เพล้ง!
“...”
“ทำไมยังไม่กลับ”
“โรสอยากคุยกับพี่แดน ขอร้องเถอะนะคะ เราคุยกันนะคะคนดี”
“...กลับไป เลิกยุ่งกับชีวิตฉัน เลิกวุ่นวายกับเรื่องบัดซบของชีวิตกูสักที!”
“...” ฉันไม่กล้าทำอะไรต่อเลย ได้ยินคำหยาบคำแรกที่ออกมาจากปากเขาก็ไม่กล้าเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาแล้วล่ะ
ไม่รู้สิอาจจะเป็นเพราะฉันต้องเซฟตัวเองด้วยมั้งคะเลยเลือกที่จะไม่เข้าไปใกล้ดีกว่า ฉันกลัวว่า...ลูก จะไม่ปลอดภัย
“ทำไมเธอต้องวุ่นวายกับเรื่องนี้ไม่จบไม่สิ้นด้วยฮะ!” เขามองฉันสีหน้าเอาเรื่องเลยค่ะ
“โรสแค่หวังดีค่ะ โรสหวังดีกับพี่แดนกับคุณลุง โรสอยากให้ทุกอย่างมันดีขึ้น พี่แดนก็น่าจะรู้ว่าโรสพยายามทำทั้งหมดเพื่ออะไร”
“แล้วฉันเคยต้องการไหม?” เขาถามช้า ๆ ด้วยเสียงที่รอดไรฟันจนฟังดูน่ากลัว
“โรสแค่หวังดีค่ะพี่แดน” ช่วยรับรู้มันสักทีเถอะว่าฉันหวังดีแค่ไหน
“หึ! เธอมันก็แค่คุณหนูเอาแต่ใจที่อยากอะไรก็ต้องได้ ความหวังดีของเธอฉันไม่ต้อ
