ถ้าไม่กินแล้วจะทำไม

949 คำ

“โอว์! หนูแสบของพี่โน อ่ะ! เสียว อูว์!" “อือ! ชะ...ช่วยแสบด้วยค่า..อะ! ชูว์!" ตะลิงปลิงครางกระเส่ากับจังหวะเร่าร้อนที่อ่อนโยนของชายหนุ่ม ตอนนี้หล่อนปล่อยร่างกายและหัวใจโบยบินไปกับลีลาร้อนของบุรุษเหนือร่าง ยิ่งเขาเร่งบั้นเอวยิ่งทำให้หล่อนรู้สึกเสียซ่านไปกับแรงเสียดสีที่กระแทกเข้าออก มโนคลึงเคล้นเต้างามพร้อมโหมกายแข็งแรงเข้าหาเป็นเพลงรักหวานซึ้ง มันเชื่องช้าแต่ก็แฝงไปด้วยความเร่าร้อนของกายแกร่ง เช้าสาย มโนตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปทำงาน แต่เมื่อเห็นร่างเปลือยน่าปรารถนานอนขยับตัวไปมาบนเตียงเขาก็อดกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความสมเพชเจ้าหล่อนไม่ได้ เฮอะ! สุดท้ายเธอก็แพ้ทางฉันยัยหนูแสบ แค่นางบำเรอแหละว้า...เบื่อค่อยหย่าถือว่าประหยัดและใกล้มือ คิดในใจ แล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงที่ถอดทิ้งไว้เมื่อคืนเดินออกจากห้องไป พอลับร่างของมโนแล้วตะลิงปลิงก็ดีดตัวลุกขึ้นทันที หล่อนตื่นตั้งแต่เขาอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม