First Love : EP 6
1811 คำ
ตอนที่ 6
"เลิกเรียนซะที นี่ขนาดวันแรกนะเนีี้ย! อาจารย์แต่ละวิชา ดูจริงจังกับการสอนมากเลย"
แป้ง หันมาคุยกับฟ้าใส หลังจากที่ อาจารย์วิชาสุดท้าย เดินออกจากห้องไป
"ดูพูดเข้า ก็ปิดเทอมตั้งนาน อาจารย์ก็คงคิดถึงนักเรียน ก็เลยให้ความรู้กันเต็มที่ไง ..คิก ๆๆ"
ฟ้าใส พูดพร้อมกับหัวเราะ
ไปป์ รีบเดินมาหา ฟ้าใสกับแป้ง
"กลับบ้านกัน"
" เอ่อ.. คือ เดี๋ยวฟ้าใส รอที่บ้านมารับ และว่าจะแวะไปทำธุระนิดหน่อยอ่ะ ไปป์กลับไปก่อนเลยนะ"
" ไอ้ไปป์ แกไปกับชั้นนี่ ป่ะ ๆ ฟ้าใส เดินลงไปพร้อมกัน รถที่บ้านแป้งมารอแล้ว"
" จ้า.. เก็บของแพร่บนะ"
"เพื่อน ๆ พวกเรากลับล่ะนะ พรุ่งนี้เจอกัน "
ฟ้าใส, แป้ง ,ไปป์ กล่าวลา เพื่อน ๆ ร่วมชั้นเรียน
ส่วน ห้อง ม.4/1 ทุกคนก็กำลังทยอยกันออกจากห้องเรียน
"บาย เจอกันจ่ะ"
"บาย"
" วันนี้ กูมีธุระ พวกมึงกลับไปก่อนเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ พวกเราทุกคน ต้องเริ่มซ้อมบอลกันแล้ว"
มาร์ค, เพชร, วุฒิ : ตามนั้น ถ้าเสร็จธุระ ก็ตามพวกกูไปที่ร้านเดินนะโว้ย! เลี้ยงฉลองวันแรกของเปิดเทอม ไปกันเถอะ ไอ้ไปป์ไลน์มาตามแล้ว มันรออยู่ข้างล่างตึก
เจมส์ : เออ! กูอาจจะตามไป แล้วบอกพวกมึงอีกที
ด้านฟ้าใส ,แป้ง และไปป์
"บาย"
" บายจ่ะแป้ง พรุ่งนี้เจอกัน"
แป้ง หันมาโบกมือตอบฟ้าใส พร้อมปิดประตูรถ
" แล้วไปป์ล่ะ ยังไม่กลับรึ"
" เรารอไอ้เสือ 4 ตัว ลงมา ว่าจะไปฉลองวันแรกของการเปิดเทอม ไปด้วยกันไหม? ฟ้าใส"
" ขอบใจนะะ ไม่ล่ะ นั่นไง ลงมากันแล้ว"
" พร้อมแล้ว ไปกัน เพื่อน ๆ แล้วมึงไม่ไปเหรอไอ้เจมส์"
" กูมีธุระ พวกมีงไปก่อน กูอาจจะตามไป"
เจมส์พูด พร้อมกับแอบเหลือบมองฟ้าใส ซึ่งฟ้าใสก็มองเจมส์อยู่ ด้วยสายตาที่บ้องแบ้ว ใสๆ
" ระวังปลิงมึงล่ะ ฮ่าๆ (หมายถึง แพทตี้) งั้นพวกกูไปก่อนล่ะ ตามไปก็บอกแล้วกัน"
ไปป์พูดแหย่
ประจวบเหมาะกับ รถที่บ้านของแพทตี้ มารับพอดี ส่วนแพทตี้ วิ่งกระหืด กระหอบ ลงมา
"แหม! รีบอะไรกันหนักหนา จะรอกันสักหน่อยก็ไม่ได้ เจมส์อ่ะ.."
