บทที่ 6
654 คำ
"ฉันบอกว่าเขาโกรธเธอ เธอทำสิ่งที่น่าอับอาย และครอบครัวของสิโรทั้งหมดก็ละอายใจกับเธอถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะให้ไกลๆและไม่มีวันกลับมาในชีวิตของฉันอีก"
"โกรธฉันเหรอ?" เบลล่าลุกขึ้นจากพื้นเกือบทรุดตัวลงบนบันได
เมื่อเห็นเธอไม่อยู่ รูบี้ก็เดินเข้ามาอย่างช้าๆ ด้วยความหนาวเย็น และดึงเช็คออกจากกระเป๋าแอร์แมสสีส้มของเธอ แล้วโยนมันต่อหน้าเบลล่า
"เอาเงินไปแล้วหายไปซะ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงเผด็จการ
เบลล่าไม่ตอบ ปล่อยให้เช็คตกลงสู่พื้น
รูบี้มองเธอด้วยความรังเกียจ ใส่แว่นกันแดด และเดินไปที่ประตู ขณะที่เท้าข้างหนึ่งก้าวออกจากประตู เธอหันมาและยิ้มอย่างมีเสน่ห์ "อ๋อ ฉันลืมบอกเธอไปว่าเอ็ดเวิร์ดขอฉันแต่งงาน และอีกไม่นานเขาจะเป็นสามีของน้าคนสุดท้องของเธอ"
จากนั้นเธอก็ออกจากประตูและถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอเรียกบอดี้การ์ดตัวสูงและกระซิบคำสองสามคำกับเขา ไม่นานบอดีการ์ดทุกคนที่ประตูก็ถอยออกไป
รูบี้เดินไปด้วยความพึงพอใจและกดโทรศัพท์ของเอ็ดเวิร์ด แต่โทรศัพท์ของเขายังคงปิดไว้อยู่
ผ่านมาสามวันแล้ว ดูเหมือนเอ็ดเวิร์ดจะจงใจหลบเธอ ไม่ว่าจะเป็นบริษัทหรือครอบครัวของธิสรสกุล ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
โชคดีที่เธอวางตัวตุ่นไว้รอบๆ เอ็ดเวิร์ด ไม่อย่างนั้นเธอคงอยู่ในความมืดมิดกับงานใหญ่อย่างเบลล่าที่กลับมา
เธอขมวดคิ้วแน่น ยื่นมือออก ปิดหน้าท้องส่วนล่างที่แบนราบของเธอ และดวงตาของเธอฉายประกายด้วยพลังมุ่งร้าย สามปี เธอรอวันนี้มาสามปีแล้ว และเธอจะต้องไม่พลาดมันอีก
เธอจึงโทรหาโรงพยาบาลนาดา ที่รีธาทันที "ฟังนะที่ตรวจครรภ์ให้ฉันด้วย ยิ่งเร็วยิ่งดี"
ได้ยินที่อีกฝ่ายพูด จู่ๆ รูบี้ก็พูดอย่างโกรธเคืองว่า "ตอนนี้ยังอยากถอยอีกไหม บอกแล้ว? เบลล่ากลับมาแล้ว ถ้าเอ็ดเวิร์ดรู้ความจริงของเหตุการณ์ ชีวิตคุณในฐานะคณบดี แล้วทุกเรื่องก็จะจบ"
บางทีคำพูดของรูบี้ก็มีอิธพล อีกฝ่ายดูเหมือนจะประนีประนอม รูบี้พยักหน้า "ได้ แต่อย่าโทษฉันที่ไม่เตือนว่าสิ่งไหน ที่เกี่ยวข้องกับการบริจาคไตของเบลล่าต้องได้รับการดูแลอย่างสะอาด ไม่เช่นนั้นเมื่อเอ็ดเวิร์ดรู้ว่าไม่ใช่ฉัน แต่เบลล่าบริจาคไต เราทำเสร็จแล้ว ฉันทำ” ชัดเจนไหม"
......
เบลล่าเดินตรงไปหาครอบครัวสิโรทันทีที่เธอออกมาจากวิลล่า เมื่อเธอมาถึง เธอเห็นแม่เลี้ยงของเธอรีบออกไปพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ชายหนุ่มรูปงามยืนอยู่ข้างเธอ
พวกเขาจับมือกันอย่างใกล้ชิดเหมือนกับคู่รัก
"เบลล่าเหรอ?" เมื่อเห็นเบลล่า แม่เลี้ยงของเบลล่ารู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อยและรีบดึงแขนกลับในมือของชายคนนั้น แล้วเธอก็ฝืนยิ้มเขินๆ แล้วถามว่า "เธอมาที่นี่ทำไม?"
"เธอกำลังจะไปไหน?" เบลล่าอดสงสัยไม่ได้เมื่อเห็นแม่เลี้ยงของเบลล่าดูเหมือนกำลังจะออกไปนอกเมือง
"ฉันย้ายไปออสเตรเลียและกลับมาขายบ้านของฉัน..."
"อย่าพูดอะไรให้ยืดยาว เดี๋ยวฉันจะตกเครื่องบินเอา" ชายหนุ่มเร่งเร้าและวางสัมภาระไว้บนรถที่ประตู
"พ่อฉันตายยังไง?" เบลล่าถามอย่างตรงไปตรงมา สัญชาตญาณของเธอคือการตายของพ่อเธอไม่ธรรมดา
"ก็" หน้าแม่เลี้ยงของเบลล่าว่างเปล่า "มันก็สองปีมาแล้ว ฉันจำไม่ได้" แม่เลี้ยงของเบลล่าพยายามจะจากไป
เบลล่าคว้าตัวเธอไว้ "บ้านหลังนี้เป็นของแม่ฉันครึ่งหนึ่ง คุณจะขายมันได้อย่างไง?"
- ผู้เขียน
