คำตอบและน้ำเสียงหงานใสของนนวตราทำให้ภาคินรู้สึกโล่งใจบอกไม่ถูก เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้เกิดความรู้สึกแบบนั้น ทำไมต้องโล่งที่หล่อนยังไม่มีแฟน ยังไม่มีครอบครัวซึ่งมันไม่น่าเป็นไปได้ที่ผู้หญิงสวยน่ารักอย่างนี้จะครองตัวเป็นโสดตั้งแต่เรียนจบ เขาเองก็เหลือบมองหล่อน ต่างคนต่างมองด้วยสายตาซ่อนนัยแต่เหมือนมีบางอย่างที่ทั้งเขาและหล่อนเข้าใจกันและกันอยู่ลึก ๆ นนวตรายิ้มกับเขา
“เอ้อ...แล้วลีจะแวะมาที่นี่บ้างหรือเปล่า”
“ลีไม่ค่อยมาที่นี่หรอก นาน ๆ มาที แต่แนนคงได้เจอลีแน่นอน กลับไปเดี๋ยวผมจะบอกลีนะว่าแนนมาทำงานเป็นเลขาของผม”
“แนนอายลีจังเลยค่ะที่ต้องมาทำงานเป็นเลขาของสามีเพื่อนสนิท มันดูเหมือนชีวิตของแนนไปไม่ถึงไหน”
“ไม่เห็นแปลกเลย แบบนี้ดีเสียอีก ได้ทำงานกับคนที่รู้จักและ...เอ้อ...ครั้งหนึ่งคุ้นเคยกันมันทำให้บรรยากาศการทำงานดีขึ้นมากรู้ไหม”
“คินคิดว่าอย่างนั้นเหรอคะ?”
“ใช่...ผมคิดว่า
