ร่างสูงกำยำในชุดสูทสีดำสนิทยืนมองหมอประจำตัวเขาที่กำลังดูแลร่างบางที่ยังคงนอนหลับไม่ได้สติ ตั้งแต่ออกจากคลับออสตินจนมาถึงที่เพนท์เฮ้าส์สุดหรูใจกลางเมืองหลวงของเขาริชาก็ไม่มีทีท่าจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเลยสักนิด
“เป็นไงบ้าง?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามออกไปเมื่อหมอเก็บของเตรียมตัวจะกลับ…
“ร่างกายคุณริชาอ่อนเพลียมากแล้วก็มีภาวะเครียดครับแต่โดยรวมไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว…”
“หมอให้ยาไปแล้วไม่คืนนี้ก็พรุ่งนี้เช้าครับที่คุณริชาน่าจะฟื้น…” หมอหนุ่มประจำตัวของเฮลเอ่ยอย่างสุภาพ ร่างสูงเองก็พยักหน้ารับรู้นิ่งๆ ก่อนนะปรายตาไปมองร่างบางที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง
“หมอขอตัวก่อนนะครับ...”
“อืม...ไคอามึงจัดคนให้ไปส่งคุณหมอด้วย...” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นนิ่งๆ ไคอาที่ยืนไม่ห่างกายนายหนุ่มรีบรับคำพร้อมกับสั่งให้ลูกน้องเขาพาหมอหนุ่มไปส่งทันที
ลมหายใจอุ่นร้อนถูกผ่อนออกมาจากปลายจมูกโด่งเป็นสันของเฮลก่อนที่เขาจะเดินเลี่ยง