แพทตี้ พูด
" โทษที นั่นไง รถที่บ้านเธอมาพอดี โชคดีนะ บาย"
เจมส์รีบตัดบท เหมือนจะไล่ให้รีบไปขึ้นรถ
" จะรีบมารับทำไมนะ โอ้ยย! ไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน แล้วฟ้าใสยังไม่กลับหรือไง "
" อ๋อ! เรารอรถที่บ้านอยู่น่ะ สักพักคงจะมา บาย เจอกันนะ"
ฟ้าใสพูดพร้อมโบกมือลาแพทตี้
จากนั้น แพทตี้ ก็เดินไปขึ้นรถ อย่างหงุดหงิด ที่รถของที่บ้านมารับเธอเร็วเกินไป
หลังจากที่เพื่อน ๆ ทุกคน ไปกันหมดแล้ว
ฟ้าใส ก็หันมามองหน้าเจมส์ และต่างก็เดินมุ่งตรงไปที่สนามฟุตบอล สถานที่นัดพบ
ขณะเดินไป ต่างคนต่างก็เงียบ เหมือนทั้งคู่ ต่างก็รู้อยู่แก่ใจ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทั้งคู่นัดเจอกันที่สนามฟุตบอลในตอนเย็น ๆ
เมื่อถึงสนามบอล ทั้งคู่ก็ไปนั่งที่แสตนเชียร์ สักพักหนึ่ง ฟ้าใสก็พูดขึ้น
" เจมส์ มีอะไรจะคุยกับเรา"
สายตาของเจมส์ ทอดยาวไปยังสนามบอล ซึ่งฟุตบอลเป็นกีฬาที่เจมส์รักและชอบมาก
" ที่ผ่านมา 3 ปี ตอนม.ต้น ตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน ฟ้าใสจำได้ไหม"
" จำได้ดิ..จำได้ดีด้วย (คิกๆ แอบขำในใจ) วันแรกของการเปิดเรียน ม.1 อย่างกับวันนี้ไง วันแรกของการเปิดเรียน
แต่วันนั้น ตอนม.1 เจมส์มาเรียนสาย ท่าทางก็ไม่อยากมาเรียนที่นี่ด้วย เหมือนโดนบังคับมางั้นแหละ เจมส์วิ่งเป็นเด็กเลย ชนเราล้มไปกองกับพื้นอ่ะ ตอนนั้นยังจำหน้าเจมส์ได้ เจมส์ตกใจหน้าซีด ขอโทษเราใหญ่เลย"
" ใช่! เราไม่อยากมาเรียน และไม่อยากเรียนที่นี่ จนวันนั้น ที่เรามาเจอฟ้าใส ตั้งแต่นั้นมา เราก็อยากมาเรียนที่นี่ และอยากมาทุกวัน เพื่อมาเจอฟ้าใส"
พูดจบประโยค เจมส์ก็หันไปมองหน้าฟ้าใส ทำตาหวานใส่ จนทำให้อีกฝ่ายต้องอาย ถึงกับต้องหลบสายตา
"เราพยายาม ที่จะอยู่ใกล้ แต่ด้วยความขี้เก๊กของเรา อย่างที่หลาย ๆ คนบอก เราก็กลับทำในสิ่งตรงกันข้าม ไม่กล้าเข้าใกล้ ได้แค่ส่งสายตา หรือทำอะไรบ้า ๆ ที่ผ่านมา เช่นว่า แอบส่งกุหลาบ ให้โดยไม่บอกว่าเป็นใคร มา 3 ปีแล้ว"
เจมส์ พูดบอกความในใจ และสิ่งที่เขาทำมาโดยที่อีกคนไม่รู้
ฟ้าใสถึงกับหันขวับ จ้องมองหน้าเจมส์ และพูดว่า
"นี่! อย่าบอกว่า ดอกไม้พวกนั้น.. ของเจมส์"
