มโนรู้สึกดีเมื่อได้ตีฝีปากกับคนตัวเล็กใต้ร่าง
มันรู้สึกกระชุ่มกระชวยยังไงก็ไม่รู้ เรี่ยวแรงก็เหมือนจะมีมากกว่าทุกครั้งที่ได้แนบชิดตะลิงปลิงแบบนี้ สองมือใหญ่เคลื่อนสัมผัสเต้างามอวบอูมที่อวดสายตาตรงหน้า พลางกระชากบรากาวของหญิงสาวออก เปิดเผยให้เห็นความสวยงามของสาวเจ้า
“ไม่นะ ไม่ทำแบบนี้แล้ว จำไม่ได้รึไงว่าฉันป่วยเพราะคุณทำแบบนี้”
ตะลิงปลิงดิ้นรนขัดขืน จับรั้งมือใหญ่ที่กำลังขยำเต้าของตนไว้ แล้วเท้าเล็กก็ยกขึ้นกระทุ้งเข่าใส่กลางหว่างขาของคนตัวโตจนจุก
"โอ๊ย!"
ร้องออกมาด้วยความจุกกลางหว่างขา ทิ้งร่างใหญ่ทาบทับเบียดแนบไปกับร่างเล็กอย่างอ่อนแรง จนทำให้คนตัวเล็กดิ้นอึดอัดไปมา คิดว่าอีกคนจะผละตัวออกจากร่าง แต่ตะลิงปลิงคิดผิด เมื่อร่างใหญ่กลับทำตรงกันข้าม
“อือ! ลุกขึ้นเดียวนี้นะ หนักก็หนัก หายใจไม่ออก” มือเล็กดันไหล่หนาของมโนแต่ก็ไม่ไหวติงตามแรงผลักดันของหล่อนเลย
“สมควรโดนทับ คิดยังไงถึงได้ทำแบ
