ลมเย็นๆ พัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง นาทาเลียปรือตาขึ้นมา เธอกำลังถูกแสงแรกของดวงตะวันรบกวนการนอนหลับที่แสนสบายบนเตียงนอน
มือของนาทาเลียคลำไปมาบนเตียงทว่าเธอกลับไปพบเงาร่างของแอนโทนี่เลย ที่นอนข้างๆ เธอนั้นเย็นเฉียบมันบ่งบอกว่าเขานั้นลุกจากที่นอนไปนานมากแล้วทีเดียว ใบหน้าคมบ่งบอกถึงความซับซ้อนที่เหลือประมาณ เธอไม่คิดว่าเขาจะลุกออกไปจากเตียงตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง
และเมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหวด้านในห้องนอน ฮอลี่ก็เดินเข้ามาด้านในพร้อมกับซุบซึ่งเป็นอาหารเช้า
“ออกไปเดินเล่นไหมคะวันนี้ ในเมืองมีงานเทศกาล เพราะว่าพวกชาวบ้านจะต้องเร่งเก็บเกี่ยวผลผลิตให้ทันหิมะแรกที่จะตกลงมา ที่สองข้างทางมีของขายเต็มไปหมดเลยค่ะ”
นาทาเลียส่งยิ้มจางๆ ให้กับฮอลี่
“เอาสิ วันนี้ข้าน่าจะเดินไหวแล้วล่ะ ต้องออกไปเปิดหูเปิดตาสักหน่อย ว่าแต่แอนโทนี่ออกไปเมื่อไหร่กัน”
ฮอลี่ค่อยๆ หุบยิ้มลง
“ตั้งแต่ที่ข้ามาก็ไม่เห็นท่านบารอนแ
