28

3288 คำ

ทันทีที่สองหนุ่มเดินไปที่ห้องครัวของเครื่องบิน “แกเห็นหน้าบอสไหม ฮ่าๆๆๆ” ดีนถามก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ “หะ... เห็นสิ ฮ่าๆๆ” เจซีตอบพลางนึกถึงภาพเมื่อครู่ขึ้นมาอีกครั้ง ก็หัวเราะตามทันใด “ฮ่าๆๆๆ” สองหนุ่มหัวเราะต่อจนหน้าแดงก่ำ “แกได้ยินเสียงไอ้เชี่ยสองตัวนั่นไหม”  โดมินิกที่กำลังจัดทรงผมให้เข้ารูป ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเดือดดาล ที่มือขวาคนสนิทหัวเราะและพูดถึงตนเสียงดังราวกับว่าอยู่ห่างกันเป็นหมื่นๆ ไมล์ ทั้งๆ ที่อยู่ห่างไปแค่ไม่กี่เมตร “ใครมันจะไปอดได้วะ หน้าตาของแกเมื่อครู่น่ะตลกจะตาย ฮ่าๆๆๆ” เลโอนาดท์บอกพลางหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง “ถ้าพวกมึงยังไม่หยุดหัวเราะ กูจะจับโยนลงเครื่องให้หมดทุกตัวเลย” โดมินิกตะโกนบอกอย่างหงุดหงิด ‘หึ! สมน้ำหน้า’ พราวดาราที่กำลังโกรธๆ อยู่อดหัวเราะตามไม่ได้ “คุณพราวเคยไปเที่ยวอังกฤษมาแล้วใช่ไหมคะ?” มะลิฉัตรถามด้วยสีหน้าตื่นเต้น “ใช่จ้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม