เชียงใหม่... เวลา 13:40 น.
“ยังไม่ถึงอีกเหรอริน?” มะลิฉัตรเอ่ยถามหลังจากที่เดินเข้าป่าด้านหลังบ้านของอรินมาได้เกือบครึ่งชั่วโมง
“ใกล้แล้ว! ฟังเสียงน้ำตกสิ” อรินบอกยิ้มๆ
“ดังมาจากทางไหนเหรอ?” มะลิฉัตรหยุดเดินแล้วหันมองไปรอบๆ อย่างรู้สึกตื่นเต้น
“ทางนั้นไง” อรินชี้ให้เพื่อนดู
“ว้าว” มะลิฉัตรอุทานอย่างดีใจ
“สวยใช่ไหมล่ะ?” อรินถามคนที่ยืนนิ่งอย่างขำๆ
“ใช่ สวยมากๆ เลย” มะลิฉัตรบอกก่อนจะรีบตรงไปยังน้ำตก
“มันไม่ใหญ่ เลยไม่มีใครรู้จัก”
“แบบนี้ก็ส่วนตัวน่ะสิ”
“ใช่! ส่วนตัวชนิดที่แก้ผ้าเล่นได้เลยละ” อรินบอกพลางหัวเราะเบาๆ กับท่าทางของเพื่อน
“จริงอะ” มะลิฉัตรหันมาถามด้วยสีหน้าจริงจัง
“จริงสิ! ฉันทำประจำเลยตอนเด็กๆ น่ะ” อรินสารภาพ เมื่อเดินมาถึงน้ำตก
“แล้วตอนนี้ล่ะ?” มะลิฉัตรถาม ก่อนจะรีบถอดรองเท้าออกเพราะอยากสัมผัสความเย็นของสายน้ำ
“ตอนนี้ไม่กล้าแล้ว” อรินบอกพลางรีบถอดรองเท้าตามเพื่
