แอด~
“มาทำไมคะ” ฉันถามเขาทันทีที่เห็นหน้า เห็นหน้าที่ยืนหน้าตึงเหมือนโกรธใครมา
“...งอนอะไรพี่?”
“คะ? อะไรเหรอคะ” ฉันทำหน้างงใส่เขา แต่ใครจะรู้ว่าในใจฉันตอนนี้มันเต้นแรงยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น
แล้วใครจะรู้ดีไปกว่าตัวฉันว่าฉันต้องใช้ความพยายามแค่ไหนในการควบคุมสติให้พูดให้แสดงออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“งอนอะไร ทำไมอ่านข้อความแล้วไม่ตอบ โทรหาก็ไม่รับสาย” เขาเสียงตึงเหมือนกันนะคะ ดูแล้ว...ดุดัน ดูกร้าวใจดี
แต่อย่าเชียวนะโรส อย่ามาทำใจล่องลอยไปกับอะไรตรงหน้าที่เหมือนภาพวาด ต่อให้จะดูดีดูน่าหลงใหลคลั่งไคล้แค่ไหนก็ตาม
“เปล่าน่ะคะ พอดีเหนื่อย ๆ เลยไม่ได้ตอบข้อความ ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ด้วย”
“...ไม่จริง” เขาจ้องหน้าฉันก่อนจะพูดออกมา แต่รู้ไหมสายตาของเขามันทำให้ขาฉันอ่อนแล้ว สายตาดุของเขาอันตรายต่อใจจริง ๆ
ตอนนี้ไม่อยากโกรธเขาเลยนะ อยากโกรธตัวเองมากกว่าที่บ้าบอเคลิ้มให้กับความเป็นเขาอยู่ร่ำ
