ตอนที่ 10
549 คำ
ดึกแล้ว เหมันต์จะไปส่ง แต่ไอรินตกลงให้เบลล์ไปส่งเพราะเบลล์ไปรับเธอมา เหมันต์ก็ไม่ได้ขัดอะไร
คล้อยหลังจากไอรินกลับ ไฟกัลป์เอ่ยถาม "สรุปคือมึงจะแต่ง"
"เออ แม่กูหาฤกษ์ยามไว้หมดแล้ว กำหนดแต่งอีก 3 เดือน หนี้ตั้งร้อยล้าน กูยกให้เปล่าไม่ได้หรอก"
เหมันต์จึงเล่าสาเหตุที่ต้องแต่งงานให้ฟัง
"ไอ้ห่า แล้วสาวๆของมึงล่ะ เสืออย่างมึงจะหยุดได้หรอว่ะ" ไฟกัลป์แอบกังวลถึงชีวิตหลังแต่งงานของเพื่อนรัก
"กูไม่เคยล่าใคร เหยื่อพวกนั้นเดินมาเข้าปากกูเอง แต่ไอ้ไฟมึงรู้ไหม เหยื่อที่ล่าเองมันอร่อยกว่า เวลาเสือมันล่าเหยื่อมันจะสุ่มดูก่อนแล้วค่อยตีวงแคบเรื่อยๆ จนเหยื่อไม่มีทางหนีรอด" แล้วเหยื่อตัวนี้ตัวหอมสุดๆด้วยสิ
"พูดไรว่ะ ไม่ใช่เนชั่นแนลจีโอกราฟฟิก เมาแล้วเพ้อเจ้อ ไปๆดึกแล้วแยกย้าย ปะน้องชมพู่ไปต่อห้องข้างๆกัน" ไฟกัลป์ตัดบท จูงมือสาวอกอูบที่เขานัวมาทั้งคืนเข้าห้องเชือด วันนี้อารมณ์ดีต้องตัดหนักจัดเต็มซักหน่อย
พลั๊กกก " ดีค่ะคุณเหม คุณไฟกัลป์ล่ะค่ะ นานามีเรื่องจะคุยด้วย" นานาไฮโซสาวเต้าของผับข้างเคียงเปิดประตูห้องวีไอพีเข้ามา เธอเข้าออกผับนี้เป็นประจำพนักงานทุกคนรู้จักเธอดี
"อยู่ในห้องครับ เชิญตามสบายผมขอตัวกลับก่อน"เหมันต์ชี้ไปยังห้องข้างๆแล้วเดินสวนออกไป
ไปสร้างเรื่องอะไร ก็เคลียเอาแล้วกัน
ไฟกัลป์พอลากสาวเข้าห้องมาได้ก็เริ่มบรรเลงเพลงรักทันที
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"เห้ย! คุณ!" จู่ๆประตูห้องเชือดก็เปิดออก ไฟกลัป์รีบคว้ากางเกงมาใส่
"ทุเรศ!" ได้เป็นตากุ้งยิงแน่ฉันวันนี้ นานาหลับตาปี๋
"ชมพู่ออกไปก่อน ที่บ้านคุณไม่สอนเรื่องมารยาทหรอถึงไม่เคาะประตูก่อน"
นานากัดฟันดังกรอด " สอนค่ะ แต่ฉันเอาไว้ใช้กับคนที่มีมารยาทเท่านั้น ฉันมาก็เพราะคุณให้คนเอากวยไปกั้นที่จอดรถของผับ Venus"
"ก็ที่จอดรถผมไม่พอ เห็นของคุณยังว่าง ผมเลยขอยืมใช้ บ้านใกล้เรืองเคียง มีน้ำใจหน่อยสิครับ"ไฟกัลป์ มองจนตัวเล็กที่โกรธจนหน้าดำหน้าแดง
"สอนมารยาทคนอื่นแต่ตัวเองไม่มี อย่าไปหาสอนใครนะคะ" นานหรี่ตามองผู้ชายตัวโตถอดเสื้อโชว์อกนั่งอยู่ปลายเตียง "อ่อ ยืดอกพกถุงด้วยโรคทางเพศสัมพันธ์มันน่ากลัว" พูดจบนานาก็หมุนตัวออกจากห้องไป
ไฟกัลป์อ้างปากพงาบ ตะโกนตามหลังออกไป "ผมป้องกันทุกครั้ง" หยีบเสื้อมาสวมลวก สองมือกำทึ้งผมตัวเองแรงๆ ทำไมนานาต้องมาเห็นเขากำลังจะเขาด้ายเข้าเข็มกับสาวอื่นด้วยว่ะ แล้วทำไมเขาต้องกลัวเธอเห็นด้วยล่ะ ยิ่งคิดยิ่งทิ้งผมตัวเองแรงขึ้น จากจะแกล้งให้เธออารมณ์เสีย กลับมานั่งหงุดหงิดเอง อะไรของกูว่ะ
- ผู้เขียน
