แอด~ “มาทำไมคะ” ฉันถามเขาทันทีที่เห็นหน้า เห็นหน้าที่ยืนหน้าตึงเหมือนโกรธใครมา “...งอนอะไรพี่?” “คะ? อะไรเหรอคะ” ฉันทำหน้างงใส่เขา แต่ใครจะรู้ว่าในใจฉันตอนนี้มันเต้นแรงยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น แล้วใครจะรู้ดีไปกว่าตัวฉันว่าฉันต้องใช้ความพยายามแค่ไหนในการควบคุมสติให้พูดให้แสดงออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “งอนอะไร ทำไมอ่านข้อความแล้วไม่ตอบ โทรหาก็ไม่รับสาย” เขาเสียงตึงเหมือนกันนะคะ ดูแล้ว...ดุดัน ดูกร้าวใจดี แต่อย่าเชียวนะโรส อย่ามาทำใจล่องลอยไปกับอะไรตรงหน้าที่เหมือนภาพวาด ต่อให้จะดูดีดูน่าหลงใหลคลั่งไคล้แค่ไหนก็ตาม “เปล่าน่ะคะ พอดีเหนื่อย ๆ เลยไม่ได้ตอบข้อความ ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ด้วย” “...ไม่จริง” เขาจ้องหน้าฉันก่อนจะพูดออกมา แต่รู้ไหมสายตาของเขามันทำให้ขาฉันอ่อนแล้ว สายตาดุของเขาอันตรายต่อใจจริง ๆ ตอนนี้ไม่อยากโกรธเขาเลยนะ อยากโกรธตัวเองมากกว่าที่บ้าบอเคลิ้มให้กับความเป็นเขาอยู่ร่ำ