"ใช่..ของเราเอง..ฟังเราพูดให้จบก่อนนะ แล้วฟ้าใสค่อยให้คำตอบเรา เราพยายามจะบอกหลายครั้งแล้ว แต่ไม่มีความกล้าพอ เพราะตอนนั้น ฟ้าใส ป๊อบมาก มีรุ่นพี่มาจีบเยอะแยะ กลัวว่าหากเราพูดไป ฟ้าใสอาจจะเลิกเป็นเพื่อนกับเรา แต่ก็มีหลายครั้ง ที่เราก็แอบคิดไปเองว่า ฟ้าใสก็ชอบเรา หลาย ๆ ครั้ง
..ไม่ว่าจะเป็นครั้งที่ฟ้าใสทำแผลให้เราตอนที่เราบาดเจ็บ ตอนแข่งบอล คอยดูแล ใส่ใจเราเป็นพิเศษ มากกว่าคนอื่น ๆ ในทีม และในบางครั้งสายตาที่ฟ้าใสมองเราก็แปลก ๆ เราไม่ได้เข้าข้างตัวเองใช่ไหม? และวันนี้เรารวบรวมความกล้าที่มีเพื่อ พูดกับฟ้าใส
เรากลัวจะไม่ได้บอก เพราะที่จริงแล้ว เรานะต้องไปเรียนที่อื่นซึ่งไม่ใช่ที่นี่ พ่อกับแม่จัดการเรื่องโรงเรียนที่กรุงเทพฯ ให้เรา แต่เราไม่ยอมไปเรียน เราแอบโทรถามโรงเรียน ว่ามีชื่อฟ้าใสมาเรียนต่อที่นี่ไหม พอเรารู้ว่าเธอเรียนต่อที่นี่
.. เราเลยบอกพ่อกับแม่ไม่ไปเรียนที่กรุงเทพฯ เพราะอยากอยู่ใกล้ ๆ ฟ้าใส เราอยากจะบอกกับฟ้าใสว่า เราชอบฟ้าใส เราอยากรู้ว่า ฟ้าใสคิดกับเรายังไงกับเรา? "
ฟ้าใส ที่กำลังคิดในใจ นี่ขนาดสารภาพว่าชอบ ยังเก๊กซะขนาดนี้
เธอ.. เงียบอยู่ครู่หนึ่ง
เพราะกำลังอึ้ง ทำเอาเจมส์ ก็ตกใจอยู่ไม่ใช่น้อย ฟ้าใสแอบจ้องมองเจมส์ ที่เริ่มเหงื่อแตกเหมือนตอนที่เขาเล่นฟุตบอล
(นี่สารภาพว่าชอบนะ ไม่ใช่กำลังเตะฟุตบอล)
ฟ้าใสอมยิ้ม พร้อมกับพูดว่า
" อือ"
" อือ! คืออะไร ?"
เจมส์ถาม
" เราก็คิดเหมือนเจมส์"
"คิดว่า?"
เจมส์เริ่มยิ้มออกมา
" พูดแค่นี้ไม่เข้าใจหรือไง"
ฟ้าใสทำเสียงอ่อน ๆ อย่างเขินอาย
เจมส์รู้ล่ะว่าฟ้าใสคิดยังไง แต่ต้องการแหย่ ให้ฟ้าใสพูดออกมา และหัวใจของเจมส์มันก็กำลังพองโตสุด ๆ
" ใครจะไปรู้ความคิดล่ะ ทีเรา ยังกล้าเลย พูดมา เราอยากฟัง"
"เราก็ชอบเจมส์"
พูดแบบเบามาก แถมยังหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
" เราไม่ได้ยิน พูดอีกทีดิ"
เจมส์ทำเสียงอ้อนบ้าง
"ฟ้าใส ก็ ชอบ เจมส์ เหมือนกัน"
ที่นี่..ฟ้าใสพูดเน้นคำ เป็นคำๆ
"ก็แค่นี้เอง รู้สึกโล่ง อากาศดีเนอะ ว่ามั้ย"
เจมส์เปลี่ยนเรื่องพูดซะงั้น
" ที่ผ่านมา เจมส์ มีแต่ผู้หญิงมาห้อมล้อม แต่ละคนก็ธรรมดาที่ไหน สวย ๆ น่ารัก ๆ ดาวโรงเรียนงี้ เชอะ!"
" นั่นแน่ะ! แอบหึงอ่ะดิ"
"บ่ะ..บ้า!!! ไม่ได้หึง คนไม่ได้เป็นไรกันจะหึงทำไม ห๊ะ!!"
