เพียงขวัญฟื้นขึ้นมาในห้องพักฟื้นผู้ป่วยที่เป็นห้องพิเศษ ท่ามกลางครอบครัวของวลี
“ตื่นแล้วเหรอลูก” แม่ของวลีถามด้วยความเป็นห่วง
“ค่ะ” เพียงขวัญตอบ รู้สึกปวดหัวอย่างบอกไม่ถูก
“แม่เป็นห่วงแทบแย่ หนูสลบไปตั้งหลายวันแหนะ เพื่อนหนูอีกคนสิน่าสงสาร รายนั้นเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ แต่หนูไม่ต้องห่วงนะวลี พ่อกับแม่จัดงานศพให้เพียงขวัญแล้ว จ่ายค่าชดเชยตามที่เห็นสมควรให้กับญาติเขาไปแล้ว เพราะถือว่าเพียงขวัญเขาไปกับหนู” แม่ของวลีบอก น้ำเสียงเศร้า
“งานศพ เพียงขวัญ วลี” เพียงขวัญถาม แล้วเอามือกุมขมับ เธองงไปหมดแล้วว่าแม่ของวลีพูดอะไร
“วลี ไม่ต้องเสียใจนะลูก เพียงขวัญเขาไปสบายแล้ว” พ่อของวลีปลอบใจคนตรงหน้าที่คิดว่าเป็นลูกสาว
“วลี เหรอคะ คุณลุงคุณป้าเรียกหนูว่า วลี เหรอคะ” เพียงขวัญถาม แล้วหลับตาลงด้วยความปวดหัว
แม่ของวลีกดเรียกพยาบาลเข้ามาดูอาการ และพยาบาลก็โทรเรียกหมอมาตรวจอาการวลีทันที
หมอแจ้งว่าเธอ
