ตุ๊บ!
“คีย์การ์ด” เขาโยนคีย์การ์ดใบหนึ่งให้ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งกินข้าวอยู่ในครัว โยนเสร็จก็เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบเบียร์แล้วก็ทำท่าจะเดินออกไปทันที
“จะกินข้าวไหมคะ” ฉันถามตามมารยาทเพราะเขากลับดึกขนาดนี้ยังไงก็คงกินมาเรียบร้อยแล้วล่ะ แต่ฉันนี่สิคะที่ยังไม่ได้กินอะไร วันนี้เลิกเรียนก็แวะไปจ่ายตลาดซื้อของมาแช่ตู้เย็นเพราะห้องเขามีวัตถุดิบแค่น้อยนิดและฉันก็ใช้มันทำอาหารให้เขาเมื่อคืนก่อนหมดแล้ว
นั่งรอเขากลับจนไส้กิ่วพอเขาปิดประตูห้องใส่หน้าเมื่อชั่วโมงก่อนฉันก็เลยเอาของมาเก็บให้เป็นระเบียบแล้วก็นั่งกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเงียบ ๆ ในครัวจนกระทั่งเขาตามมาโยนคีย์การ์ดใส่นี่ไง
“ไม่” เขาพูดพร้อมกับปรายตามองอาหารของฉันแล้วก็เดินออกไปเลย
เหอะ! ไม่กินก็ไม่กินสิ จะมองด้วยหางตาแบบนี้ทำไม
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
...พี่เจมส์
5 ทุ่มกว่าแล้วนะคะพี่เจมส์โทรมาทำไม? ปกติเขาก็ไม่ค่อยกล้าโทรมาหรอกนะแค่มีส่งข้อควา
