“เปิดสิวะจะอยู่ในนั้นอีกนานแค่ไหน เดี๋ยวก็ขาดอากาศตายในห้องฉัน!”
ปัง ๆๆๆ
“เปิด!”
ปัง ๆๆๆ
ปั่ง ๆๆๆ
“เปิดประตู!”
“เปิดประตู! ม่านไหมพี่บอกให้เปิดไงวะ!”
ไม่มีทางที่ฉันจะเปิด ต่อให้ต้องขาดอากาศหายใจตายในนี้ฉันก็ไม่เปิด ฉันไม่อยากออกไปเจอปีศาจอย่างเขา ไม่อยากโดนเขาทรมานอย่างที่เขาเพิ่งทำอีกครั้ง
“เปิดประตู!” เสียงตะคอกดังลั่นอีกครังแล้วเสียงทุบวัตถุที่เป็นโลหะก็ดังขึ้น ไม่ใช่เสียงทุบประตูแล้วค่ะ แต่เขากำลังพังลูกบิดต่างหาก
ปัง ๆๆๆ
“แม่งเอ้ย!” เขาสบถออกมาเสียงดัง ยิ่งลูกบิดมันใกล้พังเท่าไหร่เสียงเขาก็ยิ่งชัดเจน แน่นอนว่าอาการตัวสั่นของฉันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น
เขาทุบลูกบิดอยู่ไม่นานมันก็หลุดออก แต่ที่ประตูมันล็อกได้ไม่ใช่เพราะลูกบิดแค่อย่างเดียว บอกแล้วไงคะว่าไม่รู้ช่างหรือใครคิดอะไรถึงได้ทำที่ล็อกข้างในอีกชั้น
“ปลดล็อกแล้วออกมาเดี๋ยวนี้” เขาลดเสียงลงหลังจากที่ลูกบิดพังลง ฉันก็รีบเบี่ยงต
