“ห่วงเหรอ”
“...”
“ว่าไง ห่วงผมเหรอ”
“ก็...ป่วยขึ้นมางานยิ่งช้านะคะ”
“จริงเหรอ”
“ค่ะ คิดดูสิคะถ้าคุณโหมงานหนัก เร่งถ่ายอย่างเดียวจนไม่ได้พักแล้วป่วยขึ้นมางานจะช้ากว่าเดิมแค่ไหน”
“เสียดายนะครับ”
“คะ? เสียดายอะไรเหรอคะ”
“ก็เสียดายเพราะผม...อุตส่าห์ดีใจไปแล้วว่าคุณเป็นห่วง”
ตึก ๆ
ตึก ๆ
ตึก ๆ
มาอีกแล้วจังหวะบีทหนัก ๆ แล้วก็เต้นรัวเป็น EDM
-///-
ทำไมต้องเขินล่ะโรส แต่นอกเหนือจากสงสัยว่าทำไมต้องเขินฉันควรสงสัยว่าทำไมเขาต้องอ่อยฉันมากกว่า
ใช่ค่ะเขาอ่อย ที่เห็นและเป็นอยู่คืออาการอ่อยชัด ๆ ชัดเจนล้านเปอร์เซ็นต์
“ฮะ...ฮะ ฮะ ฮ่า ๆๆ ห่วงสิคะ ไม่ให้ห่วงนักแสดงจะให้ห่วงใครล่ะ” ถึงแม้ว่าจะเป็นการแก้สถานการณ์ที่ค่อนข้างเงอะงะไปบ้าง ไม่เนียนมากไปบ้างแต่ก็ยังดีกว่ายืนหน้าแดงล่ะโรส เอาเถอะน่าเธอทำดีที่สุดแล้ว T__T
“หึ ๆๆ แบบนั้นยิ่งน่าเสียดาย” เขาหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้แสดงอาการว่าผิดหวังอย่างท