ฟ้าใสพูดแบบอาย ๆ
" ฟ้าใสรู้ไหม เราดีใจมากนะ ที่ฟ้าใสก็ชอบเรา รู้ไหม ถ้าคำตอบ มันตรงกันข้าม เราจะทำยังไง"
" แล้วเจมส์ จะทำยังไง"
" เราก็ลาออกจากที่นี่ และไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ ให้สาว ๆ กรุงเทพฯ มาดามอกให้"
เจมส์แกล้งพูดแหย่ฟ้าใส
เพี๊ยะ!
ฟ้าใสถึงกับเงื้อมมือไปตี
"นี่แน่ะ นิสัยเป็นงี้นี่เอง สาว ๆ ถึงเยอะ"
" โอ้ยย! เจ็บ พูดเล่น ๆ เรื่องสาว ๆ แต่พูดจริงเรื่องลาออกจากที่นี่ และตอนนี้ จะไม่ไปไหนแล้ว จะอยู่ที่นี่ ใกล้แฟนคนสวย คนน่ารัก คนนี้"
เจมส์พูดพร้อมกับจับมือฟ้าใสไว้
" ทะลึ่ง! ยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนเลย ขี้ตู่ชะมัด"
" งั้น! พรุ่งนี้ เพื่อนทุกคนจะรู้ว่า เราเป็นแฟนกัน อีกอย่าง แพทตี้จะได้เลิกยุ่งกับเราสักที "
" แพท นี่แฟนเรา ฟ้าใส พูดแบบนีดีไหม?"
เจมส์พูดให้ฟ้าใสฟัง
"เราคิดว่า อย่าเพิ่งบอกดีไหม ให้เพื่อนค่อย ๆ รู้กันไปเอง แล้วค่อยเปิดตัวดีกว่า เป็นห่วงความรู้สึกแพทตี้ "
"งั้น ต่อไปนี้ เราจะไม่ให้แพทตี้ มาเกาะแกะ แล้วถ้าเพื่อนสงสัยในเราสองคน ก็บอกพวกมันไป แต่เราคิดว่านะ พวกเพื่อนในทีมบอลหลายคน รู้ว่า เราชอบฟ้าใสนะ เราตามใจฟ้าใสล่ะกัน ไปหาอะไรกินกันก่อนกลับไหม แล้วเดี๋ยวเจมส์ไปส่งที่บ้าน "
"พูดแทนตัวเอง ว่า "เจมส์" ฟังดูน่ารักกว่า คำว่า "เรา" นะ
"แต่ไม่ต้องไปส่งที่บ้าน ส่งขึ้นรถก็พอ วันนี้ บอกที่บ้านไม่ให้มารับ บอกว่ากลับเอง หากมีหนุ่มไปส่ง สงสัย คงหัวแตกกันพอดี"
" หมายถึง ฟ้าใสรึ "
" หมายถึง เจมส์ นั่นแหละ จะหัวแตก คิกๆๆ"
"งั้นเดี๋ยวไปส่งขึ้นรถกลับบ้าน แล้วเจมส์ขออนุญาตแฟน ไปหาเพื่อน ๆ ที่ร้านเดิม พวกมันคงรออยู่ นะค้าบที่รัก"
เจมส์ พูดพร้อม ทำท่าทะเล้น
"เรียกที่รักเลยหรือ? แก่แดดนะเจมส์น่ะ ถ้างั้นฟ้าใสอนุญาต แต่อย่ากลับกันมืดมากล่ะ รีบกลับบ้านด้วย เข้าใจมั้ย"
ฟ้าใสพูด แล้วยิ้ม
" ครับผม! ถึงบ้านแล้วส่งข้อความบอกด้วยนะครับ"
พูดพร้อมกับส่งฟ้าใสขึ้นรถ ส่วนเจมส์ ก็ไปหาเพื่อน
********************
สารภาพกันแล้ว..
งื้อ~
น่ารัก~
ทั้งคู่ คงอยากจะให้ถึงวันพรุ่งนี้ เร็ว ๆ
คืนนี้ แค่ฝันถึงกันไปก่อนนะ ฟ้าใส, เจมส์
To be continue >>
- ผู้เขียน
