สองมือใหญ่ที่ล้วงกระเป๋ากางเกงเปลี่ยนมาเป็นกดร่างเล็กไว้กับเตียงไม่ให้ดิ้นหนีจูบร้อนของตน เรียวลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปควานหาความหวานของตะลิงปลิง มือใหญ่ที่กดร่างเล็กก็เคลื่อนไล่เลื้อยมากอบกุมเต้างาม
“อ่า! สนองดีเป็นบ้าเลยว่ะ ป่วยอะไรร้อนรุ่มขนาดนี้” ถอนจูบออกมาเอ่ยวาจาเยาะเย้ย มือใหญ่ยกขึ้นเช็ดริมฝีปากเปื้อนน้ำลายของตะลิงปลิงเข้ามาดูดกลืนกิน อวดเย้ยเจ้าของน้ำลายที่ตนชิมรส
“ขยะแขยง” มือเล็กยกขึ้นเช็ดปากตัวเองแรง ๆ พร้อมถุยน้ำลายใส่หน้าของคนที่ผละออกด้วยความรังเกียจด้วย
“ฮึ! ขยะแขยงแล้วครางทำไมล่ะ” ยกมือขึ้นเช็ดหน้าที่เปื้อนน้ำลายของภรรยาแสนชังเช่นกันก่อนจะพูดต่อ “ก็ยังปากเก่ง แข็งแรงดี ไม่เห็นจะใกล้ตายตรงไหน”
มือใหญ่ลูบไล้แก้มเนียนของภรรยา แล้วขยับขึ้นไปนั่งบดเบียดบนเตียงอย่างถือวิสาสะ
“จะมาเบียดฉันทำไม ลงไปเลยนะ” พยายามผลักร่างใหญ่ออกไปจากเตียงของตน แต่ก็นั่นแหละ แรงเท่ามดหรือจะสู้คนตัวย
