มะเขือมาถึงบ้านก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่มพอดี ตรงตามเวลาที่คาดไว้ กว่าจะเลิกงานและขับรถมาอีก เขาทำงานประจำการที่สถานีอนามัยประจำตำบลเล็กๆ ของจังหวัดจันทบุรี อีกสามเดือนข้างหน้าต้องย้ายไปที่สุพรรณบุรีแล้วตามคำสั่งย้ายที่ส่งมาให้ พอดับเครื่องยนต์ลงจากรถก็เห็นน้องชายเดินออกมาต้อนรับ
“เหนื่อยไหมพี่เขือ” ถามทันทีเมื่อพี่ชายก้าวขาลงมาจากรถ
“นิดหน่อยน่ะ แม่ปลิวล่ะ”
“อยู่ในห้องนั่งเล่นครับ แล้วพี่เขือมีข้าวของมาไหม เดี๋ยวฟักช่วยถือ”
“ไม่มีหรอก ว่าแต่เราเถอะ กลับมาบ้านได้ด้วยเหรอวันนี้”
“กลับได้สิครับ ไม่กลับบ้านจะให้ไปไหน”
“ก็คนเนื้อหอมอย่างฟักมีหรือจะค้างบ้านได้ ไปกันเถอะ พี่ไม่มีข้าวของอะไร นอกจากกระเป๋าเสื้อผ้าใบนี้” พูดจบพร้อมกับเปิดประตูเบาะหลังเอากระเป๋าเป้ใบเล็กของตนเองออกมาจากหลังรถแล้วเดินไปตบไหล่น้องชายที่ยืนอยู่แล้วเดินเข้าไปในบ้าน ฟักทองยักไหล่แล้วเดินตามพี่ชายเข้าไปในบ้านทันที
“แม่ปลิ
