วันต่อมา...
ร่างบางในชุดนักศึกษาเข้ารูปปล่อยผมลอนสีน้ำตาลอ่อนยาวถึงกลางหลังยืนหมุนตัวอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ภายในห้องแต่งตัวเพื่อเช็คความเรียบร้อยของตัวเอง...นัยน์ตากลมสำรวจไปที่ลำคอระหงของตัวเองอีกครั้งก่อนที่ใบหน้าสวยจะมุ่ยขึ้นมาเล็กน้อยเพราะรอยที่เฮลทำเอาไว้เมื่อคืนแค่แป้งพับน่าจะเอาไม่อยู่มือเรียวคว้าตลับแป้งขึ้นมาตบแป้งทับรอยอีกครั้งก่อนจะจับกลุ่มผมลอนให้มาปิดบังแถวๆ ลำคอ
“ทำไมต้องชอบทำรอยด้วยนะ..” เสียงหวานบ่นอุบก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าผ้าขึ้นมาสะพายไหล่ก่อนจะเดินออกจากห้องแต่งตัวไป...
กึก!
แต่ทันทีที่เท้าก้าวพ้นบานประตูห้องแต่งตัว ร่างบางก็ต้องหยุดชะงักปลายเท้าที่กำลังก้าวเดินเอาไว้อีกครั้งนัยน์ตากลมจับจ้องไปที่ร่างสูงที่นั่งนิ่งอยู่ที่ปลายเตียงของเธอในชุดสูทสีเข้มประจำตัวของเขา...
“พี่เข้ามาทำไม? ...”
“นี่มันห้องฉัน ฉันจะเข้าจะออกเมื่อไหร่ก็ได้...”
“แต่พี่ก็ควรจะมีมารยาทกับริชาบ
