่อนได้ เราไปแต่งตัวเถอะ // แม่ทิพย์ครับฝากด้วยครับ” มาโครบอกน้องสาวสุดที่รักของเขาเสร็จก็หันไปบอกหญิงสาววัยกลางคน
